Mijn verdieping en terugkeer.

Mijn bekeringsdagboek. #10.

Lieve mama.
Op dit moment ben ik in de moskee of wat dan ook en voor de tweede keer schrijf ik een brief naar U.

Zoals U weet is het 2 jaar geleden dat ik ben begonnen met de Islam, een goede uitweg voor mij om niet aan het verleden te denken of andere dingen die je al van me wist.

Ik had gister al aangegeven dat ik met alles officieel wil beginnen. ( Bidden, bedekken en enzovoort ) Wat ik hiermee wil aangeven is dat ik dus een moslim ben, hamdulilah.

Ik ga mezelf getuigen in een moskee en er zal gefilmd worden. ( Zeggen dat Allah de enigste God is en Profeet Mohammed de boodschapper )

Je zou zeker in shock zijn en denken: Gaat ze met hoofddoek beginnen of zal er wat veranderen?

NEE, het enigste wat er aan me veranderd is dat ik me meer ga bedekken met kleding, meer op mezelf let en vaker naar boven ga om te gaan bidden.

Ook let ik meer op het vlees dat ik eet, maar dat is al heel lang zo en daar bent U ook aan gewend geraakt. Ma Sha Allah!

Nouja, weet niet wat U reactie is dat ik eigenlijk een moslim ben. Er veranderd erg weinig. Zondes zijn uitgewist en steeds meer regels die ik ga krijgen. Een van de grootste zondes die er in de Islaam zijn js je ouders NIET gehoorzamen. Dus moet ik U meer gehoorzamen om mijn kennis te vergroten. Dit is maar een brief voor U mama, maar ik zal u met meer verassen. Even geduld mama,

Als U boos bent: Te begrijpen. Als U verbaast bent: Te begrijpen. Als U blij bent: Verbaast dat mij. Als U met grote ogen kijkt: Te begrijpen.

Hou van u.

Lugena. 

Dit is de brief die ik achterliet voor mijn moeder.

Toen we het kantoortje verlieten van de Imām voelde ik me zo opgelucht.

Een last van mijn schouders en voelde me zo goed, niet normaal. SubhanAllah, zo een gevoel vergeet het nooit meer.

Later gingen we naar buiten en kwamen er twee nieuwe zusters bij. Dounia en Noura. Ze gaven mij meteen een knuffel en later werd ze verteld dat ik een moslima was.

Meteen kreeg ik een goede band met Dounia, SubhanAllah!

Er werden foto's gemaakt, gelachen en gekletst. Ik liet ook mijn fernades over mijn kado vallen, maar hamdulilah dat het was opgedroogd.

Later..

"Wie van jullie is bekeerd?" Vraagt een oude zuster.

Ik zie twee oude zusters voor me die rond kijken.

Wie zou de bekeerling zijn? Ik.

Er wordt naar me gewezen en de vrouw kijkt me vol emoties aan.

De vrouwen komen naar me toe en krijg kusjes op mijn wangen en knuffels.

"Als er iets is, altijd vragen!" Ze waren zo open en lief Allahouma Bareek.

Later gingen we weg en naar Has om eten te halen. Ik was nog steeds ontroert toen we terug kwamen en se gingen eten. Ik had geen honger dus hield het maar op een flesje water.

Ik had al heel lang een naar gevoel en dat kwam vooral door de zenuwen en opluchting die ik tegelijk had. Het voelde zo goed.

Eindelijk als een officieel groepje samen lachen en tranen vallen als je reciteert. Officieel een moslima, en nog steeds kon ik het niet geloven.

Terwijl de dames dus klaar met eten waren reciteerde zuster Imane een stukje uit de Koran.

Iedereen vertelde me al dat het stukje me zal raken dus pakte een Nederlandse Koran en keek mee naar de betekenis.