My life on pages #2

3

'Haha, Tyler, ik weet niet wat ze jou hebben gegeven terwijl je weg was, maar dat klopt niet.' hij blijft me serieus aankijken.

'Wacht wat? Serieus?' hij knikt en eet verder aan zijn broodje.

'Hoe dan?'

'Nou oké, onze echte ouders zijn niet de gene die jij kent. Ik geloofde het eerst ook niet, maar toen ik de geboorteaktes zag, geloofde ik hen. Die mannen die jij zag, waren trouwens ook geen FBI agenten, het waren de bewakers van onze ouders. Je kreeg die prik zodat je het lichtelijk zou herinneren en je weer naar me toe zou komen. De koning en de koningin van Nederland zijn onze ouders. De ouders die jij je herinnert, zijn een soort van adoptie, onze echte ouders, Lisanne en Julius, die konden ons niet houden, het zou teveel vragen opleveren dus ze hebben ons aan hun beste vrienden gegeven, mam en pap. Toen ze de troon verlieten, in de hoop ons terug te krijgen. Weigerden mam en pap. Ze hebben mijn dood in scène gezet, zodat ze dachten dat ik er niet meer was. Ik was geraakt hoor, ik had een lichte hersenschudding alleen Lisanne en Julius hebben het zo laten lijken dat ik dood was. Later wouden ze ook dat met jou doen. Mam en pap hebben je op tijd weggebracht naar New York.'

Ik kijk hem met open mond aan.

'Hoe geloofwaardig dat ook klinkt,' ik kijk hem nog een keer aan met de hoop een geintje in zijn ogen te zien. Niet dus.

'Ik wil ze eerst zien. Dan geloof ik je pas.' zeg ik vastbesloten.

'Komt nog. Mag ik tot die tijd bij jou slapen? Je moet over twee dagen toch weg?' vraagt hij. Ik knik.

'Mooi, ik ga mee.'

Tyler wilde niet meer verder praten over onze ouders. Nu zitten we dus in mijn kamer, met al mijn vrienden erbij.

'Dusss, jij bent het dode broertje?' vraagt Lewis. Ty kijkt hem raar aan.

'Zie ik er dood uit of zo?' vraagt hij bot. Lewis schrikt een beetje en gaat iets achter Jonathan zitten. Ik moet lachen.

'Wat zijn je hobby's?' vraagt Esmee.

'Gamen, zwemmen, tekenen, voetballen.' zegt hij. Ik glimlach.

'High five! Ik ook! Behalve dat gamen dan.' hij grinnikt en slaat zijn hand tegen de mijne.

'Ik wil eten.' zucht ik. Tyler kijkt me lachend aan.

'Ik ook.' zegt James. Ik sta op en loop naar de deur.

'Nou, gaan we nog eten of hoe zit dat?' vraag ik.

We zitten in een klein cafeetje in het midden van de stad. Ik zit naast Tyler. Alle jongens, inclusief Tyler hebben een heel groot menu gekozen. Ik had net bij Tyler nog een muffin dus ik ga voor een ijskoffie en een fruitsalade. Esmee heeft een stuk taart, Anna een broodje en Elles pakt stiekem telkens eten van Jonathan en Tyler als hun niet kijken.

Ik sta na een tijdje op. Ik wil terug naar mijn kamer, zonder iedereen om me heen. Ik wil rustig mijn spullen inpakken. Rustig. Snap je wel. Niemand kijkt ook maar op. Ze zijn ook te druk met Tyler. Niet dat ik dat erg vind, hij is een paar jaar dood geweest. Ik snap het. Ik doe mijn oortjes in en luister naar wat muziek.

Als ik in mijn kamer ben, pak in de dozen die in mijn hoek staan. 'Ik kan dit wel.' zeg ik tegen mezelf. Ik begin met mijn kleren. Ik pak een doos en sleep hem mee naar mijn inloopkast. Ik zet hem erin en open hem. Ik pak wat kleren en vouw ze netjes op.

Ik heb al mijn kleren al in een doos gedaan. Ik heb een andere outfit voor morgen in het vliegtuig klaargelegd. Gewoon een zwarte sweatpants, een zwart-shirt en daar heb ik een bordeaux rood vest overheen. Mijn haar doe ik wel gewoon in een leuke knot. Geen make-up want waarvoor zou ik dat nou weer doen? Ik reis pas overmorgen maar Tyler en ik gaan alvast naar het vliegveld en gaan daar overnachten. Volgens mij is daar een film over gemaakt?

Nadat ik alles heb ingepakt ga ik in mijn bed liggen. Ik klik het lampje uit en kijk nog een laatste keer naar mijn kamer, die er nu heel leeg uitziet..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

OKEEEE SORRY TEN EERSTE!!! Ik heb niet veel geschreven, maar ik heb een reden! School is weer begonnen en aangezien ik veel huiswerk heb, kan dat dus niet.. Oke, dat is niet waar. School is begonnen, was je daar nog niet achter? Dan zou ik nu meteen naar je leraar rennen en sorry zeggen voor die weken dat je er niet was, je wekker deed het niet of zo. Maar oke, nu de echte reden, ik heb geen inspiratie. Niks, nada, noppes!! Ik vind trouwens mijn schrijfwijze pittig stom. Geen idee waarom.

IK HEB WAT RAARS TE VERTELLEN!!! BLIJF LEZEN VANAF NU!! Ik en een vriendin van mij, hebben trouwens een obsessie met slechte openingszinnen.. geen idee waarom, we hebben het nou eenmaal. Dus oke, ik had een paar maanden terug een lijst gevonden met de slechtste openingszinnen, ik, als hyperactieve vriendin, ben ze gelijk allemaal naar haar wezen sturen. Zou ik trouwens een paar slechte zeggen? Gewoon als je in de stad komt en denkt, wauw, hij of zij is leukkk, ik zou zeggen, stap erop af en zeg dit vooral niet!

-*kijk in label van iemands shirt* 'Wat ben jij dan weer aan het doen?' en dan zeg jij.. 'Gewoon aan het kijken of er made in heaven stond.' -Houd een aansteker tussen iemand en jij in, ontvlam hem en zeg 'Wow! Kijk! Ik zie nu al de vonk.' -'Ik ben heel verlegen, kan jij het gesprek niet beginnen?' -'Ben jij soms wifi? Want ik zie wel die connectie.'-'Ik ben mijn teddybeer kwijt, kan jij niet bij me slapen vannacht?' -Trap een ijsklontje stuk. 'Kijk! Het ijs is al gebroken.'EN DAMES EN HEREN! DEZE LAS IK VANDAAG, TOCH WEL EVEN TOPPUNT VAN MIJN DAG! 'Als ik jou een cijfer moest geven tussen 1 en 10, kreeg je een 9. Want ik ben die ene die jij nodig hebt.'

oke, dit was dus een sneekpeek in mijn oh zo saaie leven. Ik hoop dat je net zo leuke obsessie hebt als ik, niet dat die van mij leuk zijn of zo, maar ik zie je vast wel weer de volgende keer dat ik iets online zet, wat waarschijnlijk over een paar honderd jaar is... DOEEEEEEEEEEI KUSSJES EMMA