Nico
Toen ik wakker werd net iets voor zonsopkomst onder de shelter was ik blij om te zien dat we niet werden aangevallen door een muur van water. Ik draaide me om naar Eviline maar ze lag niet meer naast mij. Ik taste naar mijn zwaard en toen ik hem vast had gepakt, stond ik op om te kijken waar ze was. Toen ik de shelter uit liep, kwam de geur van vers gebraden vlees me tegemoet. Ik zag haar net voor de shelter gehurkt zitten voor een vuurtje terwijl ze wat vlees aan het roosteren. Ik stond op een takje wat brak. Ze draaide zich vliegensvlug om en had haar jachtmes al in haar hand klaar om te haar te verdedigen als dat nodig was. Toen ze zag dat ik het was draaide ze zich glimlachend om naar ons onbijt. 'Je liet me schrikken' begroette ze me. 'Je lag zo lekker te slapen toen deze twee konijntjes langs huppelden dat ik ze maar schoot voor het ontbijt. Ik wou je net wakker maken maar toen stond je achter me en hoefde ik dat niet meer te doen.' Ik ging naast haar zitten en nam een geroosterd konijn aan. Ik nam een hap. 'Oef. Heet..' nadat ik het hete stukje konijn had doorgeslikt. 'Maar hij is wel heel lekker!' We ontbeten verder zwijgzaam. Toen we het op hadden, sloeg ik een arm om haar heen en samen gingen we liggend de zonsopgang te bekijken. We gingen lekker tegen elkaar aan liggen en deden alsof we niet meededen mer een wedstrijd waar er maar 1 kan overleven. Ik weet niet hoelang we daar samen hadden gelegen maar op gegeven moment klonk er het geknetter van vuur van een flinke bosbrand. Ik keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam en zag een enorme koepel van vuur dat ons insloot met maar 1 uitgang: het noord-westen. Omdat we het hadden verwacht dat we vroeg moesten vluchten hadden we ook niks om in te pakken en hoefden alleen onze wapens te pakken en Evilines tas. We renden naar het noord-westen toen we bijna bij de opening waren verschoof de vuurzee zodat we weer in het midden van een cirkel stonden met een opening in de zelfde richting. 'Wat zal er gebeuren als we blijven staan?' Vroeg Eviline. Omdat ik me dat ook afvroeg bleven we staan en zagen de vuurzee weer verschuiven op het moment wanneer we als we hadden gerent bijna bij de opening zouden zijn. Met die conclusie renden we maar het pad op dat de vuurzee ons wees.
Jordei
We werden gewekt met het geluid van sissend water. Toen we zagen hoe er een vlam uit het weggetje naar de ondergrondse rivier kwam die tot het plafond reikte, pakten we alles in zoals we dat gister ook deden toen het water kwam. Toen we als laatste het zeil hadden ingepakt liepen we naar buiten en zagen de kring van vuur die alleen naar het noordwesten een opening had. We liepen daar naar toe en de vlammen bewogen geleidelijk aan met ons mee. Na een paar uur het pad volgde dat de vlammen ons lieten lopen verbreedde de opening en zagen we voor ons een nog grotere kring van vuur waar achter we de toppen van een gebergte konden zien. Toen we verder lopen verlengde onze vlammen escorte zich tot de grotere vlammen kring. Toen ontstond er een opening in de andere kring en dreef onze kring ons daar heen door dat de achterste kringen langzaam aan maar voren kwamen totdat die versmolten met de zonet opening die net was ontstaan. Toen we in de grotere kring stonden zagen we dat we aan de rand van een gebergte stonden. We begonnen omdat we toch niets anders konden de berg te beklimmen.
Percy
Nadat we door onze escorte van vuur naar een gebergte zijn gebracht liepen we langs vlammenmuur totdat we een pas tussen 2 bergen vonden. We liepen die door en zagen een dal. Het dal was omringd door de bergen en het leek ons het midden zodat we ons hier konden verschansen totdat de anderen zouden komen.
Toen we net een grot hadden gevonden om ons in te vertoppen, zagen we Jordei met zijn team lopen.
Ik kwam uit de denking te voorschijn en wenkte ze dat ze moesten komen. Toen ze naast ons in de grot stonden maakten we een plan om Luke voor eens en altijd te vernietigen.
Toen we hadden bedacht dat we hem naar een klif zouden leiden om hem er daar af te gooien stelden we ons op in de juiste posities. Na even te hebben gewacht kwam Luke met Will er aan. Onze boogschutters liepen met omtrekkende beweging achter hun aan richting de klif. Toen kwam Wieke te voorschijn achter een rots bij de klif en wierp een mes naar Will die opslag dood ging omdat ze hem vol in zijn nek raakte. Luke trok zijn zwaard en draaide zich om. 'Hou ons niet tegen...dit is een gevecht tussen Wieke en mij.' Wieke knikte alsof ze wou zeggen dat ze ons moesten laten doen wat we wouden doen. Ze pakte haar machete en liet Luke op haar af lopen. Luke maakte een super snelle beweging met zijn zwaard dat niemand had gezien dat hij de machete uit Wiekes hand had geslagen totdat het wapen de grond raakte. Wieke deinsde van schrik achteruit waar bij ze op een losse steen stond en achterover wankelde. Ze stapte een pas naar achter zo dat ze haar evenwicht weer terug had. Toen ze haar evenwicht had gevonden stonds aan de rand van de klif. Ze keek naar beneden en zag dat ze vier meter boven de grond stond. En zag dat de vlammenzee in een kring van twee meter om haar heen steeds hoger werd. Luke kwam langzaam op haar af met zijn zwaard naar voren gestoken. Toen hij op een meter afstand voor haar stond drukte hij met de punt van zijn zwaard zachtjes tegen haar kin. Glimlachend drukte hij verder zodat Wieke werd gedwongen om een stukje verder op de rand te staan van de klif. Nadat hij vond dat ze genoeg hadden gespeeld deed hij zijn zwaard een stuk naar achter om toe te slaan. Voordat hij kon uit halen sprong Wieke naar achter om vier meter lager terecht te komen tussen de ring van vlammen. Toen draaide Luke zich om en zag dat iedereen nog geschokt keken na de actie van Wieke. Hij maakte daar gebruik van nadat hij zijn kracht had geactiveerd en rende snel tussen ons door en verdween tussen de bergen.
Ze renden snel naar de klif en zagen hoe de 10 meter brede zee van vlammen langzaam aan dichter naar Wieke kroop. Buiten die 10 meter zagen we het groepje van Leo en vroegen hem zijn kracht te gebruiken om Wieke te redden. Hij stapte de vlammen in toen er nog maar een halve meter scheidde van Wieke en de vlammen.
