Boleyn'in İktidarı

Bölüm 1

25 Şubat 1526

KIŞ

Yine bir aile toplantısındaydık ve her zamanki gibi odak noktamız kızkardeşim Mary'di,namıdiğer Kral'ın metresi.Dayım Norfolk Dükü bir yandan babama bir yandan da benden bir yaş küçük kızkardeşim Mary'e bakıyordu.

"Başaramadı.Kralın ilgisini üstünde tutamadı.Kral şimdi başka kadınlarla ilgileniyor,onlara şiirler düzüyor.Peki sorun ne Mary?Neden yapamadın?"

Mary,kahverengi gözlerini dayımın sert ifadesine dikti. İtaatkar bir şekilde başını eğdi."Bilmiyorum,her şey iyi gidiyordu dayı.Ona iki evlat verdim üstelik de biri erkek fakat beni istemiyor.Geceleri bile yanına çağırmıyor artık.Bu durumu düzelteceğiz" bir süre durup etrafa baktı "değil mi,efendim?"

Dayım Norfolk'un gözleri yanımda oturan benden bir yaş büyük ağabeyim George'den bana kaydı.

"Howard'ların iktidarı bitemez.Bu vahim durumda ne yapacağımı ben bile şaşırmış durumdayım.Kral'ın ilgisini üzerinde tutman için sana güvenmiştim Mary,böylece biz de bir dolu servet ve unvan alabilecektik ama sen hiçbir şey yapamadın.Ah evet çocuk doğurmaktan başka bir işe yaramadın.Doğurduğun çocuklarda piç üstelik."

Mary'nin gözleri buğulanmıştı."Dayım dük,hayır size yemin ederim ki on sekiz yaşında bir kadın olarak elimden geleni yaptım.Kraliçe Katherine'nin yapamadığını yaptım,ona bir oğlan doğurdum.Onun için kocam William'dan vazgeçtim."

"Çok bakımsızsın Mary" dedim lafa atlayarak."Çocukların olduktan sonra kendini bıraktın.Kralın seni bu şekilde beğenmesini beklemiyorsundur umarım.Şişmanladın,yüzün çökmüş.Görmüyor musunuz?Öyle değil mi?"

Sözlerimden sonra herkes bana döndü.Sessizliģi bozan ben olmuştum ve yine her zamanki gibi ilgiyi Mary'den koparıp kendi tarafıma çekmiştim.Yanımda duran George,Mary'i süzüp bir kahkaha patlattı.

Mary bana döndü.Kızarmıştı.Dük Norfolk,sözlerimden sonra Mary'i inceleyip yüzünü buruşturdu.Kardeşim hâla güzeldi ama eskisi gibi değildi.O sarı saçlı kahverengi gözlüydü ama çekici değildi artık.Bense kahverengi saçlı mavi gözlüydüm ama çekiciydim,bunu biliyordum.

Annem George'ye sert bir bakış fırlattı "O haklı" dedi annem beni kastederek."Mary çok bakımsız."

George'un kahkahaları annemin bakışıyla son buldu.Bana döndü ve fısıldadı "Bu sıkıcı toplantı bittikten sonra beraber at binmeye ne dersin kardeşim?"

"Sessizlik!" Diye gürledi dayım aniden.Georgeyle bana bakarak."Birilerine konunun ciddiyetini hatırlatmam mı gerekiyor?Mary yoksa biz Howardlar,Boleynler yokuz!Anlamıyor musunuz?Yükselmemiz lazım,her daim.Ah sanırım Mary bunu yapamayacak!" Dedi tekrar gürleyerek ve odadan çıktı.Hepimiz biliyorduk ki toplantı bitmişti.