The girl that changed my life (Dutch)

De eerste liefdekriebels

Lente stuurde me: 'Hooi, Lente hier. Hoe gaat het? Julleke x'
Ik antwoord: 'Hey spring(lente in het engels) girl, met mij gaat alles goed en met jou?' En vraag me af of ik ook een x zit. Maar ik doe het niet en wacht af. Ik bedenk eigenlijk hoe mooi ze is. Waarom heb ik haar toch niet eerder ontmoet? Elke speeltijd is kei leuk met haar in de kelder. We kietelen elkaar en lachen met elkaar. We maken grappen over leerkrachten en leerlingen. We verzinnen wachtwoorden en tradities. Al staat er nog geen 1 vast. Oh.. ze stuurt een sms. Lente: 'Met mij gaat alles goed hoor. Mijn vader is nog niet thuis en mijn huiswerk is klaar. Dus verveel me een beetje. Wat doe jij? X' Oei... hebben we huiswerk!? Ik kijk even in de agenda. Stom! Vergeten! Een taak van Nederlands. We moeten een opstel schrijven over bomen. Ik kan dat juist niet goed. Ik stuur haar: 'Opstel van Nederlands moet ik nog schrijven. Ik ben het vergeten. Maar ik weet niet waarover ik moet schrijven. X' En ik besluit toch maar een x te sturen. Ze stuurt vrij snel terug: 'Laten we in het park afspreken binnen 15min?' 'Oké tot straks': stuur ik.

In het park. 'Wat gaan we hier doen, Lente?': vraag ik. 'Ik ga je bijles geven over de bomen.': antwoord ze. 'Bedankt, juf Lente.' :zeg ik. En ze begint: 'Je hebt verschillende soorten bomen. Ze veranderen in de herfst niet alleen van kleur maar het is veel meer dan dat. In de bomen daar zit leven. En als het kouder wordt moet de boom zijn stam "warmte" en "voedsel" kunnen geven door het water dat hij opneemt vanuit zijn wortels. ' Ondertussen schrijf ik kernwoorden en aantekeningen op. En ze gaat verder: 'Door dat de stam zijn vocht wil blijven behouden gaat hij minder naar zijn takken doorgeven en als de blaadjes niet genoeg "voedsel" krijgen sterven ze af en veranderen ze ook van kleur.' En zo praat ze maar verder over de verschillende soorten bomen. En om 18u zeg ik: 'Ik moet naar huis gaan. Mijn moeder gaat thuis komen. ' 'Oké, maar heb je genoeg uitleg voor je opstel?':vraagt ze. Ik zeg: 'Ja hoor. Heel erg bedankt voor de bijles, juf Lente.' 'Ik hoop dat je een 10 krijgt!':zegt ze nog. En we zeggen gedag en ik maak dat ik naar huis ben.

Eenmaal thuis is mijn moeder al thuis en ze begint een preek te geven waarom ik zo laat ben en waar ik heb gezeten en dat ik haar iets moest laten weten. Maar eenmaal ze gekalmeerd is leg ik haar uit wat ik heb gedaan en daarna is ze trots dat ik bijles heb gekregen en dat ik me inspan voor school. Want de laatste tijd zijn mijn cijfers niet zo goed. Door dat ik me niet kan concentreren. Ik maak nog snel het opstel voor morgen en ga dan eten. Daarna help ik mijn moeder met de afwas en speel ik met Sofie. Als Sofie moet slapen. Plaag ik Saar nog een beetje en kijken we met ons drieeën verder naar de TV. Wat eigenlijk niet vaak voorvalt. Dus genieten we even van het moment. En om 22u moeten we gaan slapen. Maar meestal lig ik nog uren wakker. Ik kan gewoon de slaap niet vatten. Na vandaag droom ik nog wat verder over wat er is gebeurd. En denk ik ook aan Parijs maar ook aan de leerkrachten. Al de momenten. En daarna begin ik dus te piekeren dat er eigenlijk niemand om me geeft en dat ik het eigenlijk helemaal niets waard ben. Ik heb Lente wel ontmoet maar zij kan perfect zonder mij. We kennen elkaar maar net. Zo snel en sterk kan een band toch niet groeien?

De volgende dag. Ik maak me snel klaar voor school. En ik ga naar de kelder. Daar neem ik mijn opstel en lees ik het nog eens door. De bel gaat. En Lente is hier niet? Dat is vreemd. Ze zal misschien te laat zijn. In Nederlands geef ik mijn opstel af en de leerkracht schrikt dat ik zo hard mijn best doe. En zegt: 'Zie je wel dat je het kunt. Je moet er gewoon in geloven.' Ik knik gewoon van ja. Ik vind leerkrachten altijd maar raar. Niet raar maar eng eigenlijk. De dag gaat voorbij en niks te bespeuren van Lente. Ik stuur haar een berichtje: 'Waarom ben je niet op school? Is er iets gebeurd?' Op het einde van de schooldag zie ik dat ze heeft geantwoord. Ik bekijk haar smsje: 'Mijn vader is gisteren niet thuis gekomen.' Ik schrik en weet niet goed wat te antwoorden. Ik stuur haar: 'Moet ik langskomen?' En ze stuurt: 'Nee, dat hoeft niet mijn oma en mijn tante is hier.' 'OK. Je mag me altijd sturen of bellen als je er nood aan hebt.' :stuur ik haar terug. En dan antwoord ze: 'Doe ik. Bedankt. Julleke.' Normaal zou ik lachen om mijn bijnaam dat ze me geeft maar ik maak me zorgen om haar. Haar moeder is gestorven. Wat als nu met haar vader ook iets gebeurd? Wat moet ze dan doen? Maar waarom zou hij ook niks laten weten? Hij moet toch weten dat zij dochter kei ongerust moet zijn?

Zo ik ga het hier bij laten. De rest is voor het volgende hoofdstuk. Als je het verhaal spannend of leuk vind. Graag liken of reageren.