Het geheim

Hoofdstuk 2

P.O.V. Nova
Ik wordt wakker omdat ik mijn moeder iets onverstaanbaars hoor roepen vanuit de keuken. Ik denk even na, en dan dringt tot me door dat ze riep dat het eten klaar is. Ik kijk naast me, waar Trilo nog steeds opgerold ligt te slapen. Langzaam sta ik op. Gelukkig heb ik hem niet wakker gemaakt. Ik loop slaperig de trap af. Ik zet mijn voet verkeerd weg, en ik voel dat ik uitglijd. Nog net op tijd kan ik de trapleuning vastgrijpen. Even sta/hang ik me vasthoudend aan de trapleuning te beseffen dat ik bijna gevallen ben. Als ik van de schrik bekomen ben, loop ik naar de keuken. Ik ga aan tafel zitten. Mijn moeder doet alsof er een half uurtje geleden niets gebeurd is. Ik denk  dat het niet slim is om nog over het logeren te beginnen, dan wordt ze misschien weer boos. Ik kijk naar de lege stoel tegenover me. "Is Papa nog niet thuis?" Vraag ik. "Nee, die moet overwerken." Zegt mijn moeder. De laatste tijd zie ik mijn vader bijna niet meer. Hij moet bijna altijd overwerken. Mijn moeder schept de gloeiendhete lasagne op mijn bord. Ik snuif de geur op. Nu pas merk ik dat ik eigenlijk best wel erge honger heb. Ik schep een grote hap op mijn vork, en stop hem in een keer in mijn mond. Wat ik waarschijnlijk beter niet had kunnen doen, aangezien ik mijn mond verbrand. Ik spring op van tafel en ren naar de kraan toe. Ik zet hem aan en begin als een bezetene te drinken. Als mijn mond eindelijk een beetje afgekoeld is, stop ik met drinken. Ik zie dat mijn moeder me raar aan staat te kijken. "Ik heb... m'n mond... verbrand." Zeg ik hijgend. "Aah, dat verklaart een hoop." Zegt mijn moeder lachend. Ik ga weer aan tafel zitten, en eet mijn lasagne op. Mam begint een verhaal te vertellen over iets dat op haar werk is gebeurd. Ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee waar het over gaat. Het enige wat in mijn hoofd rond gaat, is dat ik zaterdag bij Jesse wil logeren. En ik ga er alles aan doen om dat te laten gebeuren.

Na het eten ga ik wat tv kijken. Waarom is er niets leuks op tv? Het is vrijdag avond! Ik kijk een beetje rond. Mijn moeder zit achter de laptop en het regent buiten. Dan kijk ik naar het fotolijstje van mijn oma. Ze is een jaar geleden overleden aan kanker. Het doet me zo veel pijn dat ik nooi echt afschijn van haar heb kunnen nemen, omdat ze onverwachts dood is gegaan. Ik denk nog vaak aan haar. Misschien moet ik dat niet doen, omdat het me alleen maar verdrietiger maakt. Maar ik kan er niets aan veranderen. Ik zucht diep. Ik zet de tv uit, en besluit te gaan slapen. "Welterusten mam." Zeg ik en ik loop de trap op. Ik hoor vaag dat er welterusten terug wordt geroepen vanuit de woonkamer, en ga naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en doe mijn pyjama aan. In bed lig ik alleen maar te denken aan het logeren. Er komen honderden vragen in me op. Zo lig ik een tijdje te denken, tot me een plan te binnen schiet. Het wordt gevaarlijk, maar ik heb het er voor over. Ik pak mijn telefoon en stuur naar Jesse als antwoord op zijn vraag over het afspreken van morgen: "Ja leuk! Kan ik misschien blijven logeren? Mijn moeder kan me niet op komen halen morgen avond. X" stuur ik. Bijna gelijk krijg ik een berichtje terug: "Ja tuurlijk kan dat! Je bent altijd welkom, dat weet je. Rond achten 's avonds bij mij?" "Jap is goed. Tot morgen! X" "Tot morgen! Xx" Ik leg mijn telefoon onder mijn kussen, en val in slaap.