LET LOVE FIND ME ♥

Chapter 12 - The Real Shana

A/N Kaabang-abang po itong chapter na to. This talks about Shana's REAL IDENTITY. :) Keep on reading guys for more exciting chapters! :))

[SHANA's POV]

Ang sarap ng gising ko. As in. Para akong nabunutan ng tinik. Parang lalo akong  nabago. Nung gabi na hinayaan kong magbukas ang sarado kong puso. SIGURADO NA KO.

Handa na kong magmahal ulit.

But I'm afraid of the circumstances.

Ayoko ng mangyari ang nangyari dati.

Ayoko ng masaktan at umiyak.

Alam kong naguguluhan kayo kasi at the first place, I acknowledge myself as a "No Boyfriend Since Birth" person. But that's not the real Shana.

The truth is...

(FLASHBACK * 2 years ago)

Timid. Demur. Modest.

Ganyan ako. Ayoko sa mga tao. I was 17 since then. Graduating ako non. Late ako nag-aral kaya late din ako grumaduate. Wala akong kaibigan dahil mahiyain nga ako at ayokong nakikipagusap.

But there's this one guy.

Hindi siya nahihiyang kausapin ako. Pinagtatanggol nya ko pag may nangaasar sakin, sinasamahan nya akong kumain at minsan hinahatid pa niya.

I was clueless of what he's doing. Ngayon ko lang naman kasi naramdaman yung ganon. Na meron palang taong magpaparamdam sakin na mahalaga ako, na importante ako.

Days passed at pakiramdam ko gusto ko na yata siya. NO. MAHAL ko na yata siya.

Curious about the guy? His name is Andre. (picture on side)

I confessed to him and luckily, he feels the same way.

That time, I had my first love, my first crush, my first boyfriend.

Dalawang buwan na din kaming mag-bf ni Andre at masaya ako sa piling niya. He never fails to make me smile and laugh. Mahal na mahal ko siya, at ramdam ko, ganun din siya sakin.

Pero sa hindi inaasahang sandali, huminto ang mundo ko.

Andre broke up with me. I was startled and I started to cry. Ayoko. Hindi pwede. Kung kelan mahal na mahal ko na siya tsaka niya ko iiwan? Why did he show up when in the end iiwan lang din pala niya ako? :'(

"Shana, I'm so sorry. I love you but." malungkot nyang sabi.

"But what?! Why are you doing this to me, Andre?! Hindi naman ako nagkulang ah? Ba't mo ko iiwan?!" I can't stop crying.

"I love her more, Shana. Akala ko makakalimutan ko na siya. Binalikan nya ko and I give in." nakayuko nyang sabi sakin.

"Anong akala mo sakin, LARUAN?! Na pag may nakita ka ng bago, itatapon mo nalang basta basta?" ayaw tumigil ng luha ko.

Why all of a sudden? Bakit Andre? :'(

"I'm sorry." yung nalang ang tanging nasabi niya at umalis na siya.

Iniwan nya kong nakatulala at umiiyak.

Time passes by, but still the wound is still fresh. Whenever I see him at school, parang bumabalik lahat ng sakit. Pero iniiwasan nya ko at masaya ako dun. I want to forget him, but I don't think I can.

Grumaduate akong Salutatorian, pero ayoko ng magpatuloy pa sa pag-aaral. OA na kung OA pero siya lang ang taong naging kaibigan ko habang nag-aaral ako. So what's the point of attending to school? I can self study, hindi ko na kailangan ng teacher dahil kaya kong pumasa kahit hindi ako nag-aaral.