My teacher ft. Theo James

H7

MAJOR EDIT 01-01-17

Theo P.O.V.
Er is alweer een week voorbij gegaan sinds ik Iris mij achter liet in mijn lokaal. Ik kan nog steeds niet normaal eten en slapen. Bij alles wat ik doe moet ik aan haar denken. Elke les die ik haar geef, is een regelrechte marteling. Het allerliefste zou ik haar omhelzen, in mijn armen sluiten en nooit meer loslaten. Ik weet dat ze ook gevoelens voor mij heeft, maar ik kan haar niet dwingen om een verboden relatie aan te gaan. Op het moment dat ik de leraren ingang binnenloop, zie ik haar. Ze zit op de gang samen met Anouck. Ze lacht om iets wat Anouck zegt, maar haar ogen lachen niet mee. Opeens zie ik haar verstarren. Ze staat op en rent naar de wc. Anouck kijkt haar verbaast na, maar doet geen moeite om haar achterna te gaan.

Iris P.O.V.

Ik zit met Anouck te praten, als ik hem zie. Er gaat een rilling door me heen. Ik denk nog elke seconde aan hem. Ik probeer hem te vergeten, maar mijn hart wil hem niet loslaten. Het liefst zou ik naar hem toe rennen en hem omhelzen, hem nooit meer loslaten. Anouck vertelt iets, maar ik heb geen idee wat dus ik lach maar wat. "Wat is er toch steeds?" Ik kan de tranen niet meer tegenhouden. Ik pak mijn tas en ren naar het toilet. Daar sluit ik de deur achter me en zak in elkaar. Ik kan het niet meer, ik kan niet zonder Theo.

Theo P.O.V.

Als ik op mijn rooster kijk zie ik dat mijn eerste uur iris' klas is. Ik zucht en pak de goeie boeken uit mijn tas en ga aan het bureau zitten. Als de tweede bel is gegaan is Iris haar stoel nog leeg. Ik loop naar Anouck toe en vraag haar of Iris ziek is. Anouck kijkt me aan en zegt dan zonder blikken of blozen dat ze op school was, maar dat ze huilend naar de wc ging. Ik knik even. Snel leg ik iets uit zodat de klas aan het werk kan. "Ik moet nog even wat formulieren uitdraaien, jullie redden het wel even zonder mij. Denk erom geen meubels slopen."

Ik sluit de deur achter me en besluit naar de wc te lopen, waar Iris vanochtend heen liep. Al ik voor de deur sta, twijfel ik even. Officieel mag ik niet naar binnen. Ik kijk even om me heen en als ik zie dat de gangen leeg zijn, stap ik naar binnen. Er zit maar één hokje op slot. Ik klop zachtjes op de deur. "Iris, ben jij hier?" Ik krijg geen antwoord, dus vraag ik of ze de deur open kan maken. Het slot draait langzaam om en al snel zie ik Iris. Als ze mij ziet wil ze weg lopen, maar ik pak haar arm vast en neem haar mee naar de lege lerarenkamer. "Ga weg." Snikt Iris terwijl ik haar op een stoel zet. "Ik ga niet weg voordat je mij vertelt waarom je zo overstuur bent." "Dat weet je best." Ik sla een arm om haar schouders heen, maar die schud ze van zich af. "Het kan niet en dat weet jij ook. Ik zou van school gestuurd kunnen worden. En jij kan de bak ik gaan." Dat laatste mompelt ze erachteraan. "Alsjeblieft, we weten allebei dat we niet zonder elkaar kunnen. Geef me een kans. Ik zorg ervoor dat niemand erachter komt", en als ze knikt, weet ik dat ik er iets achteraan kan zeggen. "Iris, wil je alsjeblieft mijn vriendin zijn?" Ze kijkt me aan. Ze twijfelt, ik zie het aan haar.
Haar ogen glijden over mijn gezicht en dan naar haar handen. Ze knikt voorzichtig. "Haal me vanavond op, acht uur in het parkje."

Iris P.O.V.

Hij knikt, "Ik zal er zijn. Ik moet nu terug naar de les. Meld je maar ziek als je wil." Dan loopt hij weg. Ik kijk om me heen. De lerarenkamer is best wel luxe, er staat een grote bank in de hoek en er staat en tv tegenover. Even twijfel ik of ik me ziek moet melden, maar loop dan toch naar de administratie. Ik ben blij dat we een relatie hebben, maar ik ben ook bang. Heel bang. Bang dat anderen erachter komen, bang dat hij me toch niet volwassen genoeg vindt, bang dat hij me laat vallen. Ik wil niet nog een keer vallen. Ik ben al zo hard voor hem gevallen.