The girl that changed my life (Dutch)

Lente

Er wordt gebeld aan de deur. Ik doe open. Het is Lente! Eindelijk een teken van leven van haar maar ze ziet er niet oké uit. Ik laat haar binnen en vraag of ze iets moet drinken een warme chocomelk of thee misschien. Ze zegt dat ze een chocomelk wel kan gebruiken. Ik vraag even aan mijn zus die boven zit dat zij er ook één moet hebben? Ik overtuig haar een klein beetje en ze zegt toch ja. Dus komt ze mee naar benenden. Misschien is dat niet zo een goed idee want misschien wil Lente wel heel graag haar verhaal juist tegen mij vertellen en niet tegen mijn zus. Maar mijn zus is iets ouder en we hebben ook onze problemen dus misschien kunnen we haar samen wel helpen. Ik vraag aan Lente toch voor de zekerheid dat het wel oké is dat mijn zus mee chocomelk drinkt? En ze knikt dat het oké is. Dus daar zitten we dan in de keuken aan de tafel met ons 3.
Het is stil en we drinken rustig onze chocomelk. Daarna vraag ik: 'Wat is er allemaal gebeurd?' En ze start haar verhaal. De politie heeft een zoekactie gepleegd en blijkbaar was hij op zijn werk. Maar de deur zal in het slot zijn gevallen. En hij zat vast. Als het kantoor is gesloten dan valt de airco en gaat alles uit. En er is brand uitgeslaan en hij is gestikt. Dus nu heb ik niemand. En kan ik nergens terecht. Mijn familie woont in America dus dat is ver. Dus loopt er een rechtzaak over. Ik kan nu nog altijd in het huis wonen. Maar het is leeg en het is echt raar om alleen thuis te zijn.'
'Ik stel voor dat je bij ons kan intrekken we hebben nog een logeerkamer en dat zal wel mogen van Mama en Sofie zou het geweldig vinden denk ik. Maar het is denk ik ook wel belangrijk dat je naar school blijft gaan ook om lastige vragen te vermijden':zei ik. 'Ja, jij hebt gelijk Juul. Dank je dat ik langs mocht komen.' :zei Lente. Ik antwoorde: 'Tuurlijk. Jij bent altijd welkom.' En ik dacht hoe erg het was om je beide ouders te verliezen. Je bent gewoon wees. Je kan bij niemand meer terecht. Het is echt heel erg dat Lente dat moet meemaken. Zo een lief meisje verdiend dat helemaal niet.

We drinken onze chocomelk uit. En Saar gaat terug naar haar kamer en ik neem Lente mee naar de tuin. Waar onze schommel is. Maar waar we ook achter ons ook een weide hebben van allemaal klaprozen en daar staat in het midden een hele grote boom waar we vaak in klimmen om zo te genieten van de lucht. Ik hou van de sterren en van de mooie wolken hoe ze voortbewegen door de wind en hoe de sterren licht geven in het duister. Zo is er een uitspraak over trouwens: Sterren kunnen niet schijnen zonder een beetje duisternis.

Die avond. Mama komt thuis. Ik en Lente zijn nog buiten. Saar roept ons binnen. We komen binnen eerst zien we mama haar verwonderde reactie dat er meisje bij me is. En ze vraagt met een glimlach aan me: 'Wie is dat mooie meisje?' Lente glundeert verlegen en ik zeg: 'Dit is Lente. We zitten samen op school. Mama zou ik iets mogen vragen: Mag zij bij ons blijven slapen voor een paar dagen, alstublieft. ' Nog meer verwonderd denkt mama even na en daarna zegt ze: 'Oké het is goed. Ik zal eten meemaken voor je Lente als dat goed is en dan kunnen jullie me een beetje vertellen.' Lente zegt: 'Dank je mevrouw dat ik mag blijven eten en slapen.' 'Geen probleem': zegt mama nog. En we gaan nog even in de living zitten. Na een kwartiertje roept ze ons allen aan tafel. Daar zitten we dan te eten. Mama stelt een paar vragen aan Lente hoe het komt dat ze hier blijft slapen?... Lente antwoord er allemaal op met tranen in haar ogen maar ze houdt haar sterk. Mama heeft begrip voor haar verhaal en voor haar situatie. Zij vind het ook heel erg wat ze meemaakt allemaal. Ze is er een klein beetje in shock van. En vraagt wat Lente graag doet zoals dessertjes maken? En Lente zegt: 'Ja dat doe ik heel graag.' Mama stelt voor om een lekkere chocoladetaart te maken.
En Lente stemt erin mee. En mama stelt voor dat ik de logeerkamer voor haar ga gereed maken. Ik maak het mooi met haar lievelingskleur blauw dus ik neem een blauw laken met sterren op. Ik hoop dat ze het leuk gaat vinden. En ik ga er ook nog een knuffeltje bij leggen. Ik ga naar beneden en vraag of hoe het gaat met de taart? 'Heel goed!': zeggen ze in koor. En ze lachen naar elkaar. Ik heb hun 2 nog nooit zo zien lachen. Het is wel een heel fijn gevoel. Sofie staat ook mee te helpen en Saar zit erop te kijken met een nadenkend gezichtje. Ik vraag aan mama dat ik na de taart met Lente haar spullen kan gaan halen. En ze zegt dat het goed is. Nu dat ze nog even bezig zijn. Ga ik met Saar even buiten wandelen. 'Wil je de taart niet?': vraag ik. En ze zegt: 'Langs ene kant wil ik echt meegenieten van het moment maar ik kan het niet. Ik voel me rot want als ik eet wordt ik dik. Ik weet dat je denkt dat ik niet dik ben maar ik zie het zo wel.' Lichtjes begint ze in paniek te raken. Ik probeer haar rustig te houden en ik probeer haar te troosten en ik zeg: 'Probeer 1stuk van de chocoladetaart op te eten en probeer er ook van te genieten samen met de gesprekken en je niet terug te trekken in je hoofdje daarboven. Blijf ben ons! En geniet mee van het moment.' Ze knikt bemoedigend aan met een kleine glimlach.
Ik en Saar gaan terug naar binnen. De chocoladetaart staat in de oven. Ondertussen ga ik samen met haar om haar spullen bij haar thuis. Eenmaal thuis is het nogal eng en kil. Ineens zegt Lente: 'Ik heb een idee. We kunnen hier blijven en samen het hier wat leuker maken of niet?' Ik schrik een beetje van het idee. Maar ik vind het kei leuk. Dus ik stem erin mee. 'We halen eerst wat eten bij mij thuis en ik ga het nog even vragen aan mijn mama ook. Goed?' :vraag ik. 'Goed.':zegt Lente. En we gaan terug naar mijn huis. Ik vraag aan mama of we daar mogen blijven. Mama vind het een beetje vreemd. Maar ze vind het goed. Dus we nemen de helft van de chocoladetaart mee en nog wat. Allemaal wat we graag lusten, nemen we mee.

We maken het heel gezellig met wat kaarsjes en een dekentje. Ook hebben we samen een film gekozen. We eten onze chocoladetaart en drinken er wat frisdrank bij. Voor de rest genieten we van elkaar en van de momenten samen.

Ik hoop dat jullie het nog altijd spannend en leuk vinden? Stem of reageer maar.