HIS Master; HIS Slave

Chapter 19

A/N: Ang mortal na kaaway ni Gideon... meet Sir Gustave Salvatore. See photo above.

Axel's POV.

YAWN

Tsk. Bakit ang tagal ni Gideon? I've been waiting here, for like 9 hours!? But still, wala paring Gideon ang nagpapakita sa akin.

Nakuha ng lamigin ng mga pagkaing tinira ko kanina para sa kanya, yup! Yung kaninang hapon, pero okay naman kasi inilagay ko naman sa ref.

Pero sa kasamaang palad, ang ininit ko kanina ay muling ng lumamig dahil, wala pa siya hanggang ngayon and I'm getting sleepy here.

Nasa may dining area ako ngayon at walang kasama, natutulog na kasi yung dalawa, at pinauna ko na sila. Nakakahiya naman kasi kung paghihintayin ko din sila. Narinig kong muli ang tunog ng orasan.

TICK TOCK TICK TOCK

Dahil doon, hindi ko naiwasang mapatingin sa irasan at ganun nalang ang pagkagulantang ko ng makita ko kung anong oras na...

12:00! For Pete's sake!? Alas dose na!? Ano bang ginagawa ni Gideon at hindi pa siya umuuwi!? Ngayon palang ako naghintay ng ganito katagal! Tsk!

Tumayo ako at pumunta sa may lababo upang maghilamos. Inaantok na ako, pero gusto ko paring hintayin ang taong yun. Pasalamat siya at na-appreciate ko ang pag-aalala niya sa akin. Hmp! Dahil kung hindi, hinding-hindi ako maghihintay ng ganito katagal.

Pagkatapos ko'y gumawa na din ako ng kape, medyo adik kasi ako sa kape. I used to be scolded by Nana dahil sa kape, napapadami daw kasi ako ng inom ng kape. Hayy, I miss Nana as well as Dada. Pero okay na ako, I'm sure na kung nasaan man sila ay masaya sila.

Umupo na naman ako sa upuan ng dining table. Ang tagal niya. Kainis! Sinimulan ko ng inumin ang kape ko ng biglang may bumusina. Kaagad akong napatayo at nagpunta sa pintuan upang silipin kung siya na...

AT SIYA NA NGA! SA WAKAS!

Kaagad kong binuksan ang pintuan at patakbong pumunta sa gate. Ako nalang kasi ang gising sa bahay, natutulog na din kasi pati si manong guard, pinatulog ko na... hindi dahil tamad, dahil medyo may katandaan na.

Pagkabukas ko ng gate ay nasilaw ako ng ilaw na nagmumula sa sasakyan ng binatang tumubos, kumupkop, at nag-alaga sa akin. Kita ko din ang pagka-gulat ni Gideon at kaagad itong bumaba.

"Axel!" Sigaw nito pagkababa "ano?" Sagot na tanong ko sa kanya "what the hell are you doing!? Bakit gising ka pa!?" Tila alalang tanong nito "Ang O.A mo. Naghintay kaya ako" natatawang sagot ko. Kumunot ang kilay ng binata

"W-what do you mean? Bakit ka naghintay?" Muli na naman nitong tanong. "Kaysa magtanong ka dyan, bakit di mo muna kaya ipasok ang sasakyan mo? Bilis! Nilalamig na ako" sabi ko sa kanya, habang yakap ang sarili ko. "O-okay, pumasok ka na. Ako na ang bahala." Sabi nito at kaagad na pumasok sa sasakyan. Ako naman ay kaagad na tumakbo papunta sa loob, diretso sa kusina.

...

Gideon's POV

Pagbukas na pagbukas ng gate ay ganoon nalang ang gulat ko ng makita ko si Axel na nagbubukas ng gate. What the hell!? Kaagad akong bumaba sa sasakyan at tinanong kung ano ang ginagawa niya.

Sumagot ito ng naghintay daw siya. Kaagad na napakunot ang kilay ko sa sinabi niya. Sino ang hintay niya, o ano!? Kaagad naman itong sumagot ito at nagreklamo na kaysa daw magtanong ako eh ipasok ko muna ang sasakyan ko at nilalamig na daw siya.

This kid can be amusing, really. Kaagad akong sumagot at pinapasok na siya sa loob.

Pumihit naman ako ng lakad at muling pumasok sa sasakyan ko. Ipinasok ko ito at nang matapos ako ay isinarado ko na ang gate.

Nagmadali akong pumasok sa bahay at hinanap siya. Nakita ko si Axel na nasa kusina, at may ginagawa. Ano?

"Axel?" Tawag ko sa kanya. Humarap ito ng naka-ngiti "Hi! Wait ka lang" sabi niya sa akin. Tila na-estatwa naman ako sa inakto niya. Bihira lang ko lang siyang makitang naka-ngiti, at halos hindi na nang mamatay ang mga magulang niya.

