Last First Revenge

Twelve

ลูอีจดจ้องร่างสูงที่ตอนนี้มาให้เขาเห็นกับตา นายของเขาต้องดีใจแน่ถ้ารู้ว่าคนที่จงเกลียดจงชังมาตลอดเวลาหลายปีตอนนี้มันได้มาถึงให้พวกเขาจัดการแล้ว

หน้าตาเหมือนกับคนที่จับไปไม่มีผิด...

มิน่า เซนถึงได้จับตัวผิดแบบนี้

จะสงสารก็แต่อีกคน ที่ต่อให้เซนรู้ว่าจับตัวผิดไปก็ยังไม่คิดจะปล่อย เซนมีแผนการอยู่ในหัวเสมอ เขาไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลรองรับ และแน่นอนว่าเหตุผลนั้นมันเกี่ยวข้องกับการแก้แค้นที่เขารอคอยทำเพื่อน้องชายมาโดยตลอด

"เรากำลังเล่นกับคนที่ไว้ใจไม่ได้" คาลวินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ หลังจากที่ได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมดจากผู้เป็นพ่อ เขาก็คิดทันทีว่าพ่อของเขาอาจจะเดินเกมผิดพลาด

แต่นั่นก็ไม่แปลกอะไร เพราะอีกฝ่ายเล่ห์กลแพรวพราวเสียขนาดนั้น เขาพอจะได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเซนมาบ้าง ก็พอรู้อยู่ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่สมควรจะไปยุ่งด้วยไม่ว่าจะมีความสามารถแค่ไหนก็ตาม

"และผมก็คิดว่ามันมีหนอนบ่อนไส้" คาลวินอ่านเกมขาดในชนิดที่ทำให้ลูอีต้องนึกหวาดระแวงในใจ ชายหนุ่มตรงหน้าเองก็ร้ายไม่น้อยไปกว่าเจ้านายของเขาเลยสักนิด

หึ แบบนี้สิมันถึงจะสมน้ำสมเนื้อหน่อย

สายตาคมจ้องมาที่ลูอีอย่างจับผิดหลังจากที่ได้รู้มาว่าเลขาใหม่คนนี้เพิ่งเข้ามาทำงานในจังหวะเดียวกับที่เซนเข้ามาติดต่อกับทางบริษัทของเขา

มันก็น่าสงสัยไม่น้อย...

"พ่อไม่คิดว่าเลขาของพ่อจะเป็นหนอนบ้างรึไง" เจ้าของร่างสูงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา ลูอีแสร้งทำหน้าตาตื่นก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปขยับแว่นของตนเอง พยายามคิดหาข้อแก้ตัว

"มะ—ไม่ใช่นะครับ ผมไม่รู้เรื่องนะ" ลูอีแย้ง สายตาสีเขียวอมฟ้าน้ำทะเลที่แตกต่างออกไปจากแฝดคนน้องจดจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาเขาราวกับกำลังค้นหาคำตอบบางอย่าง