Hinata'nın Aşk Hikayesi

~BÖLÜM 2~

"Sen...Hinata?"

"M-merhaba Naruto-kun...Uzun zamandır görüşmemiştik..."

"Evet..."

''Peki ya hastalığın?"

"Geçmedi...

"Naruto-kun..."

"Beni boşverelim de...Sen?"

"Ah...Ben bu Üniversiteyi kazanmıştım..."Saatime baktım geç kalmıştım.Naruto-kun'a baktım.Dalgın görünüyordu...Gözlerine baktım...Hüzün dolu olan o masmavi gözlerine...Bakışmalarıma karşılık verdi.Bana bakıyordu...Tıpkı 3 sene önceki bakışı gibiydi...Kalbimin hızlı atışı ve kızaran yanaklarım...Onu ne kadar sevdiğimi ve özlediğimi belli ediyordu...Daha fazla dayanamadım ve gözlerimi başka tarafa çevirdim.

"N-Naruto-kun...Benim sınıfıma girmem gerekiyor..."

"Peki...Hinata?"

''E-efendim?"

"Yok bir şey..."

Naruto-kun'u gördüğüm için dolan gözlerim ve kızaran yüzüme bir çare bulmak için lavaboya girdim.Sınıfa girdiğimde ise...Gördüğüm kişi ikince kere şok olmamı sağlayan kişiydi...

Aynı sınıftaydık...

"Bayan?Daha ne kadar bekkemeyi düşünüyorsun?"dedi Sensei."Ü-üzgünüm."Etrafima baktım.Naruto-kunbaşka bir yere bakıyordu...Ona en yakın olan yere oturdum.Elindeki kalemi ile defterini karaliyordu.Yazdığı bir yazı dikkatimi çekti..." Hala kötüyüm..."Yazıyordu...Kalem kutumdan çıkardığım kalemim ile şöyle yazdım"İyileşeceksin...Sana yardım edeceğim..."

Bunu söyledikten sonra   Naruto-kun'a baktım.O da bana bakıyordu...Bu bakışmamıza daha fazla dayanamayan kalbim...Naruto-kun defterine şöyle yazdı"Teşekkür ederim...Ama bu duruma...Yardım edemezsin..."

İlk gün ders işlememiştik.Bu yüzden rahatça yazışabiliyorduk...Naruto-kun ona yardım edemeyeceğimi söylemişti..Ama ben ona yardım edecektim...Geçen yıllar boyunca korunan taraf ben olmuştum çünkü...Ders bitmişti.Yarından itibaren normal ders işlenecekti.Naruto-kun ile daha fazla konuşmak istesemde...Sadece ona bakınmak ike yetiniyordum.Başım ağırmaya başlamıştı.Sınıftan çıktım.Tam ilk merdivene adımımı atacakken gözlerim karardı.Vücudum uyuşmuş gibiydi...Kendimi tam bırakacakken bir kol beni tuttu.

"Hinata?İyi misin?Bak seni ikinciye kurtardım."

"N-Naruto-kun.Üzgünüm.Başım çok kötüydü..."

"Seninle evine kadar eşlik edeyim."

"Z-zahmet olur..."

"Hiçte bile..."

Naruto-kun koluma girdi.Kendimi iyi hissetmediğimi biliyordu.Ne kadar utansamda...Naruto-kun ike bu denli yakın olmak iyi hissettiriyordu.Metroya bindik.Yer olmadığı için ayakta gidiyorduk.

Bir yer boşaldığında Naruto-kun beni otutturdu."Ama Naruto-kun sende yorgunsun..."

"Sorun değil rahatına bak dattebeyo!" 

O meşur gülümsemesini yapmıştı...Ona baktım ve gülümseyerek"ArigattouNaruto-kun.Çok incesin."

"H-hastasın!Bu yüzden oturman gerekir dattebeyo!"

"Naruto-kun ne zaman duygularını belli etsen "dattebeyo"diyorsun.

"D-duygu mu?Hayır!Bu sadece bir alışkanlık dattebeyo!"

"Bak yine oldu."

Naruto-kun'a baktım.Yüzü kızarmıştı...Acaba bu söylediklerim yüzünden bana kızmış mıydı?Ya benden nefret etmişse?!

"Naruto-kun GOMENNASAİ!Niyetim seni kızdırmakdeğildi!"

Bu sözleri bağırarak söylediğim için herkes bize bakıyordu...Bir adam sinirle "Hey sevgililer!Gidin başka yerde kavga edin!"İkimiz aynı anda

"Biz sevgili değiliz!/dattebeyo!"