Biricik okurum azet72 sen bir harikasın ♡
Bugün uyandığımda gayet dinç hissediyordum. Hemen mutfağa gidip Suho hyung ve bana kahvaltı hazırladım. Suho hyung , geleneksel değil avrupa tarzı kahvaltı yapardı. Bu yüzden bir sürü şey yaptım bugün bende onun gibi kahvaltı yapıcaktım. Çok alışkın değildim ama Suho hyung'un yanında her şey kabulümdü.
-Soo uyandın mı ?
-Ahh Suho hyung korkuttun.
-Özür dilerim . Nasıl hissediyorsun ?
-Gayet iyi .
-Bir şeyler hatırlıyor musun?
-Imm Hayır ... Hiç bir şey yok .
-Anladım . Hatırlamaya çalış Soo , buna ihtiyacın var .
-Neden ?
-Bak uzun süredir görüşmüyoruz biz ve ben son bir kaç seneni bilmiyorum bu yüzden sizin çocuklarla bu konuyu konuşsan sana çok daha yardımcı olucakşardır.
-Beni başından mı atıyorsun ?
-Hayır yanlış anladın . Sadece sana en faydalı olanı yapmaya çalışıyorum. Biliyorsun ben aynı zamanda bir doktorum.
-Tamam dediğini yapmaya çalışıcam.
-Hadi doyduysan kalk ve hazırlan işine git.
-İşime mı?
-Evet kafe'nin yönetimi sende.
-Ben o koca kafeyi yönetemem.
-Ama uzun zamandır yaptığın bir durum bu .
-Tanrım çıldırıcam sanki bu başkasının hayatı !
-Sakin ol ve alışmaya çalış.
Hyung'un dediği gibi yaptım. Bir an önce hızlıca hazırlandım. Otobüse bindim ve kafe de indim Chen merakla bana bakıyordu.
-Chen nasılsın?
-Neden arabanla gelemedin ?
-Benim arabam mı var .
-Ohh Soo !
-Babam buna nasıl izin verdi Chen.
-O uzun süresir burda değil .
Bir şey dememiştim aklıma gelen anılarla huzursuz bir şekilde içeriye girdim. Mevsim sonbahardı ve gece çok ayaz oluyordu. Şunu söylemeliyim ki ayazdan nefret ederim ! Doğru gidip önlüğümü giydim . Bu benim değildi ama idare ederdi. O sırada kalın ses beni durdurdu.
-O bana ait!
Arkamı döndüğümde dün hastanedeki çocuktu.
- Ohh üzgünüm ama sen başka bulsan olmaz mı ?
-O benim önlüğüm .
-Hadi ama dostum bu kadar gergin olma
-Dostum mu dedin sen bana Soo ?
-Evet yoksa düşman mısın ?
-Artık gidelim ve konuşalım seninle ...
-Nereye heyy...
Kolumdan tutup beni dışarı sürüklüyordu. Çıkarken Baek'e "Soo'ya bir şeyler anlatmalıyım " diyerek çıktı. Arabasına bindirdi beni . Ben bu mükemmel arabanın içerisindeydim. Babamın en önemli kanunu "Ne kadar zengin olursan ol , ilk önce cömert ol , mütavazı ol , insan ol ." O kadar güzel bir yaşam tarzıydı ki ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahve Kokulu Sevgilim ...
FanficKelebekleri tekrar içimde yaşatmak beni korkutandı. Onlar içimde yaşarsa benim canımı acıtacaklardı. Dudaklarını kemiriyor , acaba bu onun alışkanlığımıydı ? Onu tanımak isterdim , en ötesinde yaşamak orda kendime küçük bir liman yapmak , birde küçü...
