"Waaaaah!!! AYOKO NAAA!! IBABA NYO 'KO RITO! AYOKO NA DITO! WAAAH!!!"
"Hoy! Ampanget mo sumigaw! Hahaha!"
"Lets say ka! Wala kang puso!! Waaah!! Ayoko na dito!"
"Haha... first ride pa lang 'to naayaw ka na."
Waaaahhh. Huhuhu... Gusto ko ng umiyak. Sobrang natatakot na talaga 'ko. Ahm itong sinasakyan namin ay parang Anchor's Away pero, nakalawit yung paa, tapos may tubig sa baba at ang pinaka kinakatakot ko? May buwaya sa tubig! Huhuhu! Sabi ko sa inyo extreme dito! Buhay yung mga buwaya! Grabe, panu kung maabot nya paa ko? Pano?
"hui?!"
*tusok
*tusok
*tusok
*tusok
"Hui, buhay ka pa ba? Namumutla ka na. Malapit ng matapos. Hahahaha."
Hndi na ko makasigaw, bukod sa masakit na ngala ngala ko, ewan ko ba, bigla nyang hinawakan kamay 'ko. Hindi ko tuloy sigurado kung namumutla ba 'ko sa takot o dahil hawak nya kamay. Hindi ko na din sigurado kung nagwawala ba yung puso ko dahil sa takot o dahil hawak nya 'ko. Grabe. Ano ba 'to?
"Hui, baba na tayo. Tapos na."
"Hui!"
"Takot ka pa din ba? Tskk. Sige libre na lang kita ng chocolate cake. Gusto mo ba yun? May nakita kasi kaninang store nung papunta tayo dito."
*O* "Chocolate cake?" *_*
"O bat naging ganyan itsura mo?"
"Tara, chocolate cake. Chocolate cake! lalalalalala ?"
"Parang bata. Tss!"
"Wow!!! Chocolate cake!!!"
Blue's POV
Wow lang ha, after 10 chapters pa talaga ko binigyan ng POV? Ayos!
Grabe 'tong babaeng 'to, di ko inakala na ganito nya kagusto ang chocolate cake. Kita mo sa mata nya na sarap na sarap sya. Tsaka biglang nagbago mood nya nung marinig nya yung chocolate cake. Maton sya kung maton, pero babaeng babae yung gusto. Kakaiba talaga.
"Hui, dahan-dahan, baka mabilaukan ka!"
"ehksadjsohjhhjsahsdhjhd" *O*
"Ano?!"
"jashdlasdueefakfjagjsdjaj" *O*
Ewan, di ko pa din naintindihan sinabi nya. Pero kumikinang yung mata nya. Nakakatuwa sya panuorin. May ganito pa lang side si M Montenegro. Dalawang side na nya ang nakita ko sa ilang oras na magkasama kami.
"Blue, pwedeng isa pa?"
"Ha? Sige."
After 123456789 hours,
"Isa pa Blue. Gusto ko pa."
"Ano?! Eh halos naubos mo na yung cake nila dito eh."
"Eh gusto ko pa,... Please? Last na..." *o*
Gusto kong matawa, si M Montenegro gumagamit ng puppy eyes para sa chocolate cake? Hahaha...
"Bat ka nangiti jan? Dali na, cake!"
"Oo na sige na."
"YEY!!!" ^_^
Tsss... Gusto kong matawa na ewan sa itsura nya ngayon, ang kalat nya kumain, pero sa halip na mahiya ako na may kasama akong ganito katakaw at kakalat kumain, nangingiti na lang ako.
"Yow, Blue, baka matunaw ako. I know I'm pretty, pero di ba, wag mo kong titigan. Tskk. No one can resist the charm of M Montenegro. Hahahaha."
"Charm? Asan?" tumyo pa ako at inikutan ko sya, yung parang may hinahanap.
"Tse! Kaasar 'to! Uwi na ba tayo? Tapos na kong kumain."
"Sinong nagsabi na ganun na lang yun? After mong lustayin yung pera ko sa chocolate cake mo gaganyan ka saken ngayon? May kapalit yun noh!"
"Hoy! Kayang kaya kong bayaran yun noh? Kahit itong buong cake house na 'to kaya kong bayaran. Magkano ba ginastos mo?"
"You are definetly talking like a brat."
"Well guess what, I'm a brat!" sabay smirk nya. Grabe talaga 'to!
"Hindi ko kelangan ng pera, marami na kami nyan. Lika na more rides pa, nakakaisa pa lang tayo eh."
"Ayoko na nga kasi. Please naman Blue, ayoko na. :'("
Shit! Mukhang tinamaan ako ng charm nya, Potek, anu ba 'to, ganyan ba sya katakot para halos umiyak sa harap ko?
"Tskk. Takot ka talaga?"
"Oo." sabay tango nya
"Come." Inabot ko sa kanya ang kamay ko
"Ha?"
"M, do you trust me?"
----------------------------------------------
A/N: Woooohhh!!! Walang nagbabasa ng istorya ko. Haha. Nakakalungkot. Pero dahil sinimulan ko sya, tatapusin ko to. Hahaha. Kawai!!! ^_^ Namimiss ko na si Tamaki ng Ouran High School Club. -_- Avid anime fan here!
