hoofdstuk 20 op naar de halve finale

80 6 0
                                    

Jordei
Ik werd langzaam aan in de grot wakker en merkte dat Hilja niet op haar plak lag maar haar spullen er nog wel lagen. Ik stond snel op en deed mijn zwaard om mijn middel en gespte mijn messen riem om mijn schouder. Ik haalde mijn zwaard uit de schede en stapte voorzichtig naar het zeil heen. Ik gluurde er door heen en toen ik niemand zag stapte ik naar buiten. Ik hoorde geluid in de richting van het meertje bij onze grot en liep er voorzichtig heen. Toen ik bijna bij de bos rand was, overwoog ik nog om uit de bosjes te springen en diegene mijn zwaard tussen zijn ribben te laten voelen tot ik iemand hoorde fluisteren dat ik stil moest zijn. Verward liep ik stilletjes de bosjes uit en zag ik Hilja met haar machette gebukt bij het water, loerend naar iets in het water wat ik vanaf hier niet kon zien. Ik liep door totdat ik naast haar stond en zag een paar vissen dood naast haar liggen. Plotseling storte ze zich heel snel in het water en haalde ze een vis uit het water die gespiest was aan haar machette. Ze haalde de vis er van af en smeerde het spul af aan het gras. Ze stak haar wapen terug in haar riem en gaf mij 2 vissen. Ze pakte er zelf ook 2 en samen liepen we terug naar onze grot. Daar maakten we de vissen klaar om te eten en even later zaten we te genieten van vers gevangen vis die lekker geroosterd was boven een vuurtje. Toen we beiden de eerste vis op hadden, begon er een storm te ontstaan die ons vuurtje verder opwakkerde. Omdat we wisten dat dat het laatste element was pakten we alles snel in onze tassen en waren we klaar voor vertrek toen er opeens een wind om ons heen begon te draaien die uitgroeide tot een orkaan. Net zoals bij voorgaande keren begon het in een bepaalde richting te bewegen en gingen wij met de escorte mee naar onze eindbestemming. We liepen eerst in noordelijke richting om de zee heen waarnaar we een hele lange weg naar het westen gaan. Naar een hele tijd bezig te zijn geweest met de escorte te volgen, liepen we een woestijn binnen waar de tornado even snel verdween als ontstond. Nadat we aan het felle zonlicht waren gewend dat in deze woestijn scheen, keken we om ons heen en zagen we 2 personen die richting iets liepen dat op een houten gebouw leek. We besloten ze te volgen en opeens zagen we nadat we een paar heuvels hebben belopen, dat het inderdaad een gebouw was. Toen we op de veranda liepen hoorden we nog net hoe iets zwaars werd en er gesproken werd over een kandelaar. Toen we ze naar boven hoorden gaan, probeerden we voorzichtig de deur te openen. We kregen het niet open dus zochten we naar een andere opening. We spraken af om elk via een kant de muur te onderzoeken en elkaar aan de andere kant weer te ontmoeten. Ik liep links om en vond een lange tijd niks. Toen ik weer eens een hoek om ging zag ik een haast onzichtbaar luik die ik alleen maar opmerkte omdat ik er bijna over heen viel. Ik maakte het open en zag in de opening een trap die richting het huis leidde. Ik deed het weer dicht en vervolgde mijn weg in de brandende zon. Even later kwam ik Hilja tegen. 'Ik heb niets gevonden' merkte ze op 'jij wel?' 'Ja, ik heb een luik gevonden die waarschijnlijk naar het huis lijd.'
We liepen terug naar het luik en opende het zo zachtjes mogelijk. We liepen de trap af en liepen door een tunnel die slecht verlicht was door glimwormen en die onder het huis doorliep. Aan het einde van doe tunnel kwammen we weer bij een stijle trap die ons naar een kleine donkere kamer bracht. De kamer was iets van 2 bij 2 meter en had een soort deur die zonder de klink helemaal opging in de muur. We deden voorzichtig de deur open en kwamen uit in een soort kast. We liepen via de kast naar een kamer en deden de achterwand en de kastdeur dicht. We hoorden opeens in de kamer hiernaast alsof iemand iets verschoof en opende. We hielden onze wapens gereed en gingen aan weers kanten van de deur staan die tegenover de kast was. De deurklink ging naar beneden en een persoon trok de deur voorzichtig open. Ik drukte me tegen strak tegen de muur aan en hield mijn mes steviger vast. Als eerste kwam er een gespannen boog door de opening gevolgd door een persoon. Ik sprong achter haar en met mijn mes ging ik tegen haar keel en met mijn arm pakte ik een ander mes die ik tegen de zijkant van haar nek hield. 'Leg je wapen neer' zei ik zachtjes in haar oor. Ze ontspande haar boog en liet het rustig vallen. 'Rustig naar voren lopen' ze deed wat ik zij en ik liet haar los. Ze draaide zich om en ik zag dat het Eviline was. 'Oh hey ' riep ze en we begonnen te lachen. Nico kwam geschrokken aanlopen maar toen hij ons zag ontspande hij. 'Hoe zijn jullie binnen gekomen?' Vroeg hij en ik vertelde hun het hele verhaal. 'Laten we samenwerken om de Zeus kinderen en Luke uit te schakelen.' Stelde Nico voor. 'Goed idee!' Riep ik.
'Hoe kunnen we dat doen' vroeg Hilja
'Ik heb een kist met grieksvuur gevonden in de kamer hier naast' zei Eviline toen niemand wat zei. 'We kunnen mensen hier naar binnen lokken, wij ontsnappen via de kast en gooien dan het griekse vuur naar binnen.' Vervolgde ze haar idee. We knikten instemmend en liepen naar de andere kamer. Toen we daar aankwamen stond de kist nog open en zag we inderdaad ongeveer 20 potten. We besloten de olie die er in zat er uit te halen en over de trap, onderste verdieping en de overloop te laten vloeien waardoor het vuur zich gemakkelijk kan uitbreiden. Toen we alles hadden besproeid hadden, hadden we voor ons allen nog maar een fles over om naar binnen te gooien en het vuur te starten.
We liepen terug naar de kamer met de kast en gingen daar naar binnen om aan het eind van die tunnel onze spullen te verbergen zodat we snel kunnen vluchten.

