7

2.1K 77 8

door EmEnEm_

door EmEnEm_

We lopen het vliegveld uit, op weg naar een auto, zegt Tyler. 'En hoe ziet deze auto er precies uit?' vraag ik.

'Dit is al de derde keer dat je het vraagt, we zijn er bijna.' zucht hij. Dan valt zijn blik op een zwarte auto en loopt daar naartoe.

Hij doet de deur open en stapt in. Ik kijk hem vragend aan. Hij wenkt me. Een man in een pak pakt mijn koffers en stopt ze in de achterbak. Ik klim in de auto en kijk rond. Het heeft lichte bekleding en een kleine televisie. Het heeft zelfs een ijsemmer. Er staat kleine flesje frisdrank in. Ik grinnik. Nooit geweten dat mensen van adel zo klassiek en ook wel een beetje cliché konden zijn.

Tyler zet de tv aan terwijl ik me tegoed doe aan al de kleine hapjes en de gekoelde frisdrank. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, dus het is best speciaal zo voor de eerste keer. Ik ruik aan een klein koekje maar het stinkt.

Ik ga met mijn neus naar Tyler. Hij stinkt niet. 'Dat ben jij.' zegt hij dan. Ik kijk hem verward aan. 'Je ruikt jezelf. Ik heb vanmorgen gedoucht.' ik word rood. Dat is echt heel ongemakkelijk.

'Sorry. Heb je hier ergens parfum of deo?' Hij gooit een setje schone kleding naar me toe, ik denk niet dat het komt door de kleding maar ik trek het alsnog aan. Het is een witte jurk met beige hakken. Waarschijnlijk omdat mijn ouders zo chic zijn?

Ik spray de parfum op die hij ook had gegeven en fixeer mijn haar. Let's be real hier, ik zag eruit alsof ik een vogelnest op mijn hoofd had. Niet echt charmant dus.

Na, wat lijkt, een hele lange tijd. Stopt de auto. De chauffeur stapt uit en doet onze deur open. Ik stap uit en trek mijn jurkje recht. We staan voor een huis, een heel groot huis. Het is een wit huis en zit veel glas in verwerkt. Op het witte gedeelte hangen roze pioenrozen.

'Is dit het?' vraag ik aan Tyler. Hij knikt. 'Vind je het wat?' vraagt hij. Ik knik. Het is anders dan mijn vorige verblijfplaats, maar alles went, op zijn tijd. Een man en vrouw van gemiddelde leeftijd doen open. Ze lachen naar Tyler en kijken dan met open mond naar mij.

Ik hoefde niet eens mijn oren te gebruiken of ik wist al wat ze gingen zeggen.

'Nina, wij zijn jouw ouders!'

Holy fucking shit.

Ik heb een tijdje staan kijken naar de mensen. De vrouw had een korte, bruine bob en de man had zijn blonde haar in model gebracht met gel. Ik zag de overeenkomsten tussen de man en mij, ik had ook blond haar. Tyler ging meer richting de man, ze hebben allebei een gezicht met jukbeenderen die je heel goed ziet. Elsa zou 'on point' hebben gezegd. Ik kijk naar de blauwe ogen van beide ouders. Die kan kloppen. Ik en Tyler hebben ook blauwe ogen.

Tyler loopt naar de man toe en geeft hem een mannelijke knuffel. De vrouw geeft hem een kus op zijn voorhoofd, voordat haar blik weer op die van mij valt. Ik kijk twijfelend naar Tyler. Hij knikt geruststellend. Ik adem diep in en loop naar voren.

'Hoi, ik ben Nina.' zeg ik dan maar. De vrouw en man kijken elkaar even aan voordat ze glimlachend naar mij kijken. 'Dat weten wij, gekkie, we hebben die naam bedacht!' ik lach nerveus. Ze lijken op mij, maar het voelt niet echt.

'Dus,' begin ik. 'Koning en koningin, hé?' ze knikken beide en maken een kleine buiging. 'Maakt mij dat dan een prinses? Want ik heb totaal geen moeite om een prinses te zijn maar is dat dan een prinses die lijkt op Disney of moet ik me wat anders voorstellen?' ratel ik aan een stuk door. De vrouw legt een hand op mijn schouder. De hand voelt warm en vertrouwd. Maar ik ken de hand niet.

' Eigenlijk zijn we ex-koning en ex-koningin. Maar dat komt allemaal later, lieverd. Kom je mee naar binnen voor een kopje thee?' ik knik en loop achter haar aan.

'Ex?' vraag ik als we binnen zitten. Ze knikken. 'We zijn een paar jaar geleden van de troon afgetreden zodat we jullie terug konden krijgen. Dat ging alleen niet zo heel gemakkelijk.' zegt de man.

'En wat dachten jullie? Dat Tyler en ik het zouden accepteren? Gewoon mee zouden gaan? Ik ben opgevoed door andere mensen. Niet door jullie.' zeg ik bot. Ik houd niet van bot zijn tegen mensen maar geef toe, deze verdienen ze echt. Ik zie heel even pijn door hun ogen schieten maar Ty schraapt zijn keel waardoor onze aandacht naar hem gaat.

'Nina, niet zo onbeleefd. Zo praat je niet tegen onze ouders.' zegt hij waarschuwend. Dat zijn niet mijn ouders. Mijn echte ouders liggen ergens onder de grond. Ik bijt op mijn wang. Ik kan niet gaan huilen om mijn ouders in de buurt van mijn echte ouders, toch?

'En onze ouders? Zijn jullie ook de oorzaak van hun dood?' vraag ik toch weer bot. Can't blame me though. Ik heb nou niet bepaalt een vertrouwensrelatie met deze mensen. Ze schrikken een beetje van mijn vraag. Lisanne hoest en brengt een zakdoek naar haar mond. 'Nee,' begint ze. 'Dat was puur toeval. Wij zouden nooit echt mensen doden. Het spijt ons van hun overlijden, maar wij hadden er niks mee te maken.'

'Kan ik misschien ergens gaan liggen?' vraag ik. 'Ik heb last van een jetlag en zou wat willen slapen.' de vrouw klapt in haar handen en er komt een man binnengelopen. 'Dit is George, je butler.' zegt ze blij. 'Mijn wat?' vraag ik verbaasd. 'Uw butler, mevrouw.' zegt George. Ik kijk nog verbaasder, hij lijkt op iemand van mijn leeftijd. Hij heeft bruin kort haar en blauwe ogen. Hij houdt zijn hand uit. Verwacht hij dat ik die ga aanpakken?

'Dat hoeft niet hoor, ik kan het zelf wel vinden.' zeg ik snel. 'Ik sta erop, mevrouw.' zegt George. Ik kijk hem raar aan. Hij is mijn leeftijd. Mevrouw is dan wel erg ongepast. 'Alsjeblieft, noem me Nina.' zeg ik. Hij knikt. Ik neem zijn hand aan en laat me meevoeren naar mijn kamer. Er ligt een glazen bol met snoepjes op mijn nachtkastje. Ik schop mijn schoenen uit en wijs ernaar. 'Je mag er wel een, George.' zeg ik. Hij schud zijn hoofd en legt mijn schoenen in een inloopkast.

'Welterusten George.' zeg ik slaperig.

'Welterusten Nina.'

Whoop whoop! Weer een hoofdstuk!

Sorry dat het zolang duurde. Het is nog steeds kerst, dus merry christmas!

Als ik jullie niet meer spreek tot 2016, dan nog een hele fijne jaarwisseling! Wees voorzichtig met het vuurwerk! Kusjes, Emma.