Percy
Nadat er twee kanonschoten klonken verdwenen de vlammen langzaam en waren Leo en Wieke verdwenen. Nadat Nico en Eviline weg waren gelopen en wij met z'n vieren alleen in het dal stonden, zagen we een paar konijnen en even later waren we ze hun aan het klaar maken voor de lunch omdat het al tegen de middag was. Nadat we klaar waren met lunchen gingen we terug naar het midden. Na een paar uurtjes lopen kwamen we aan en gingen kijken of we nog iets bruikbaars konden vinden. Ik liep naar de tafel met messen waar ik de eerste dag mijn eerste tegenstander had vermoord en pakte een paar messen.
Annabeth liep naar een rek met schilden en zag daar een armband hangen. Ze bekeek het ding eens goed en vond een verborgen knopje. Ze drukte er op en er kwam een schild uit de armband te voorschijn. Thalia pakte ondertussen haar rugzak vol met extra eten, vulde haar pijlkoker bij die ze al had en pakte er nog een zodat ze nu twee volle pijlkokers had.
Jason ging ook voor een schild maar dan de horloge versie. Hij vond ook nog een vervaarlijk uitziend zwaard die hij op zijn rug vast maakte. 'Zullen we hier een val bouwen voor de mensen die hier na ons komen?' Vroeg Annabeth toen ze een paar flessen grieksvuur vond en een bol touw. 'Goed idee, maar dan moeten we wel eerst onze voorraden helemaal hebben aangevuld' zei Jason. 'Ik heb net mijn tas gevuld met voedsel, maar anders pak jij toch voor de zekerheid nog een rugzak Percy?' Zei Thalia.
'Is goed' antwoorde ik en pakte een lege rugzak en vulde het met eten en een EHVH kist (Eerste Hulp Voor Halfgoden) als een van ons dat nodig zou hebben. 'Hoe wou je die val bouwen?' Vroeg ik toen ik klaar was met inpakken. 'We zouden bijvoorbeeld een struikeldraad bij de openingen kunnen spannen, als een slachtoffer van het draad af gaat nadat hij er opstond, zorgen de touwen er voor dat de potten omvallen en het slachtoffer gaan roosteren. ' 'Goed idee Annabeth!' Zei ik. Toen we er allemaal mee eens waren dat we het moesten doen gingen we aan de slag. Na een uur waren we klaar en kwam het team van Jordei richting de tent lopen.
Jordei
Na ons avontuur in de bergen liepen we langs een grot en aten daar onze lunch. Tegen de tijd dat we het op hadden, was al ons voedsel op en omdat we geen zin hadden om dieren op te sporen, liepen we maar naar het midden om daar voedsel te halen. Toen we daar aan kwamen zagen we Percy met zijn team staan. Toen we op gehoorafstand waren vroeg ik: 'wat zijn jullie aan het doen?' 'We bouwen een val voor de anderen' riep Percy naar ons terug. 'Kunnen we veilig wat eten pakken of gaan trappen we dan in jullie val?' 'Als je niet op het draad stapt gaat alles goed!' Ik gebaarde naar Hilja dat ze moest blijven waar ze was en ik liep de tent in. Ik vond een tas met een flesje nectar en pakte hem in met voedsel. Ik pakte ook nog een paar messen die aan een riem zaten voor over je schouder. 'Zit die tas die van Wieke was nog vol?' Vroeg ik aan Hilja toen die van mij vol was. 'Nee, we hebben net het laatste beetje vlees gegeten.' 'Wil je verder nog iets anders?' 'Doe maar een machete ofzo.' Ik pakte nog twee paketten en een machette en liep naar buiten, oppassend voor het gevaarlijke gespannen touw. Ik gaf haar de pakketen en toen ze die had ingepakt liepen we weg met het andere team in ons kielzog. Toen we bijna bij de bosrand waren hoorden we twee mensen achter ons praten. We draaiden ons om en zagen Beau en Zoë vanaf de andere kant richting de tent lopen. We schreeuwden nog dat ze de tent niet naar binnen moesten gaan maar hoewel de wind er voor zorgten dat wij hun konden horen, zorgde de wind er tergelijkertijd voor dat zij ons niet konden horen.
