Hinata'nın Aşk Hikayesi

~BÖLÜM 9~

Bu gün...Sonunda...Naruto-kun ile buluşacağımız gün...Heyecandan uyuyamadığım için mor halkalara sahip olan göz altlarıma baktım....Çok heyecanlıydım...Saat 7 de buluşacaktık...

~~~BİR KAÇ SAAT SONRA~~~

Lila renkli montumu giyecektim.Buluşmamıza iki saat kalmıştı.

Aynaya baktım...Acaba Naruto-kun beğenir miydi?A-Ama...O ....Beni arkadaş olarak görüyordur...Yani beğense de....Kalan iki saat su gibi akmıştı...Meydana gitmem gerekiyordu...O büyük noel ağacının olduğu yere....

Sonunda oraya varmıştım...Etrafa baktım....Henüz kimse yoktu...Bir ses duydum...Bir ağlama sesiydi...''Kaa-chan!Neredesin!''

Küçük bir kız...Annesi onu kaybetmiş olmalıydı...Ona yardım etmeliydim...Ama Naruto-kun yakında burada olurdu...Ne yapacaktım?Eğer Naruto-kun olsaydı yardım etmiş olurdu...Yardım edecektim.

''Ben Hinata.Sana yardım edeceğim!''

''A-Arigattou nee-chan~~~''

''Tamam...Ama lütfen ağlama...''

''...''

Elini tuttum...Üşümüş olmalıyıdı.Elleri buz gibiydi...Montumu çıkartıp ona giydirdim.

''Ama nee-chan sen?''

''Ben iyi olacağım.''

''...''

''Annen...Onu ...''

''Ben oyuncaklara bakmak için koşmuştum...Büyük bir kalabalık olduğu için ...Arkama baktığımda kaa-chanım yoktu...''

''Korkma!''Elini daha da sıktım.Gülümsemeye çalıştım...''Gidelim...''

Küçük kıza annesinin dış görünüşünü sormuştum...Etrafa bakınıyorduk...Sonunda...Annesini bulmuştuk...Küçük kızı annesine teslim edecektim...Mutluydum...''Bir ses ...Naruto-kun...''

''Hinata!İyi misin?Her yerde seni arıyordum dattebeyo!''

''Ü-Üzgünü-''

''Merhaba oni-chan!Hinata-neechan beni anneme götürdü!''

''Bu doğru mu?''

''H-Hai.''

''İyi yapmışsın!Senden bu beklenirdi...''

Naruto-kun...O gülümsemesi...Meşhur gülümsemesi...

''Hinata-neechan arigattou~~''

''Rica ederim ama Mei-chan bir daha annenden ayrılmak yok.''

''Hai!''

Mei-chan ve annesi gittiktekten sonra yalnız kalmıştık...Naruto-kun'a baktım...O...O da bana bakıyordu...

''Sorun ne?Yoksa yüzümde bir şey mi var?''

Yüzlerimiz...Çok yakındı...Bu sefer ....Utanmayacaktım...Gülümsedim.

''Hiç bir şey yok!''

''Gidelim mi öyleyse?''

''Hai...''

Etraftaki çiftlere baktım...El ele tutuşan vardı....Kalbim...Hızlanmaya başladı...Naruto-kun'un eline baktım...Tu-tutabilir miydim?

''İlk olarak ne yapsak dattebeyo?''

''...''

Düşüncelerimi hapşurmam bozdu.

''Hinata?Üstün...Neden bu kadar ince?!''

''Şey...Mei-chan'a vermiştim...Onun üstünde kalmış...''

''Fazla düşüncelisin...''

~NARUTO~

Hinata...Benim gibi hasta olmasına izin veremezdim...Boynumdaki atkıyı ona vermeye karar verdim...

''Hinata...Yaklaş...''

Hinataya baktım...Çok güzel görünüyordu...Yanıma yaklaşınca...Üstündeki bu koku...Çok güz-Sapık gibi konuşmaya başladım dattebeyo!Ben...

