Last First Revenge

Sieben

"ผมรับไม่ไหวแล้วนะ" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจดังขึ้น

มือหนาของคนเป็นลูกน้องชะงักจากการรัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ครู่หนึ่ง เขาถอดแว่นสายตาออกแล้ววางมันลงบนโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่าเจ้านายกำลังเดินตรงเข้ามา

"หน้าที่ของคุณคือไปจัดการเร่งให้เขาช่วยเรื่องเงินซะ ไม่อย่างนั้นผมแย่แน่!" เดสสั่ง

คนเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่มเพราะสถานการณ์ตอนนี้เป็นไปตามเป้าเป๊ะ

"ทำไมไม่ใช้เรื่องสัญญาบีบเขาเอาล่ะครับ?" คนหนุ่มกว่าเอ่ยถามหมายจะลองเชิงอีกฝ่าย

เขารู้ดีในทุกรายละเอียดของสัญญานั่นก่อนที่เดสจะรู้เสียอีก

"ถ้าได้แบบนั้นก็ดีซิ! ในสัญญานั่นไม่มีการพูดถึงเรื่องเงิน เป็นแค่การทำธุรกิจระหว่างเรา เรื่องเงินเป็นเรื่องที่เขายื่นข้อเสนอมาเท่านั้นเอง" อารมณ์พลุ่งพล่านของเดสทำให้ลูอีนึกขำ

เดือนกว่าแล้วแต่ทว่าก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า

เพราะเขาตั้งใจปั่นหัวอีกฝ่าย ค่อยๆ ให้บริษัทนี้มันล้มลงไปช้าๆ

ทำร้ายใครก็ทำร้ายได้ แต่หากให้ทำร้ายเด็กนั่น..มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเหลือเกิน แววตาใสซื่อไม่มีพิษภัยของหมอนั่นทำให้คนอย่างเขาไม่กล้าทำร้าย

น่าแปลก..ที่คนที่สามารถฆ่าคนได้แบบเขากลับไม่กล้าทำร้ายเจ้าของร่างขาวนั่น

ไม่เหมือนคนที่ใจร้ายกว่าอีกคนหรอก..

"ผมจะจัดการให้ครับ" เขาตอบรับ

เจ้าของห้องเดินกลับไปทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะทำงานพลางคิดหาหนทางแก้ไขปัญหาที่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องบริษัท เงินจากการที่เขาจัดการขายที่ดินบางส่วนและนำคฤหาสน์หลังใหญ่ของตัวเองไปเข้ากับธนาคารทำให้เขาได้เงินมาพอที่จะทำให้บริษัทไปรอด แต่ทว่ามันก็ยังไม่พออยู่ดี บริษัทนี้ต้องการเงินมาบริหารมากกว่านั้น