"A-ano ba ang ginagawa mo?" Nauutal kong tanong sa kanya. "Ah, wala. Basta" tila pilyo nitong sagot. Napataas naman ako ng kilay. "Just wait. It'll be done, very soon. Upo ka nalang dyan." Sabi nito sa akin.

Tinanggal ko na ang coat ko at ipinatong iyon sa isa sa mga upuan. Sunod ko namang niluwagan ang neck tie ko at tinanggal ang mga butones sa mga pulso ng suot kong long sleeves at umupo, gaya ng sabi niya.

Ilang saglit pa ay may narinig akong tumunog. "Perfect!" Kaagad na sabi nito pagkatapos noon. Naka-amoy ako ng masarap ng amoy. "Ayan na! Kain na!" Masayang sabi nito sa akin at inilagay ang mainit na pagkain sa harapan ko.

"Niluto ko ang garlic rice at sila Tamara at Isabel naman ang sa Patatim" ngumiti siya pagkatapos sabihin iyon. "What's the matter with you, Axel?" Tanong ko sa kanya habang may kinukuha siya sa ref. Juice.

Kumuha siya ng baso at naglagay ng juice doon at inilapag din sa mesa kasama ng pagkain. "W-well..." sabi niya "well, what?" Tanong ko sa kanya. Umupo siya sa tabi ko. "Well, I have realized na masyado akong nagkulong sa kwarto ko because of what happened to my parents at nakalimutan ko na may kasama ako..." panimula niya.

"Na may nag-aalala din sa akin... lalo na yung lalake, yung mismong kumupkop sa akin." Malungkot na tumingin siya sa akin. Natigilan ako sa nakita ko. "Hindi ko na realize na, masyado na akong naging distant kina Tamara at Isabel... lalo na sa'yo." Pagpapatuloy niya.

Tumikhim siya at inayos ang upo. "W-well, I can't blame you kung maging distant ka sa akin, after of all the horrible things I have done to you-" hindi ko na natuloy nang takpan niya ng kamay niya ang bibig ko.

"W-wag mo ng sabihin" namumula niyang sabi sa akin habang takip-takip ang bibig ko. Inalis ko ang pagkakatakip ng bibig ko at hinawakan ang kamay niya. Na napaka lambot, daig pa ang kamay ng babae at hinalikan ang mga iyon. "G-Gideon..." tila kapos hininga nitong sabi sa akin.

"And I want you to know that I'm very sorry for that" sabi ko sa kanya. Yes, I really am sorry for that. Mas nauna pa ang init ng ulo ko kaysa unawain siya. I've been a jerk, a real jerk! "O-okay na... alam ko namang hindi mo intensyon yun, at nagalit ka lang. 'Di ba?" Sabi niya sa akin.

Ngumiti ako sa kanya "Of course, I really am sorry for that" sabi ko sa kanya. "So... what do we have here?" Sunod na tanong ko sa kanya "Ah, yun nga, nagluto kami nila Tamara at Isabel. Sabi ko kasi, magluluto ako as "thank you" ko sa mga taong nandyan para sa akin, at isa ka na sa mga iyon." Nakangiti niyang sagot.

Ngumiti ako "at ano naman ito? Mukhang masarap ah?" Nakangiti ko paring sabi sa kanya, I am happy. Okay na kami ni Axel, okay na kami ng anghel ko. "Garlic rice at Patatim. Magka-terno kasi ang mga yan." Maenganyo niyang sagot sa akin. "Kain na".

Pagkasabi niya noon ay sinimulan ko ng kumain. I can tell na kahit bata palang si Axel ay masarap na ang luto niya. The garlic rice is good, hindi maalat na parang alam na niya ang timpla noon pa man. At tinernuhan pa iyon ng Patatim. "Axel?" Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ng maisipan kong tanungin siya "Axel?" Ulit na tanong ko, ngunit hindi parin siya sumagot.

Nang tignan ko siya ay natutulog na pala siya, naka-patong ang ulo niya sa mga kamay niya at naka-harap sa direksyon ko ang mukha niya. It was a real good view. Indeed, it is.

Binitawan ko ang hawak kong mga kubyertos at lumapit sa kanya "Axel..." sabi ko sa kanya, ngunit pumiling lang siya at hindi nagmulat, he must be tired. After all, naghintay siya ng matagal. Doon ko palang naisip na ako pala ang sinasabi niyang hinintay niya kanina. Natuwa ako dahil doon.

"You really amuses me, My Little Angel" sabi ko sa kanya habang naka-ngiti, if somebody sees me like this, I think he/she might think that I'm crazy. Well, I am. I am crazy because of him.

"I love you, Axel." Pagkasabi ko noon ay idinikit ko ang mga labi ko sa malalambot at pula niyang mga labi.

Itutuloy...