Na een lange tijd te hebben gewacht voor het huis zagen we personen aan komen lopen. Ze hadden doeken om hun hoofden dus zagen we niet wie het waren. Wie riepen naar hun dat hier boven in een kamer gekoeld drinken was en wat voedsel. Ze keken op en liepen harder om naar de beloofde spullen te komen. Wij liepen naar binnen om zeker te weten dat ze naar boven zouden gaan. Wij liepen meteen door naar de kast en toen we ze de trap op hoorden komen gingen we via de geheime tunnel naar buiten. We pakten omze spullen terwijl Eviline het luik opende en naar de voordeur liep. Ik smeet als eerste de fles richting de trap. Al gauw volgden de anderen mijn voorbeeld en likten de vlammen alle kanten op. Toen de vlammen richting de deur gingen deden we de deur dicht en stapten we de veranda af. Doordat we het halve huis onder de olie hadden gedrengt, zagen we de rook al snel tussen de kieren van de bovenste verdieping. We hoorden door het knetterende geluid van het vuur verschrikte kreten die over hing in het schreeuwen van angst. Niet veel later hoorden we hoe iemand angstig tegen de planken stompte maar tevergeefs, het gebonk werd zachter totdat we alleen nog het geknetter van het vuur hoorden. Niet veel later hoorden we 2 kanonsschoten en wisten we dat de halve finale begonnen was. Plotseling kwam er een windvlaag en begon de zon sneller te zakken dan normaal. Die windvlaag kwam bij het huis en de vlammen doven langzaam totdat het hele huis ongerept in de woestijn stond.

Nico

We stonden met open mond toe te kijken totdat Eviline voorzichtig naar voren stapte en door de deur naar binnen ging. 'Er is geen spoor van de brand' riep ze toen ze even later weer naar buiten kwam. We liepen naar binnen en zagen dat ze geleik had.
We besloten om samen de nacht hier door te brengen en samen Luke de dood in te jagen zodat we samen de finale in konden gaan. 'Hallo tributen. Hebben jullie even tijd voor een vervroegde dag bespreking?' Klonk de verveelde stem van meneer D.
We liepen naar buiten en zagen zijn projectie in de lucht staan. 'Het was weer een spannende dag en zo. En er zijn de benodigde 2 doden gevallen zodat jullie vanaf morgen ongestoord kunnen werken aan de laatste 2 doden tot de grootte finale!'
Ging hij verder zonder al te veel enthousiasme. 'Laten we nu verder gaan met de doden van vandaag:
Beide kinderen van Zeus:
Thalia en Jason
Waardoor ook deze god is uitgesloten.

Dat was het wel weer. Ik zie jullie morgen wel weer. Doei!'
Hij verdween met een zucht en toen was het helemaal donker.




Er zijn er nu al 2 die jullie van je raad lijstje kan halen. Er zijn nog niet zoveel mensen die hebben geraden dus je hebt nog steeds een kans om te winnen!

the demigods gamesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu