00:00 // kim sunggyu

eleven

kyuzizi: Seni anlamama izin vermiyorsun, Deiji. (19:24)

kyuzizi: Hakkında bir hastanede olduğundan, herkesten nefret ettiğinden ve isminden başka hiçbir şey bilmiyorum. (19:25)

kyuzizi: Sana yardımcı olmama izin vermiyorsun. (19:25)

kyuzizi: Benim herhangi bir çukura düşeceğim yok. Sevdiğim ve değer verdiğim birisi için o çukura atlamaya kendim razı olabilirim. (19:25)

kyuzizi: O kadar çok duygu değişimine uğruyorsun ki, senin hislerini anlamakta zorluk çekiyorum. (19:26)

kyuzizi: Beni zorluyorsun, Deiji-ah. Yine de sana kızamıyorum. Senin benden daha fazla zorlandığın çok belli. (19:26)

kyuzizi: Yalnız kalmanı istemiyorum. Yanında olacağım. (19:27)

kyuzizi: Zaten baktığım 6 tane çocuk var. Bu sayı 7'ye çıksa da benim için bir şey değişmez. (19:27)

kyuzizi: Yanında kalmama izin ver. Seni konuşalım diye zorlamayacağım, zaten buna hakkım da yok. (19:28)

kyuzizi: Beni anlıyorsun, değil mi? (19:28)

margherita: Ah, Sung Gyu sen... (21:53)

margherita: Sadece uzaklaşmayı kabul etsen ne olurdu ki sanki? (21:53)

margherita: Hayatında bir yer edinmeden önce seni kendimden uzaklaştırmaya çalışıyorum. Çünkü bir süre sonra canın çok acıyacak. (21:53)

margherita: Bu kadar iyimser olma, Sung Gyu. (21:54)

margherita: Ben hastalıklı bir kızdan başka hiçbir şey değilim. (21:54)

margherita: Öldükten sonra unutulmaya mahkum birisi olacağım. (21:54)

margherita: Bu gerçek maalesef ki asla değişmeyecek. (21:54)

margherita: Kalp hastasıyım. Bu da yetmezmiş gibi bipolar bozukluğum var. Duygu değişimlerimin sebebi bu hastalık. (21:55)

margherita: Ben her şeyin farkındayım, Sung Gyu-ah. (21:55)

margherita: Aldığım çeşitli darbelerden kalan yaralarla yaşıyorum. Ben böyleyken senin zaten var olan üzüntülerini daha da katlayamam. (21:55)

kyuzizi: Yaralarını sarmak ve onları iyileştirmek istiyorum. (22:15)

kyuzizi: Seni arkamda bırakmayacağım. (22:15)