''Naruto-kun....Çok kibarsın...Seni beklettiğim için üzgünüm...Ama...Bekleyip...Beni aradığın....Y-Yani eve gitmediğin için arigattou!Çok mutlu oldum!''

Ona daha da yaklaştım...Atkımı boynuna doladım.

''A-ama Naruto-kun sen?!''

''İyi olacağım...Hadi gel...''

Bir ramenci dükkanına girdik...Sıcak ramenlerimizi yedik...Meydanda olan büyük yılbaşı ağacına baktık...Zaman çabuk geçiyordu....Yeni yıla girmemize 10 dakika kalmıştı...Meydanın üstünde çok güzel bir manzara vardı...Saat 12'yi geçtikten sonra havai fişek gösterisi oluyordu...Buradan çok rahat bir şekilde ileyebilirdik...Merdivenleri çıktık...Kimse yoktu...Hinata...Gözlerim...Ondan başkasını görmüyordu...Bana döndü...Yüzüm...Yüzümün ısındığını hissettim...Ona daha fazla bakmaya devam edersem...''Naruto-kun?''

''E...Efendim?''

''Ben...Çok güzel zaman geçirdim...Yani...3 senedir yalnızdım...Yanımda olman...Beni çok mutlu etti....Arigattou...''

Artık...Mantığımla hareket etmeyecektim...Sanırım....Kalbim...Vücudum...Her yanım...Onu görünce...Bu isteğe son vermeliydim...Yanına daha da yaklaştım...Boynuna düzgünce dolayamadığım atkısını tuttum ve kendime çektim...Alnına bir öpücük kondurdum..(MEDYA).''Hinata...Seni seviyorum...''

Alnını öptükten sonra uzaklaştım...Ve...O...Pespembe olmuş yüzüne baktım...Gülmemek elde değildi...Çok....Farklı görünüyordu...

''Hinata?''

Acaba...Onu sevdiğimi söylememeliydim?Arkasını dönmüştü....Bana bakmıyordu...Kötü bir şey mi yapmıştım?

''Naruto-kun...Böyle bir şey söylediğinde....Sanki..''

''Sanki?''

''Dünyanın en şanslı kızı benmişim gibi hissettim...''

''Ş-Şanslı mı?Benim gibi birisinden böyle bir söz...Duymak seni mutlu etti mi?''

Hala arkası dönüktü...Merakıma dayanamadım ve onu kendime döndürdüm...Döndürdüğüm anda ki ....Yüzü....Ağlamıştı...

''Hinata!Neden ağlıyorsun?!''

''Mutluluk...''

''Mutluluk?''

''Mutluluk göz yaşları Naruto-kun...''

Ne olursa olsun..Onu ağlarken görmeye dayanamıyordum...Bana bakan o anlamlı bakışları....Pespembe olan yanakları...

''Hinata.''

Ona sarıldım....Sımsıkı...''Hinata...Sadece bu sene değil...Bütün senelerce...Her zaman yanımda ol dattebeyo!''

Bu sözleri söylerken kafamı omzundan kaldırmaya cesaretim yoktu...

''Na-Naruto-k-kun...''

''Hinata...Ben...İkinci bir kişiliğe sahip...Ucube gibi görününen ramen hastası...Yapayalnız birisiyim...Belki ...Seni mutlu ede-''

''Naruto-kun!B-Ben s-seni olduğun gibi seviyorum!''

''H-Hinata...''

''...''

Kafamı yavaşça omzundan kaldırdım...Onun anlamlı...O güzel gözlerine tekrar baktım...Gülümsedim...

''Hinata?!''

Olamaz!Onun için bu kadar itiraf...Fazla gelmişti!Ba...BAYILMIŞTI DATTEBEYO!

MİNNA OYASUMİNASAİ!UZUN ZAMANDIR YOKTUM MALUM OKULLAR YARIN AKŞAM YB GELİR DATTEBEYO! :)