My teacher ft. Theo James

Het concert

Iris p.o.v

Snel pak ik mijn tas en haast me naar mijn fiets. Ik ben al bijna te laat voor mijn eerste uur. Als ik mijn fiets in het rek zet, gaat de laatste bel. Dat wordt een briefje halen. Ik heb al een briefje gehad dit jaar, bij drie briefjes moet je een uur nablijven. Snel loop ik naar de balie. "Naam?" Ks het enige wat de vrouw zegt als ik bij de balie kom. "Iris Simons" antwoord ik terwijl ik mijn mobiel pak om mijn lokaal op te zoeken. "Hier, als je nog een keer te laat laat komt moet je nablijven. Nu snel naar je les." Ik knik en loop naar het geschiedenis lokaal. Als ik mijn boeken heb opengeslagen, dwalen mijn gedachtes af naar het weekend.

Luke blijft vanavond slapen aangezien het al laat is om nog terug te fietsen. Ik pak vast een extra matras en leg hem in mijn kamer neer. Luke bestelt nu pizza aangezien we nog niet hebben gegeten. Ik ga proberen sneller bij de deur te zijn dan hij, want ik wil niet dat hij betaalt. Ding-dong, snel ren ik naar beneden. Gelukkig ben ik als eerste bij de deur. Ik geef de pizzakoerier snel het geld en sluit de voordeur.

"Mevrouw Simons! U was al te laat en nu let u ook al niet op, dat wordt nablijven!" Shit dat ook nog. "Sorry meneer" zeg ik zachtjes. Snel lees ik de vragen die ik moet maken en pak mijn schrift erbij. Ik schrijf net het huiswerk in mijn agenda als de bel gaat. Nu engels, hopelijk is Theo in een goede bui aangezien ik hem vanavond weer zie, ons afspraakje vorige keer kon niet doorgaan omdat mijn moeder thuis was, dus doen we het vanavond.

"Hallo, ga snel zitten" ik hoor de diepe stem die me van binnen helemaal laat tintelen. Als ik mijn boeken pak, gaat net de bel. Mooi op tijd. "Vandaag bespreken we To kill a mockingbird." Het enige waar ik aan kan denken is vanavond. We gaan naar een concert: the Simon & Garfunkel story het is een groot deel muziek en verhaal van een duo wat uit elkaar is gegaan. De voorstelling heeft ook op West End gespeeld in Londen!

Ik pak snel mijn handtas en loop naar de deur. Theo staat er al. Hij rijdt ons naar de schouwburg voor het concert. We laten onze kaartjes checken en lopen dan naar binnen, we mogen meteen de zaal in. Als we eindelijk onze plaats hebben gevonden, stroomt de zaal langzaam vol. We zitten op de vierde rij, perfect dus! Voordat ik het wist begon de drum zachtjes, ze begonnen met het eerste liedje: The sound of silence. Ze zingen super zuiver en de muzikanten zijn ook heel goed. Alles is in het engels, aangezien de muzikanten Britten zijn. In de pauze koopt Theo een cd van de cast met muziek van Simon & Garfunkel voor me. Na de voorstelling kunnen we hem laten signeren! Het tweede deel was ook heel erg mooi. Ik zat verscheidene keren te huilen. Veel te snel was het afgelopen, gelukkig konden we nog naar de cd luisteren.

Er staat echt een hele lange rij voor de balie waar je je cd kan laten signeren, zucht. Dat wordt lang wachten. Iedereen die ik kan zien is ouder dan ik. Theo loopt weg om naar de wc te gaan. Ik loop stiekem om de rij heen naar voren, aangezien het al een chaos is, heeft niemand me door. Ik ga aan de zijkant van de balie staan. Gelijk komt de ene zanger naar me toe.
"Do you want me to sing your CD?" Vraagt hij vriendelijk
"Yes, please" hij pakt hem uit mijn handen en begint tegen me te praten:
"Did you enjoy the music?" Ik vermoed dat hij mijn uitgelopen mascara op mijn wangen heeft gezien, "yeah, i am a big fan of Simon & Garfunkel, and i think you guys really did a great job playing their music."
Hij knikt en geeft mijn cd door aan de drummer.
"You could follow us on facebook" zegt hij op een vragende toon.
Snel pak ik mijn telefoon en zoek ze op op facebook en stuur ze een vriendenverzoek. Hij wil weer iets gaan zeggen als Theo van achteren zijn armen om me heen legt en in mijn oor fluistert dat ik zijn vriendin ben. "Jaloers?" Vraag ik hem zachtjes. Hij kijkt me even aan en kijkt dan snel weg. Ondertussen trekt hij me mee naar de uitgang. Als we in de auto zitten begint mijn mobiel opeens te trillen. Snel pak ik hem uit mijn tas en druk hem aan. Twitter melding: theSandGstory volgt je nu. Ik volg ze snel terug en begin te glimlachen. Dat was zeer snel. "Waarom lach je?" Vraagt Theo. "Ehm...die cast volgt me op twitter" mompel ik, wetend dat hij jaloers of boos gaat reageren. Opeens schiet ik naar voren in mijn gordel. Hij heeft de auto stilgezet. Hij leunt over me heen en opent de deur aan mijn kant. "Ga maar lekker naar je muziekvriendjes als je daar zo blij van wordt" Ik kijk hem verbaasd aan. Zijn bruine ogen staan woedend. Snel stap ik uit. Hij slaat de deur achter me dicht. Nu sta ik alleen langs de kant van de weg.
Dan bedenk ik dat ik misschien die ene zanger kan vragen via twitter of ik naar hem kan, aangezien mijn ouders denken dat ik bij Anouck logeer. Ik krijg snel reactie en begin aan mijn tocht naar de schouwburg. Als ik de straat inloop, zie ik Joe al staan. Zodra hij me ziet rent hij naar me toe. "What happend, sweetie?" Ik kan niks zeggen door de brok in mijn keel en begin te huilen, Joe drukt me tegen zijn borst. Hij is lekker warm. "Come with me, you can sleep in our tour bus, because it's already 2 a.m. I am not letting you walk alone now." Hij duwt me zachtjes naar de bus die naast het gebouw staat.

--a/n--

Hey, sorry dat jullie zo lang moesten wachten voor dit hoofdstuk! Het is gebaseerd op het concert waar ik deze week heen ging. Ik heb ook een gesprek gehad met de zanger (yup, ik heb ook voorgedrongen in de rij) maar ik was niet met mijn leraar, maar met mijn vader ;)
Bye