Waarschuwing: Veel hoofdstukken heb ik geschreven toen ik nog geen Moslima was. Ik wil dus hierbij melden hetgeen wat ik schreef niet klakkeloos over te nemen. (Kennis over het geloof)
Wat ik dacht hoeft niet perse waar te zijn!
Moge Allaah ons verg...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Bijgewerkt op 2-3-2020.
De Islam:
Vroeger hoorde ik het vaak: De Islam. Op school, in het openbaar en op het nieuws. Ik werd er een beetje bang van, maar ook weer niet.
Aanslagen, twin towers, ramadan en nog meer vragen die mij juf stelde aan een klasgenoot op de basisschool. Ik ben als Katholiek gedoopt, maar heb gewoon op een Christelijke bassischool gezeten. De Islam was dus erg bijzonder bij ons op school.
Ik vond het altijd zo erg dat er aanslagen waren, maar wist aan de andere kant ook niet wat ik moest geloven. Heel vaak spookte deze vragen door mijn hoofd, niet wetend dat Allah mij zou lijden naar de Islam.
Ik was niet de typische Khatoliek. Ik was eerst bekeerd naar het Katholiek als klein meisje maar had al een naar gevoel. Het paste gewoon niet bij mij. Na de bekering zag ik alleen maar cameraflitsen en hoorde ik "Gefeliciteerd!" Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Toen er foto's werden gemaakt voelde ik al dat ik me verveelde, ik vond het ontzettend saai.
Ik stak mijn tong uit en er werd al aangegeven dat ik natuurlijk netjes op de foto moest. Thuis kreeg ik nog veel bezoek en kadotjes en daar bleef het bij. Natuurlijk ging ik met school naar de kerk en verrichte ik mijn gebeden thuis voor heel de familie, maar het gevoel was niet daar voor mij.
Op een dag besloot ik maar de bijbel te gaan lezen, en deed ik mijn handen naast elkaar, hoe moslims smeekbedes verrichten. Soebhana Allaah. In die tijd wist ik het niet, maar nu wel wat het zo bijzonder maakt.
Later toen ik er echt totaal niks meer mee deed, merkte ik dat ik me steeds meer ging afvragen over een nieuw geloof. De Islam. Eerst was het alleen maar het gebeuren van de aanslagen en de terroristen. Ik vroeg me af of ze echt zo waren. De media was altijd zo negatief daarover. Ik vroeg me af of hun kant van het verhaal wel te vertrouwen was. Want, is de media echt altijd eerlijk?
Toen ik begon met de kleinste vragen over Marokkanen en Moslims kreeg ik veel haat, alsof het een taboe was om over zulke onderwerpen te praten.
Ik kwam thuis met mijn beste vriendin in die tijd, en zag ineens een Koran op tafel staan. Er gingen duizende vragen door mijn hoofd: Wat moet dit hier?
Mijn moeder vertelde dat ze het een keer wilde lezen omdat het haar interessant leek om te weten wat de Islam echt inhoudt. Mijn moeder heeft niet veel met geloof. Moge Allah haar leiden naar de Islam.
Zo zie je hoe mooi Allah alles kan voorschrijven. Zij heeft een Koran meegenomen terwijl ik me op dat moment ging verdiepen in de Islam: Wauw-moment.
Toen ik het opende zonder te weten dat ik mezelf moest reinigen was ik al heel enthousiast. Ik bleef maar lezen en lezen.. Sindsdien ben ik gezegend dat ik de Koran niet heb vermeden, want ik verdiep me in de Islam. <3
