My teacher ft. Theo James

Meneer James

Iris p.o.v.

Mijn vader doet het echt, hij loopt naar zijn auto en stapt in. Als hij het gaspedaal indrukt, kijkt hij me even aan. In zijn ogen zie ik bezorgdheid. Misschien is dit wel het beste voor mij. "Hoe zijn jullie er achter gekomen?" Vraag ik mijn moeder. "We wisten niet waar je was en toen we wat vriendinnen hadden gebeld, waren we nog niets wijzer. Dus toen belden we je mentor ,misschien dat hij iets wist. En toen hoorden we jou op de achtergrond tijdens het gesprek." "Oké" ik begin weer te trillen en ga op de bank zitten. Wat zou ik er nu veel voor over hebben om in zijn armen te liggen. Ik zit na te denken over hoe ik toch stiekem naar Theo toe kan gaan, als ik een dichtklappende deur hoor. Mijn vader is er weer. Ik kijk hem aan, maar zie alleen nog maar woede. Ik blijf bewegingloos op de bank zitten. Ik ben bang, bang dat mijn vader boos is op mij, bang dat ik Theo nooit meer kan vasthouden, bang dat iedereen op school er achterkomt. "Het is over" deelt mijn vaders lage stem mee. Ik voel de eerste traan over mijn wangen lopen, de rest volgt snel. Ik loop weg, zodat mijn vader me niet ziet huilen. Als ik boven ben, zie ik mijn mobiel op bed liggen. Ik twijfel, maar pak hem dan toch, ik open mijn contacten en bel Theo.
I: hallo?
T: sorry, ik mag van je vader geen contact meer met je hebben, fijne dag nog.

Op het moment dat hij wil afleggen, hou ik hem tegen.
"Hou je dan niet meer van me?"
"Iris stop met contact zoeken, hier wordt het alleen maar erger van."
"Was dit allemaal een leugen, een spelletje voor jou?" ik schreeuw nu bijna, maar ik moet zorgen dat mijn ouders me niet horen.
"Dag" hij legt af.

Ongemerkt stromen de tranen over mijn wangen, als een vloedgolf, zo veel. Ik zie niks meer, alleen maar tranen. Ik ben mijn tranen. Als ik na een tijdje wat gekalmeerd ben, loop ik naar de spiegel, ik zie er niet uit. De zwarte mascara strepen lopen over mijn wangen, mijn haar hangt futloos en vochtig langs mijn hoofd en mijn ogen zijn klein en rood. Ik hoor voetstappen op de trap en draai me op. Mijn moeder komt naar me toe. "Gaat het weer?" Langzaam schud ik mijn hoofd. Warme armen sluiten om me heen, ik beeld me in dat ze van Theo zijn, maar hij knuffelt veel steviger.

Ik sla geïrriteerd mijn wekker uit, ik moet weer naar school. Ik heb ook een blokuur engels vandaag, van Theo. Ik wil hem zo graag zien, maar ik ben bang dat hij me weer afwijst, net zo als gisteren.
Trillend loop ik de klas in, hij stond niet bij de deur zoals anders. Hij zit achter zijn bureau, zijn hoofd naar beneden. Hij kijkt me even aan als ik binnenkom, ik zie het verdriet in zijn ogen. De les gaat heel normaal verder; huiswerk bespreken, uitleg, opdrachten maken. Als de bel gaat, blijf ik wat treuzelen. Als iedereen de klas uit is loopt ik naar Theo toe. "Theo" ik zeg het alsof ik een bevestiging wil, dat hij het echt is.
"Het is meneer James voor jou"
"Hoe kan je me dit aandoen? Je houdt toch van me?"
"Sorry, maar je komt bijna te laat voor je volgende les."
Ik zie hem breken van binnen.
"Ik heb nu pauze"
"Ik ook" fluistert hij bijna.
Maar ik versta hem en ik begrijp hem.
"Hoelang is 't rijden?"
"Ongeveer 10 minuten"
"Zie je bij mn auto"
Snel loop ik het lokaal uit, naar mijn kluisje en loop daarna naar de leraren parkeerplaats. Hij staat al te wachten bij zijn auto. We stappen snel in en rijden naar zijn huis. "Ik kan het niet" zegt hij onderweg. "Wat niet?" "Je los laten" hij kijkt me even aan, maar richt dan zijn blik weer op de weg. We stoppen voor zijn huis. Snel gaan we naar binnen. Als hij de voordeur dicht doet. Druk ik mijn lippen op de zijne. Een vlaag van warmte trekt door mijn hele lichaam. Langs mijn lippen naar mijn buik, dan naar mijn voeten. Hij kijkt me aan, zijn bruine glinsterende ogen, ik hou van hem.