Mijn verdieping en terugkeer.

Tranen verdwenen.

27 April 2016,

Ik kreeg tranen in mijn ogen. Gaat het nou echt helpen, ik heb zoveel verdriet. Ik liep naar de wc en keek om mij heen. Ik twijfelde of ik hieraan zou beginnen. Ik besloot het toch te doen. Het verrichten van het gebed. Ik probeerde 4 rakhaat te doen. Ik deed de kleine wassing en die ging best vlot, ik vond het heerlijk om mijn voeten te wassen. Maar verbrande mijn voeten ook bijna, had de kraan iets te heet gedaan. Daarna was mijn lichaam droog en weer kreeg ik tranen. Ik wilde het toch verrichten met de handleiding. "Ik ga vier rakhaat proberen." Zei ik tegen mezelf. Ik kreeg tranen en ik werd stil. Daar stond ik dan, met tranen. Ik veegde mijn tranen weg en besloot het te doen. Door het verdriet ging het minder goed maar het ging ook wel vlot. Toen ik bij de 1 rakhaat was kreeg ik veel tranen en wist niet hoe ik erover moest denken, ik had zoveel aan mijn hoofd. Zo ging het door totdat ik bij de 4 rakhaat was. Ik sloot daarna af met de At-Ashja-hoed en Tasliem. Ik keek naar voor en deed een smeekbede. Weer begon ik tranen te krijgen. Ik kon me het niet voorstellen dat ik tijdens het gebed opeens zoveel verdriet had. Ik vroeg Allah ook om mijn verdriet te laten zakken en te laten verdwijnen. De hele dag heb ik om een jongen huilend op bed gelegen. Ik vertelde Allah veel over mijn vriendinnen die ik niet goed heb behandeld, weer begon ik te huilen. "Ik mis hem zo erg, ik wil hem terug. Hij kan mijn vriendje niet zijn maar hij is ook mijn beste vriend." Ik zei ameen en zat daar nog een minuutje om van Allah's aandacht te genieten. Ik stond later op en vouwde mijn reine handdoek en deed mijn hoofddoek af. Het luchtte op. Vandaag zou ik het weer doen, ik moet Allah meer vertellen. 

Ik lag gister op bed en ik dacht echt dat ik meteen zou gaan huilen. Ik keek in de spiegel en mijn rode ogen waren meteen verwennen, ik meen het. Gewoon meteen. Ik dacht dat ik zou huilen, maar mijn verdriet was gewoon weg na het gebed verrichten. SubhanAllah, nu ben ik wakker en normaal huilde ik ook omdat ik hem zo erg miste. Maar nee, mijn tranen kwamen niet eens een keer tevoorschijn. Zo zie je maar dat het gebed wonderen kan verrichten, zelfs bij mensen die niet eens bekeerd zijn. SubhanAllah.