My life on pages #2

6

Ik veeg mijn tranen weg en ga samen met Taylor het vliegtuig in.

'Gaat het?' vraagt mijn broertje. Ik kijk hem aan en knik langzaam. Het komt goed met me. Het is hard om iemand van wie je houdt achter te laten.

Het kan je hart breken, je depressief maken en het kan je breken. Ik overleef het. Ik bedoel, ik ben niet voor eeuwig weg, en zij, zij blijven een groot deel van mijn hart.

Een paar stewardessen zitten de veiligheidsregels te vertellen en wat je moet doen bij een ongeluk.

We stijgen op, heel langzaam. Ik hou van het langzame gevoel, ik kijk nog een beetje naar beneden en zie mijn vrienden staan, in de verte. Ik zwaai hard en mijn hart slaat een slag over als ik zie dat ze terug draaien. Elles, Jordan en Esmee draaien zich om. Er staat op de achterkant van hun shirt: We ❤️ you.

Ik voel weer tranen opkomen maar het maakt me niks uit. Dat zijn mijn vrienden en ik hou van ze. Anna en Lewis zitten heel hard te zwaaien. Ik lach een beetje en zwaai hard terug.

De man die naast Tyler zit, kijkt me raar aan. Ik glimlach en zak dan onderuit in mijn stoel. Ik heb genoeg slaap gehad, maar ik heb gewoon zin om te slapen.

'Hee, Nien.' fluistert iemand. Ik mompel wat en draai me om. 'Nina.' zegt het weer. Ik doe mijn ogen open en kijk naar Tyler. 'Wat?' vraag ik slapend.

'We gaan landen.' ik knik begrijpend. Hij heeft gelijk. Ik kan niet de hele tijd blijven jammeren over het verschrikkelijke afscheid. Soms, voelt mijn leven net een verhaal. Het klinkt raar maar hebben jullie dat niet? Er gebeurd wat en je denkt dan 'wow, dit kan niet waar zijn.' i know your story..

'En die mensen waar je het over had?' vraag ik voorzichtig. Hij zegt dat het onze ouders zijn maar ik heb nog mijn twijfels. Het is niet gebruikelijk om iemands leven in te komen en te zeggen dat je ouders niet je ouders zijn, als dat logisch klinkt.

'Klaar om ze ontmoeten?'

'Klaar.'

-
Ik voel me vre-se-lijk. Ik vind het zo erg dat ik jullie de hele tijd laat wachten, totdat ik weer eens bedenk om een hoofdstuk te schrijven.. Het maakt je een beetje ongelukkig, je ziet dat de vorige keer dat je hebt ge-update echt lang geleden is, met het vervolg dat je het nog langer uitstelt.. Herkenbaar?

OKE WACHT STOP! Ik wil wat aan jullie vragen, je kan denken, shut up Emma, 't boeit ons niks maar voor degene die t boeit; als je een voorkeur aan een dag hebt wanneer ik dit verhaal update, zet het alsjeblieft in de reacties. Ik ben niet heel goed in het maken van tijd, maar wel aan het houden van een planning, dus ik hoop dat ik dan niet weer een maand tussen een hoofdstuk laat zitten...
Ps. HET IS WEEKEND!! ❤️