Ms. Zombie Killer (in Filipino)

Chapter 1: 3 Days after

"Please.. please.. help my sister! HELP MY SISTER!"

I can't move my body.

But I can hear voices around me.

"Ilang beses ko bang kailangang ulitin sayong bata ka na patay na ang ate mo! PATAY NA SIYA!!!"

"Noo! nooooo!" *crying* ".. Ate! wake up!"

I know it's Darren.. my little brother ..

"Darren!!" 

I woked up in the elevator shouting his name. 

"Panaginip lang yon?!" asking myself before i glance on my wrist watch.

It's 2:48 am and no one's around. Napaka-tahimik.

Pero nasan si Darren? at yung kausap niya?

Tumingin ako sa paligid at may nakita akong isang lalaki sa tabi ko.

He has blood on his shirt and all around his head. Akala ko patay na siya but he's still breathing.

Tumingin ako sa may pinto pero nakasarado. Sinubukan kong tumayo pero hindi ko maigalaw yung katawan ko.. kahit man lang mga kamay ko.

And my head hurts..  *faints*

.
.
.
.
.
.

I woked up again staring at a flickering bulb above me. Im still on the elevator.

But when i glance at the door this time, it is wide open.

Tumingin ulit ako sa paligid pero wala na yung lalaking nasa tabi ko kanina.

Hindi ko rin maalala kung anong nangyari at papano ko napunta rito.

It's 6:43am. I stood up and walked out of the elevator right after i regained back my energy.

Napa-atras ako sa gulat ko nang maka-labas ako ng elevator.

Anong nangyari?! Ang gulo, Napaka gulo! Nagkalat sa sahig yung mga basag na salamin,

mga natumbang stand, natapong pagkain, gamit at.. mga nagkalat na dugo.. DUGO?!!

I remembered that i was in the mall. But this time, walang katao-tao at ang gulo-gulo.

some of the lights are dead and some are flickering. 

"Daren! Daren!!" 

Sigaw ako ng sigaw pero parang walang ibang ng tao dito kundi ako.

Pero nasaan na yung kapatid ko?

Anong nangyari sa kanya?!

Hinanap ko agad yung pinto palabas. Nakasarado yung Main door pero hindi naka-lock. At may nakaharang na mga lamesa at iba pang mga mabibigat na gamit. Tumakbo ko papunta sa fire-exit. Bukas naman siguro yun.

I immediately opened the door as soon as I came.

Napakaraming tao. Sobrang dami nila.

Unti-unting nawala yung takot ko. Makakapagtanong narin ako kung nasan yung kapatid ko at kung anong ang nangyari.

Pero nakatalikod sila sakin and they were like 20 meters away from me.

Parang may pinagkakaguluhan sila dun. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Para kasi silang may pinag-aagawan.

Napa-atras ako bigla nang makita ko yung dumadaloy na dugo mula sa pinagkakaguluhan nila.

Siya namang naging dahilan para mapalingon sakin yung isa.
Unlike the others, he's only a few meters from me. He stared at me and-