Last First Revenge

Eight [Edited]

"เอาสิ อยากจะทำอะไรกับฉันก็ทำซะ" ปากว่า ในขณะที่สายเสมองไปทางอื่น ใบหน้ามีสเน่ห์เชิดขึ้นเล็กน้อยตามแบบฉบับของคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรี

ศักดิ์ศรีที่เขาแทบจะไม่เหลืออีกต่อไป

"ฉันทำแน่" น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น แววตาไร้ความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จอมเย็นชาและไร้หัวใจ

นี่คงเป็นคำจำกัดความของผู้ชายคนนี้

ร่างสูงหยัดตัวยืนขึ้นจนเต็มความสูง สาวเท้าเข้าไปใกล้ก่อนจะเอื้อมมือไปบีบข้อมือของแฮร์รี่เอาไว้แน่น กระชากร่างของอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืน ฉุดรั้งให้เดินตาม

เพียงชั่วครู่ที่ก้าวเข้ามาในห้องอีกฟากหนึ่งของตึก แววตาสีมรกตเบิกกว้างด้วยความตกใจในขณะที่ชายหนุ่มกำลังทอดสายตามองความตระหนกที่ฉายขึ้นบนใบหน้าของคนข้างๆ อย่างชัดเจน เขายกยิ้มก่อนจะส่งตัวคนข้างกายให้กับใครอีกคน

"คุณ!" แฮร์รี่ก้าวถอยออกห่างก่อนที่แผ่นหลังของเขาจะชนเข้ากับหน้าอกของเซนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

มือหนาผลักไสให้คนที่เพิ่งถอยหลังมาชนให้กลับไปยืนที่เดิม

ใกล้กับใครคนอื่น

"นายหนีไปไหนไม่รอดแน่" แววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟอารมณ์ที่ลุกโชนจ้องมองดวงหน้าสวยตรงหน้า ก่อนจะละสายตากลับไปมองร่างสูงของใครอีกคนที่ช่วยพาคนที่เปรียบเหมือนไวน์รสเลิศมาเสิร์ฟให้ถึงที่

ใบหน้านิ่งงันไม่มีท่าทีตอบกลับ เขาหันหลังเดินกลับไปเงียบๆ ไม่สนใจสายตาตัดพ้อที่มองตามมา

"ปล่อยนะ!" ร่างผอมถูกเหวี่ยงเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบก่อนที่ร่างกำยำจะเข้ามาประกบ ข้อแขนสองข้างถูกตรึงไว้ข้างศีรษะด้วยมือทั้งสองข้างของชายหนุ่มแปลกหน้า แฮร์รี่ขยับใบหน้าหลีกหนีสัมผัสที่อีกฝ่ายพยายามจะมอบให้อย่างไม่หยุดหย่อน