Kahve Kokulu Sevgilim ...

İnanmak

Uyandığımda aşırı derecede iğrenç kokan bir yerdeydim . Hastane !

-Baek hemen çıkart beni burdan

O sırada kolumdaki serumu çıkartmıştım. Arkamdan bağıran iki kişi beni durdurdu.

-Beni bırakın sizi salaklar !

İkiside donup kalmıştı. Baek koluma girdi . Gözlerimin içine bakıyordu.

-Soo şuan hastanedesin .

-Farkındayım

-Ama güvendesin .

-Emin misin ? Beni tutuklamaya gelecekler Baek !

-Hayır Soo buna izin vermem sen yanlış bir şey yapmadın.

-Ohh! Hayır Baek bana inanmıyolar.

-Soo , bay Suho 'yu aradım birazdan burda olucaktır.

-Suho hyung ! Evet ... evet o bana yardımcı olabilir.

Çabuk gelmeliydiler. Polislerden önce hemen vede çok acil. Beni yakalayamazlar. Baek bana yardımcı olucaktır. Hem zaten daha 18 yaşındayım hayır bana bi şey yapmazlar. Suho hyung gelmeli ! Daha verdiğimiz yemeğin üstünden kaç gün geçti . Kesinlikle beni bulup hapise atıcaklar.

-Baek karşımdaki hemşireler neden bana yaklaşıyorlar.

-İyi olacaksın Soo , sadece uyu .

-Baek beni onlara verm....

JONGİN'DEN

Onu ilk kez böyle görüyordum. Sanki Kris ve Baek alışkın gibilerdi. Ama ben çok şaşkındım . Soo sonunda uyumuştu.

-Baek ona ne oldu ?

-Ne mi oldu ? Siz ikiniz ona çok yüklendiniz. Oda kafasından hepinizi çıkardı .

-Ne saçmalama mantıklı değil.

-Mantıklı değil mi ? Bak burda ne sikim olursa olsun hiçbiriniz umrumda değilsiniz . Tek umrumda olan içerde yatan çocuk !

O arada koşarak Luhan ve Sehun 'da girmişti. Luhan deli gibi ağlayıp 'Her şey yeniden başlıyor ' diyordu. Açıkcası bu telaşlı halleri korkutmuştu beni ne başlıyordu ?

Elimde kocaman bir çantayla bir adam girdi. Baek koşup 'Suho hyung' diye sarıldı.

BAEKHYUN'DAN

-Suho hyung!

-Sakin ol tamam Hyun-niee hepsi geçti.

-O yine aynı şeyleri yapıyor onu kurtar yalvarırım.

-Tamam her şey iyi olucak Baek ...

Suho hyung , benim abimdi. Soo'yu zamanında deli gibi sevmişti. Ama göt Kris , yüzünden onu bıraktı. Soo'ya kızgın hiç bir zaman olmadım. Aşktı bu ne yapılabilirdi ki ... Onun elinde olan bir durum asla olmamıştı.

Suho'dan

Baek beni aradığında şaşırmıştım uzun süredir ilk defa arıyordu. Aramayı sonlandırdığımızda bütün kanım çekilmişti.Hemen önümden bir taksi çevirdim arabamı bulmaya zaman ayıramazdım. Benim güzel Soo'm yine acılar içindeydi. Ben onun psikiyatristiydim aynı zamanda.... İlk karşılaştığım güne gitmiştim.

Geri dönüş ...

-Merhaba

-Mm..erhaba

-Benim adım Suho , senin nedir?

-Ben Soo.

-Sadece Soo mu ?

-Yo ... yoo hayır Kyungsoo adım.

-Ahh anladım.

-Ben Baekhyun 'nun abisiyim

-Ahh Baek'in... Hyung çok yakışıklısın !

Ve bana güzel gülümsemesini göndermişti. Bundan yıllar önce ki o anı aklımdan bir an olsun çıkartmadım. Onu hep gülerken hatırlamak istiyodum. Ama o yine rahatsızlandı. Bana yine en zor anında ihtiyacı vardı.

Ve ben ona her zamanki gibi elimden geldiği kadar yardım edicektim. Daha öncede olmuştu. Zihni kendini korumak için kendini kilitleyip acı çektiren çoğu şeyi unutturuyordu. Bu yüzden çok uğraşmak gerekicekti . Belki yıllar gerekti ama onun yanındayım her zaman öyle olucaktı.

KYUNGSOO'DAN

Başım ağrıyordu yine bu salak yerde hâlâ ciğerlerim hastahane kokusuyla doluyordu.

-Soo iyi misin ?

-Suho hyung seni özledim.

-Bende seni Soo !

-İyi misin ?

-Evet neden sorup duruyorsun?

-Hiç .. hiç..

-Suho hyung beni yakalıycaklar mı?

-Hayır Soo, senin bu konuyla hiç alakan yok.

-Ahh rahatladım . Hep yanımda kalmalısın hyung.

Odaya baktığımda iki tuhaf insan beni izliyordu.

-Siz de kimsiniz !

-Biz ... ah ben Jongin vede bu Kris .

-Yani ?

-Biz senin arkadaşlarınız.

-Hadi ama sizin gibi iki kazulet mi ?

-Evet öyleydik.

-Herneyse Suho hyung, hadi evimize gidelim.

Birden esmer olan bağırmıştı .

-Evinize mi ?

-Evet kavruk evimize yani Suho hyun ve benim evime .

-Sizin bir eviniz yok.

-Sanane bundan ! Ben onda kalıyorum .

-Ahh !

-Ve sen uzun çocuk seni bir daha görmek istemiyorum. Hyung sen sanki yaşlanmışsın bir anda?

-Hayır Soo . Bak beni dinle konuşucaz ama ilk evimize gidelim olur mu?

-Peki tamam hadi hyung artık gidelim.

Suho hyung elimden tutup beni hastaneden çıkartmıştı. Ahh sanki onu çok özlemiş gibi hissediyordum.Evine gitmiyorduk farklı bir eve gidiyorduk.

-Evin burda değildi.

-Ohh , taşındım.

-Ne zaman ?

-Fazla olmadı .

-Hyung sana Spagetti yapmalıyım.

-Soo sen yemek yapmazsın .

-Hyung saçmalama benim bir kafem var . Ve ben yemek pişirmek için okudum.

-Sen son olaydan sonra yemek yapmayı bırakmıştın.

-Neden hatırlamıyorum.

-Soo sen uzun bir süreyi beyninde sildin .

-Benimle dalga geçme !

-Hayır sakin ol şuan 2015 yılındayız.

-Ne sen şaka mısın ? İnmek istiyorum.

-Hayır dur sakin ol.

-Hyung bana yalan söylüyorsun.

-Hayır Soo , çok doğru bu anlartıklarım . Hadi eve gidelim .

-Banaher şeyi doğru anlatıcak mısın ?

-Evet her şeyi doğru anlatacağıma söz veriyorum.

-Sana güveniyorum hyung.

Hyung kafamı çok karıştırmıştı.Nasıl olurdu bu belkide bana şaka yapıyordu. Neden olmasın bunların hepsi bir şaka olmaya fazla müsaitti. Her ne kadar kavruk çocuğu gözüm bir yerden ısırsada... Hyung bana danırım en güzel odasını vermişti. Çok rahat ve konforluydu. Anlattıklarını bir köşeye atarak uykumu almak için gözlerimi kapattım.