KİMSİN ???

Bölüm 1: GERİ DÖNÜŞ

MEDYADAKİ KAYRAA...

Bir insanın dünyada başına gelebilecek en kötü şey kendini boşlukta hissetmesidir. Sanki dünya nüfusu 999.999.999 muşta tam 1.000.000.000 olsun diye döğmuş gibi hissediyorum. Düzenli olan tek şeyim sinir krizlerim. Her şey için çok pişmanım iyiki yapmışım dediğim hiç bir şey yok annem gibi babamı bırakıp gittiğim için çok pişmanın onu terk etmemeliydim. Ama sırf o üzülmesin diye yapmıştım böyle olacağını bilmiyordum.

Lanet olsun.

uçak indikten sonra apar topar geldiğim için bavulum yoktu ve buna sevinerek taksiye bindim. Babamın kaldığı hastanenin adresini verdim. Neden hastanede olduğuna dair bir fikrim yoktu sadece kaza yaptığını biliyordum bu yüzden onu deli gibi merak ediyordum.

*

Hastanenin önüne geldiğimizde taksiciye parayı uzattım ve hemen hastaneye doğru koşmaya başladım. Danışmadan hangi odada olduğunu öğrendikten sonra hemen asansöre bindim 4. Katta kalıyordu. 4. Kata geldiğimde asansörün kapısı açıldı hemen indim biraz ilerledikten sonra kerim amcayı gördüm babamın hasan amcadan sonra en yakın arkadaşıydı.

Onu gördüğüme çok sevindim çünkü hemen neler olduğunu öğrenebilirdim yanına gittim ve neler olduğunu sordum oda
"Dün çok içmişti onun gibi senimde onu bırakıp gittiğini falan söyledi sonra kalkıp gitmiş bende fark etmedim ne zaman gittiğini sonra arabayla kaza yapmış şimdi ise komada ağlama kayra baban düzelecek. "

Kerim amca sayesinde ağladığımı fark ettim ve daha şiddetli ağlamaya başladım onun yüzünden beni doğuran kadının yüzünden bizi babamla doğduğum gün hastanede bırakıp gitmişti babama deli gibi aşıkmış ama benden o kadar nefret ediyormuş ki babamı bile bırakıp gitmiş. Beni doğurmak istememiş ama babam çok istediği için kürtaj olmamış benden nasıl neferet eder beni tanımıyordu ki tanımadığı birine karşı bu nasıl bir nefret nasılbir kindir anlayamıyorum.

*

"Babamı görmek istiyorum "

"Olmaz şu an göremezsiniz "

"Nedemek göremezsiniz o zaman durumu hakkında bilgi verin "

"Şu an konuşmak için çok erken babanız komada ne zaman uyanacağı belli değil uyanmasını beklemekten başka çareniz yo...kk"

Kadın konuştuğu süre içinde bana değilde elindeki telefona bakıyordu ve ben şu an gözlerimden alev çıktığını yüzüme baktığında suratına yerleşen korku ve endişeden anladım

"Sana babamı görmek iştiyorum dedim"

Sesim ciddileşmişti ben bile şu an kendimden korkmaya başladım umarım sinir krizi germem şu karşımdakı sarı çiyan yüzünden hemşire biraz haha kormaya başladığında kekeliyerek

"Be...n en iyisi sizi dokt...ora yönelteyim onunla konuşun"

dedi ve koşarak yanımdan uzaklaşmaya başladı benim sinir kat sayım yükselirken yanıma bir doktor geldi ve

"Ben babanızın doktoruyum size nasıl yardımcı olabilirim" dedi.

"Babamı görmemi sağlayarak" dedim.

"Peki babanızı görebilirsiniz" dedikten sonra az önce yanımdan depar atarak kaçan hemşireyi çağırdı ve bana eşlik etmesini söyledi. Hemşire yanımıza geldiğinde bana pis pis bakmaya başladı. Tam ağzımı açıp ona saydıracakken yürümeye başladı ve babamın olduğu odanın önüne geldiğimizde durdu ve kapıyı açtı hıç beklemeden içeri girdim. Babamı gördüğüm zaman içimde tuttuğum göz yaşları birden gözüme hücum etti ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Babamın yattığı yatağın yanında duran küçük koltuğa oturdum ve onun elini tuttum onu bırakıp new york a gitmemeliydim. Benim yüzümden bu haldeydi ya uyanmazsa böyle bir ihtimal varmıydı ben onsuz ne yaparım ve benim yüzümden burda bu halde olması beni kahrediyordu.