Het geheim

Hoofdstuk 7

~ tijdsprong van 1 week ~

P.O.V. Nova
Ik lig in mijn bed een beetje tv te kijken. De dokter heeft gezegd dat ik de komende week geen intensieve acties mag ondernemen. Ik zucht een keer diep. Ik ben nog maar twee dagen thuis en het is nu al saai. Ik hoor iemand op de deur kloppen. "Binnen" zeg ik. Mijn moeder komt binnenwandelen met een dienblad met daarop kippensoep en soepstengels. "Hier schatje, dit zal je vast goed doen." Zegt ze en ze zet het naast me neer. Op de een of andere manier komt ze een beetje onzeker over. Ik kijk haar aan, en zie in haar ogen dat ze zenuwachtig is. "Nova, ik moet je iets vertellen." Zegt ze dan terwijl ze op mijn bed komt zitten. Ik schuif een beetje op zodat ze er beter bij kan. "Uuuhm hoe moet ik dit zeggen..." Mompelt ze. "Nova, vorige week ben je flauwgevallen. De dokter heeft gezegd dat alles in orde is nu, en dat is ook het geval." Begint mijn moeder. Ik ben benieuwd waar ze naartoe probeert te werken. Het is even stil, waarna ze weer begint te praten: "Maar je bent niet flauwgevallen vanwege een lage bloeddruk. En dat je flauwviel was ook geen toeval." Ik kijk mijn moeder onbegrijpelijk aan. "Maar wat was dan de reden waarom ik ben flauwgevallen?" Vraag ik haar. "Wacht even." Zegt mijn moeder. Ze loopt de kamer uit, en even later komt ze terug met een oud dik boek in haar handen. Ze geeft het aan mij. Raar, er staat geen titel op. Het is een saai bruin boek met een slotje er aan. "Wat is dit?" Vraag ik aan mijn moeder. Dan loopt ze weer weg. Deze keer komt ze terug met een klein sleuteltje. Ze geeft het aan mij. "Maak maar open." Zegt ze. Ik pak het sleuteltje, en draai het slotje open. Ik open het boek, maar daar is geen letter in geschreven. "Maak je nu een grapje ofzo?" Vraag ik haar. "Nee, het enige wat je moet doen is om middernacht om precies twaalf uur het boek openen. Je moet buiten staan want het maanlicht moet op de bladzijden schijnen. En, je moet een theelepel van dit opdrinken. Je kan het het beste nu doen, dan is het om middernacht zeker opgenomen in je bloed." Mijn moeder geeft me een klein flesje met daarin een soort rood oranje sapje. Ik kijk er naar. Zo bijzonder lijkt het niet. Dus, wat is er nou gebeurd? Mijn moeder heeft me zojuist een boek gegeven met een slotje er aan, waar helemaal niets in geschreven is. En ik moet een of ander raar sapje opdrinken. Wat is dit? Is mijn moeder soms gek geworden? "Maar mam-" "Nee, ik kan niets uitleggen liefje. Doe het nou maar gewoon. Je zult zelf zien wat er gebeurd." Zegt ze. Ze staat op en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Nou, niet te veel stressen, en rustig aan doen hé?" Zegt ze. En daarna loopt ze de kamer uit.

Nou, daar zit ik dan. Ik heb geen idee wat dit moet voortellen. Maar toch vind ik het eigenlijk wel heel spannend. Wat zou er met het boek gebeuren? En waarom moet ik het boek buiten openen? En waarom precies om middernacht? Ik denk nog een tijdje na, maar daarna besef ik me dat ik het toch niet te weten ga komen. Ik kijk naar mijn nachtkastje waar het flesje met het rood oranje sapje op staat. Ik pak het er af, en schud er een keer mee. Het is helemaal helder. Ik pak de theelepel en giet een klein beetje van het sap op de lepel. Een ontzettend zure geur dringt mijn neus binnen. IEUW wat is dit vies! Moet ik dit wel doen? Ach ja, m'n moeder zegt het, en ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren. Ik stop de lepel in mijn mond, en slik het sapje zo snel mogelijk door. Een rilling loopt via mijn ruggengraat naar beneden. Wat is dit goor! Ik zet het potje terug, en zet de tv weer aan. Ach ja, nu wachten.