I OPENED my eyes, puro white ang nakikita ko. Nasaan ako? Tiningnan ko ang paligid pero wala akong makita kundi kulay puti. Patay na ba ako? Naglakad ako, then I saw a man standing infront of me pero nakatalikod sya sa'kin.
"Sino ka?"
Pero hindi siya sumasagot. Tinanong ko ulit siya.
"Who are you?!"
Still, he didn't respond. At naglakad na siya palayo sa'kin.
"Wait! What's your name? Sino ka ba?!" Sigaw ko.
In a blink of an eye, bigla na lang siyang nawala. Hinanap ko siya sa paligid pero hindi ko na siya nakita.
Kailangan kong malaman kung sino sya. Sya ba yung lalaking nang-rape sa'kin? I need to find him! Lakad ako ng lakad habang umiiyak.
"Nasan ka? Magpakita ka sa'kin! May itatanong lang ako sa'yo! Bakit? Bakit mo nagawa sa'kin 'yun?!"
"Lexi!"
Bigla akong nagising, I opened my eyes, panaginip lang pala 'yun. Then I saw both of my parents, kuya and Kacey. Nasa hospital pala ako.
"Anak, are you okay? What happened to you?" my mom said while crying.
"Lexi, are you alright?" Dad.
Hindi ko sila masagot, hindi ko alam kung paano ko sila sasagutin. Umiyak na lang ako then I hugged both of them. Biglang may pumasok sa kwarto ko kaya napabitaw kami sa pagkakayakap, then we saw my doctor.
"Doc, what happened to my daughter? Is she sick? Please say that she's alright." Mom cried.
"Ma'am please calm down, wala pong sakit ang anak nyo. Over fatigue lang po. In fact I have a good news..."
"What is it doc?" Dad
Bigla akong kinabahan, sana hindi. Sana mali lang ang kutob ko. No, it can't be.
"Congratulations Lexine! You're pregnant for almost four weeks! Sige, maiwan ko muna kayo." The doctor said and smiled as he went out the door.
"Ano?!" exclaimed my parents except for Kacey and kuya Liam. Kuya didn't even react, he just went out of the room. Kacey didn't look surprised, like she already knew that this was going to happen.
"Paano nangyari ang lahat ng 'to?!"
"May boyfriend ka ba?!"
"Kailan ka pa nagkaboyfriend?! Kailan pa?"
"Bakit hindi mo sinabi sa amin?!"
"Sino ang ama?!"
Sunod-sunod na tanong ng mga magulang ko. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanang sa kanila. hindi ko alam. I don't have a f*cking idea! I just cried. Ito lang naman ang kaya kong gawin eh. Ang umiyak nang umiyak. Ang sakit na. Ang bigat sa dibdib.
"Lexine, sumagot ka!!"
"Tito! Tita! Calm down!" Napatigil sila mom and dad sa pagtatanong nang sumigaw si Kacey. Nagulat sila sa ginawa nila Kacey, saglit din akong napahinto sa pag-iyak at tumingin kay Kacey. She looked at me. That look....
Bumabalik na naman ang lahat ng nangyari sakin. Paulit-ulit itong nagfa-flashback sa isip ko.
"ANONG KAILANGAN NIYO SAKIN? TULUNGAN NIYO AKO! TULONG!"
"Anak?"
"BITIWAN MO AKO! WAG! PARANG AWA MO NA! PLEASE!
"Lexi? Lexi! Anong nangyayari?!"
"WAG KAYONG LALAPIT SAKIN! WAG! WAG NIYO 'KONG LALAPITAN!"
"Doc! Nurse! Kacey, tumawag ka ng nurse!"
Parang may tumusok sakin at bigla na lang akong nahilo. I was unconscious..... again.
"HIJA, do you know something? You didn't seem surprised when the doctor said that Kath was pregnant." sabi ni Tita Maxine. Alam kong ako ang kinakausap niya kahit nakatingin sya kay Lexi habang natutulog sya.
"I know something, tita. In fact, I know everything. Sinabi sakin ni Lexi ang lahat-lahat." sabi ko habang naiiyak na rin. Napatingin sakin ang mga magulang ni Lexi.
"Tell us, hija."
"Ti-Tita si Lexi..."
I told them everything....
Nanginginig ang buong katawan ko habang sinasabi ko sa kanila ang nangyari sa anak nila, sa bestfriend ko. Ang sakit. Sobrang sakit. Bakit nangyari 'yun kay Lexi? Wala siyang nagawang masama para maranasan niya ang lahat ng ito. Walang puso ang gumawa sa kanya nito. Wala siyang kasing sama! Sa dinami-rami ng babae sa mundo, bakit ang best friend ko pa? Ramdam na ramdam ko ang bigat at sakit na nararamdaman niya. Kung pwede lang kunin ang iba, ginawa ko na.
"Kaya ayan po siya ngayon, sobrang takot at punong-puno ng galit. She's too traumatized, tita. Naaawa po ako sa kaniya. She doesn't deserve this." pagpapatuloy ko.
"Ang anak ko..."
Iyak ng iyak sila tita at tito. I know what they feel. I know na sobrang sakit para sa kanila ang nangyari sa anak nila. Lexi is the kindest person that I met. She's always ready to lend her shoulder for you to cry on and she's always there when you need her most. She's one of a kind.
"Pero bakit ngayon mo lang sinabi sa'min to?"
Tita asked. Medyo mataas ang tono ng boses ni tita. I know she's angry. She has a right to know, first, about what happened to her daughter pero mas nauna ko pang nalaman. And I know may kasalanan din ako kasi hindi ko agad pinaalam sa kanila, pinaabot ko pa ng ilang linggo. Pero naiintindihan ko si Lexi kung bakit hindi niya agad pinaalam. She has reasons.
"Sorry, tita. Gusto ko na po sabihin 'to sa inyo pero ayaw po ni Lexi. Siguro hindi niya po alam kung paano at hindi pa po siya handa para sabihin ang lahat ng ito. Gusto ko po sana na sa kaniya manggaling ang lahat. Pero you have the right to know about what happened to her. Kasi kayo po ang kailangan niya sa mga panahong 'to."
"Thank you Kacey at sinabi mo sa'min lahat ng 'to. At sorry dahil sa mga panahong kami dapat ang nasa tabi nya, ikaw ang nandiyan. Sorry iha." Tito.
"Hindi po dapat kayo sa'kin humingi ng tawad, kay Lexi po dapat."
At niyakap ako ni tita Maxine, I embraced her back. Lahat kami nasasaktan sa nangyari kay Lexi. Lahat kami ay galit na galit sa hayop na lalaking gumawa nito sa kaniya.
"Sige hija, puwede ka ng umuwi, gabi na at baka hinahanap ka na ng mga magulang mo."
"Sige po tita, tito." Tumayo na ako at naglakad na papuntang pintuan.
"Thank you so much, Kacey." Tito hugged me.
"Ingat ka, hija." I took a last glance at Lexi.
We will find justice for you, Lexi. We will, I promise.
[Authors' Note]
ANG MAGSASABI NA BITIN 'TO, PEPEKTUSAN KO!!!!
Uhaw na uhaw na ba kayo sa kilig scenes? Don't worry! Di kayo nag-iisa! Kami rin 'no!
Wait for the next chapter soon.. ;)
Vote. Comment. Be a fan. ;)
LOVE,
Bea, Den, Tine.
(Kahit MIA po si Bea sa ngayon......... Hoy Bea! Uso magparamdam! Charrr.)
