Hinata'nın Aşk Hikayesi

~BÖLÜM 3~

-HİNATA-

Biz sevgili değiliz...Değildik...T-Tabi ki de!Metrodan inmiştik..Utancımı gizlemek istiyordum...''Naruto-kun...Kargaşa için özür dilerim...''

''Sorun değil...''

Naruto-kun'a baktım...Ellerini cebine sokmuştu...Bana bakmıyordu..Evime vardık..''Naruto-kun...Her şey için teşekkür ederim.''

''...Hiç bir şey yapmadım...''Naruto-kun kafasını kaşıyordu...

''Görüşürüz Hinata!''

''Görüş-''

Koşarak gitmişti...Bu gün kalbimi hızlandıracak fazla şey olmuştu...Eve girdim...Her zaman ki gibi...Yalnızdım...Ailemi..3 sene önce kaybetmiştim...Kimsem yoktu...Odama girdim...Çantamı hazırlandıktan sonra duşumu aldım...Erkenden yatacaktım...Ama...Heyecandan uyuyabileceğimi sanmıyordum...

-NARUTO-

Uzun zaman sonra Hinata ile karşılaşmak tuhaf bir histi...Hastalığıma gelirsek...Kişilik bölünme...Eğer çok sinirlenirsem ikinci kişiliğim ortaya çıkıyordu...Psikiyatrlara gitsemde bir faydası olmamıştı...Bu yüzden hep dışlanmıştım...Daha önce ikinci kişiliğim yüzünden çok fazla insanın canını yakmıştım...

Kıyafetlerimi giyindikten sonra çıktım...Metro durağına vardığımda Hinatayı gördüm...Birini mi arıyordu?Kafasını sağa sola çevirip duruyordu...

''Ohayou!Hinata!''

''O-Ohayou N-Naruto-kun!''

...

''Nasıl hissediyorsun?''

''İ-iyiyim!''

''İyi olmana sevindim..''

Metroya bindik...Ayakta duruyorduk...Ani bir frenle Hinata bana çarptı...Vücumun ürperdiğini hissetmiştim...Onu tuttum...Kafasını kaldırmıyordu...''Hinata?''

''Ü-üzgünüm Naruto-kun!''

''...''

Yüzü kızarmıştı...Nedeni neydi acaba?Hinatayı anlıyamıyordum...Kendini benden çekti...

Sonunda varmıştık...

''Hinata?Kahvaltı ettin mi?''

''H-hayır...Henüz etmedim...''

''Sana ısmarlamamı ister misin?Ben de etmedim.''Gülümsedim...

''O-olur...''

Dersin başlamasına 10 dakika vardı...İkimizde tost yedik...''Hinata?İyi misin?Üzgün görünüyorsun...''

''Naruto-kun...Uzun zamandır birisi ile yemek yemiyordum...''

''Nasıl?Ailen?''

''Öldüler...''

''Ciddi misin?!''Boğazımda kalan tost parçası ile öksürdüm.Hinata sırtıma hafifçe vurdu.''N-Naruto-kun iyi misin su alayım mı?''

''Hayır...Gerek yok...Seni üzmez ise nedenini sorabilir miyim?''

''Liseye başladığımızda...Yani senin gittiğin dönemde ...Arabamız ile giderken kaza yaptık...Hayatta kalan tek kişi bendim...''

Bunu duyduğumda çok üzülmüştüm...Hinata zaten içine kapalı bir kızdı...Böyle bir olay onu derinden etkilemiştir...

''Hinata...Üzgünüm..Sana kötü anıları hatırlattım...''

''Önemli değil Naruto-kun...''Yüzünde acı bir gülümseme vardı...

''Hadi gidelim ders başlayacak...''

''Hai Naruto-kun...Tost için teşekkür ederim.''

''Ne demek dattebeyo!Afiyet olsun.''Gülümsedim.

Okulda zaman çabuk geçiyordu...Ders bittikten sonra Sensei Hinatayı yanına çağırdı...Aslında Hinata ile birlikte eve gitmek ist-Ne diyorum ben dattbeyo!

Onu beklemek istemiştim ...O gelene kadar okulun yanındaki kırtasiyeye bakmaya karar verdim.Bir ses duydum.

''L-lütfen gitmeme izin verin!''

Hinata?

Üç çocuk Hinatayı sıkıştırmıştı...Hemen koştum...Bir çocuk Hinata'nın saçını tuttu ''Nasılda benim ile birlikte olmaz istemezsin?!Pislik!''

''Seni pislik ellerini Hinatadan çek!''

''Çekmezsem ne olacakmış!!Hem sen kimsin?!''

''Kim olduğum önemli değil...Yumruğumu sıktım.Tam ona vuracakken karnıma yediğim darbe ile yere düştüm...Tekmeleri ardı ardına kesilmiyordu...Sinirlenmeye başlıyordum...Hinata'nın ağladığını görüce...Olamaz...İkinci kişiliğim ortaya çıkacaktı...Bilincimi kaybettim...

''SİZİ PİSLİKLER!HİNATAYI RAHAT BIRAKIN!''

Bana tekme atan çocuğun ayağını tuttum ve çektim yere düşürdüm...Ardı ardına sert yumruklar atıyordum...Yüzünü kanlar içinde bıraktı...Hinatayı tutan çocuk korkak bir şekilde bakıyordu...Diğer çocuk yumruk attı...Daha doğrusu atacaktı...Yumruğunu tuttum..İkinci kişiliğimde oldukça güçlü oluyordum...Bileğini sıktım.Diz kapağım ile çocuğun karnına vurdum...Son olarak Hinata'nın canını yakan pislik vardı...Cebinden çıkardığı bıçağı Hinataya doğrulttu.''E-eğer biraz daha yaklaşırsan!''

Olabildiğim en sakin şekilde yürümeye başladım...''Sana yaklaşma dedim!''

İstediğim mesafeye geldikten sonra hızlı bir refleks ile kolunu tuttum Hinata'nın kolunu tuttum ,kendime çektim...Çocuğun elindeki bıçağı yere attım...Ona gününü gösterecektim...Atabileceğim en sert yumruklar ile onu yumruklamaya başladım..İkinci kişiliğim beni tamamen ele geçirmişti...Hinata'nın bağırmalarını duymuyordum...Yapabildiğim tek şey delice yumruklamaktı..Hinata ...Arkamda sıcak bir şey hissettim...Bu Hinataydı...Bana sarılmıştı...Başıma gire sancı ile acı bir çığlık attım...Normale dönüyordum...Hinata bana daha sıkı sarılıyordu...Yavaşça gözlerimi açtım...Hinata...Bana sarılıyordu...Uzun zamandır...Birisinin sıcaklığını hissetmemiştim...

''H-Hinata?''

''Naruto-kun!Özür dilerim!Hepsi benim suçumdu!Benim yüzümden...Bunlar oldu!''

Ellerime baktım...Yumruk atmaktan kanamıştı...Soyulmuştu.

''Senin suçun değildi...''

Hinata benden ayrıldı...Önüme geçti ellerimi tuttu...Yanaklarına ...Ellerimi yanaklarını götürdü...Ağlamaktan soğuk olan o yanağına....Diğer elimi ise sıkıca tutuyordu...''Üzgünüm!''

''Hinata... Ağlamanı görmek istemiyorum..''.Onu kendime çektim ve sarıldım...

''N-Naruto-k-kun?!!!''

''Biraz daha böyle kalalım...''

''H-Hai...''