NAGISING ako dahil sa maliwanag na sinag ng araw na nagmula sa bintana ng kwarto.
Medyo nahihilo pa ako, then everything that happened last night, flashed through my mind.
Tears streamed down my face. Wala na pala ang piring sa mga mata ko at.... wala na rin akong damit. I was naked under the sheets. Mas lalo akong umiyak, my whole body was shaking.
I WAS RAPED.
I saw my clothes neatly folded at the foot of the bed. I stood up to take it and I saw a note, "Thank you so much for last night, Lexine. I love you, babe." Galit na galit ako. Nanginginig ako sa takot at galit.
Bakit kailangang mangyari sa'kin lahat ng 'to?
Sino siya?
"Sino ka ba?" I whispered as tears streamed down my face. I don't have any idea kung sino siya.
Isinantabi ko muna lahat ng tanong sa isipan ko. Nilagay ko yung note sa loob ng purse ko na nakita kong nakalapag sa sahig. Dali-dali naman akong nagbihis.
I just realized, sa isang lumang bahay ako dinala ng mga kidnappers. Dahan dahan akong lumabas ng kwarto. Nagtago ako sa isang sulok as I scanned the place. Nag-iisa na lang ako. This is my chance to get out of here. This is hell!
I ran out of the house still crying and shaking with fear and anger. Tumingin ako sa paligid at napansin kong nasa isa akong liblib na lugar. Takbo lang ako ng takbo. Nanghihina at nanlalambot ang mga binti ko pero hindi ako pwedeng tumigil. Nakalabas na ako ng gubat, I saw a road. I'm lucky na meron pang sasakyan na dumadaan dito. Thank God. I hailed a cab and went home.
Pagkababa ko ay pumasok agad ako sa loob ng bahay. Both of my parents are not here, in a business trip again, maybe. Si kuya, pumasok siguro sa school. Ang maid namin na si ate Lelang, siguro naka day-off. As usual, mag-isa na naman ako.
Umakyat na ako sa kwarto ko and locked the door. I lied down on my bed. Everything that happened last night flashbacked through my mind over and over again.
I started crying again, still shaking with fear and anger.
Bakit nangyari sakin 'to? May nagawa ba akong masama? Hindi ko alam kung sino siya. Hindi ko alam kung kilala ko siya.
Ang natatandaan ko lang ay ang boses niya. Familiar but unfamiliar. And one thing I was sure of, everything that happened to me was planned.
I was thingking of too much things, umiiyak at nanginginig at the same time. Nat-trauma ako. At hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. I was too exhausted.
[Authors' Note]
Kathryn Bernardo as Lexine Garcia
Thank you so much po sa mga nagbasa, nagbabasa at magbabasa. At sa mga nagvote at nagcomment.
Sa mga silent readers, (wag kayong magtago, hangga't nadadagdagan ang reads, alam kong madaming silent readers hihi) magparamdam po kayo, we don't bite :) *kaway kaway*
Vote. Comment. Be a fan. ;)
LOVE,
Bea, Den, Tine
