Boleyn'in İktidarı

Bölüm 5

                             14 Mart 1526/KIŞ

"Günlerdir uyuyamıyorum,sensiz günlerim çok renksiz.Sana yemin ediyorum Anne, o günden sonra hiç aklımdan çıkmadın.Şimdi izin ver sana sarılayım."

Ona doğru bir adım attım ve sarıldım."Benim günlerim de senin günlerinden farklı geçmedi.Bende uyuyamadım ama senin o saatte rahatlıkla uyuyabileceğini düşünmüştüm."

Geri ćekildi ve yüzüme baktı."Ah,Anne hayır.Sana  söz veriyorum senden başka hiçbir kadınla beraber olmayacağım.Bana bir şans ver.Göreceksin,lütfen."

"Beni baş metresin mi yapacaksın?"

"Evet." dedi gururla."Senden başka kimseyle birlikte olmayacağım."

"Benimle birlikte olabilecek kişi kocamdan başkasi olamaz."

"Anne...bana bir şans ver." Dedi ve dudaklarıma dokundu.Beni kendine çekip dudaklarımdan öptü ve  elbisemin düğmelerini aradı."Yapma." Dedim fısıltıyla.Ama devam etti elbisemin düğmelerini çözmeye başladı."Yapma." Dedim normal bir ses tonuyla.Ama yine dinlemiyordu "Seni çok özledim Anne,lütfen bana bir şans ver.Sana vaadettiklerimi gerçekleştireceğim,yalvarırım." 

"Benim bekâretimi ancak kocam bozabilir diyorum!" Diye bağırdım yüksek sesle."Senin metresin olup bana fahişe demelerine katlanamam.Senin metresin olup her gün İspanyol Kraliçenin yatağına gitmene katlanamam anlıyor musun beni Henry?Bana aşık değilsin.Sadece benle oynaşmak istiyorsun!Tanrı aşkına ben senin fahişelerine benziyor muyum?Bu konuda anlaştığımızı sanıyordum.Şimdi bırak elbisemi." Yine öfke nöbetime yakalanmıştım. Kralın gözlerinin içine baktım.Biraz duraksadı daha sonra beni bıraktı.

"Ben İngiltere Kralıyım!" Dedi bağırarak.

"Seninle oyun oynayan ben deģilim.Şu halime bak,sence kimin kiminle oyun oynadığı belli olmuyor mu Henry?"Onunla bu kadar saygısız konuşmama raģmen hiçbir şey demedi.

"Tanrım Anne!Ben İngiltere Kralıyım!" Diye gürledi.O kadar bağırmıştı ki bir an sesinin Greenwich Saray'ına ulaştığını sandım.Sendeleyerek geriye doğru gittim ve kendimi bıraktım. 

"Anne,gözlerini aç,yalvarırım affet beni."

"Majesteleri buraya kadar gelmekle zahmet ettiniz o iyi,eminim.Sizinle hadsiz konuştuğu için ona iyi bir ders vereceğim uyanınca."

"Hayır,böyle bir şey yapmayacaksın.Anne'e kötü davranan herkesi Londra'da boğarım!"

Gözkapaklarımı araladım.

"Anne!"

"Majes..."

"Hayır,sadece Henry."

"Henry!"

Bana sarıldı ve dudaklarıma hafif bir öpücük kondurdu.Boleyn büyükanneme gitmesi için baktı ve o gidince ellerimi tuttu.

"İyisin deģil mi?Seni saraya götüreceğim.Beraber gideceğiz."

"Sen nasıl istersen."

"Tamam öyleyse sevgilim,gel buraya."

İyiydim ayağa kalkıp yanına geldim ve dizine oturdum."Beni seviyor musun?"

"Elbette,seni kraliçeden,diğer bütün metreslerimden daha çok seviyorum." Dedi ve gülümsedi.

"Öyleyse..." dedim elimi samur kürkünde gezdirerek."Beni sarayına götür." Beni öptü sonrasında kucaklayarak atının arka tarafına bindirdi.Onun beline sarıldım.

"Böylece yolda giderken bile fısıldaşabileceğiz." Dedi ve güldü.Eşyalarım kralın uşağinın atına yüklenirken biz çoktan yola çıkmıştık.