We zagen hoe ze op het touw stond en doorliep. Vanaf dat moment leek alles in slowmotion te gaan: het potje viel langzaam op de grond en barste met een knal open. Daardoor ontstond er een gifgroene vlammenzee die vliegensvlug de andere touwen doorbrandden. En toen alle andere potten ook op de grond uiteen spatte, was het net een enorm groen paasvuur dat de hele tent opslokte. Hoewel het geluid van de vlammen haast oorverdofend was, hoorde we toch twee kanonsschoten die het einde aan duidden van de levens van Zoë en Beau. We renden zover als de hitte ons toeliet naar het vuur. Toen het vuur op was gebrand liepen we door de nasmeulende resten van wat eerst een shelter was vol met wapens en andere benodigdheden. We keken nog even of er iets was wat de brand had overleeft maar er was niets meer over. Zelfs het goddelijk brons was gesmolten door de hitte waardoor het niets meer was dan een bronzen plakaat met handvat. Omdat het al tegen het midden van de middag liep, gingen we elk ons eigen weg om in ons 'huis' te gaan avondeten en afwachtten voor de dagbespreking. Nadat we een paar uur later het kamp weer gereed hadden gemaakt liep ik naar het ondergrondse meertje om daar in te gaan liggen. Na even lekker te hebben gezwommen, raadde ik dat Hilja ook aan. Toen zij zich ging uitkleden om te gaan zwemmen zei ik tegen haar dat ze haar machette maar mee moest nemen terwijl ik ging jagen, liep ik naar buiten met mijn messen riem en zwaad aan mijn heup. Ik heb denk ik wel een paar uur gejaagd zonder iets te vinden. Ik wou het bijna opgeven en terug lopen toen ik zag dat ik werd begluurd door drie dikke eekhoorns op een rij in een boom. Ik pakte voorzichtig een mes en worp hem in de buik van de linkse. De rechter eekhoorn schrok van mijn aanval en vluchtte de boom in. De middelste vond het waarschijnlijk niet zo leuk dat ik zijn soortgenoot een gat in de buik had geworpen met een mes want toen ik de dooie eekhoorn wou pakken sprong dat gekke beest in mijn nek en begon mij te krabben en te bijten. Ik schrok me dood en viel daar door op de grond. Ik pakte het beest na een hevige worsteling beet en smeet het tegen een boom aan waar het versuft van de klap bleef liggen. Ik greep snel mijn zwaard en doorboorde zijn schedeltje met een slag. Ik pakte snel de twee eekhoorns en rende terug naar de grot voordat er nog meer agressiefe pluissebollen in mijn nek zouden springen. In de grot aangekomen had Hilja al vuur gemaakt en vilde ze de konijnen terwijl ik de wond betaste die de eekhoorn mij had gegeven. Het voelde heel plakkerig door het bloed en was behoorlijk diep. Ik was blij dat ik voor de vernietiging van de tent wat nectar had gepakt want nu kan ik snel genezen. Toen ik eenmaal genezen was kwam Hilja naar mij toe voor mijn avondeten. Gelukkig nam zij de eekhoorn die mij had aangevallen want anders was ik bang dat Hades er voor ging zorgen dat de eekhoorn mij alsnog ging aanvallen ookal was die dood en gebraden. Tijdens het eten kwam de projectie in de lucht te voorschijn. Voor het eerst deze spelen begon het gelijk met meneer D zonder dat Zeus een aankondiging of wijziging bekend maakte. 'Goedenavond' opende hij zijn praatje 'we zijn bezig met een barbecue op Olympus dus hou ik het kort zodat we snel door kunnen met feesten. Het was vandaag behoorlijk spannend enzo en we hebben veel meldelijden met de dooien etc etc blablabla en nog meer emotioneel gedoe waar ik geen zin in heb... maar de doden van vandaag zijn:
- van de god Apollo:
Will
- Artemis:
Zoë en hier door is ook zij uit het spel.
- de bijde kinderen van Hepaistos:
Leo en Beau waardoor ook deze god uit de race is
En als laatste van de god Hypnos
Wieke. Die ook als laatste overlevende was van haar vader.
Op dit moment zijn er dus nog maar negen tributen over van de 24. De finale komt dus steeds dichterbij! Ik zal vast verklappen wat er gaat gebeuren. Over vier doden, dus met de top 5, brokkelt de arena vanaf de buitenste ring af. Die afbrokkeling gaat net zolang door totdat het bij de buitenste grens van het bos is dat om de openvlakte loopt wat het midden van de arena bedekt. Wannee er dan nog eens twee dood gaan, word de top 3 naar de arena in de onderwereld geteleporteerd. Als ze tenminste de 3 portalen in het midden kunnen bereiken. Om te voorkomen dat jullie bij elkaar worden geteleporteerd, zijn de portalen op je eigen startblok van de eerste dag. Als je vergeten bent welk start punt je had, we hebben je naam er op gezet voordat de spelen zijn begonnen. Als jullie in die arena in de onderwereld zijn, hebben jullie 1 minuut om alles in je op te nemen en dan kan de laatste deadmatch worden gespeeld onder aanmoediging van alle kandidaten die gestorven zijn!'
Met die woorden sloot hij af en verdween het beeld. Omdat het een lange dag is geweest gingen we meteen slapen om de volgende dag goed uitgerust te zullen zijn voor het op een na laatste element dat ons dwars zou zitten: aarde.
