Sonsuz Aşk #Wattys2016

9. BÖLÜM

                  
Biraz kısa ama okulun ilk haftaları çok yoğun geçti. İleriki bölümleri daha uzun yazmaya çalışacağım.

Bu bölümü geçen bölüme ilk oy vren Buse_rarity5384 ithaf ediyorum.

***

8. BÖLÜMÜN SON KISMI

"Kuzey abinin dediği kadar varmışsın. Hem de hazırlıklı olarak" diyerek vücudumu süzdü.

O an anlamıştım bunların Kuzey'İn tuzağı olduğunu. Ama artık çok geçti.

Bu sefer beni kurtaracak bir Kuzey de yoktu.

Çünkü bunu yaptıran ta kendisiydi.

***

9. BÖLÜM

Gözümden bir damla düştüğünde karşımdaki görmesin diye başımı önüme eğdim. Ama ne yazık ki görmüştü. Çenemden tutup ona baktırmaya zorladı.

" Aaa yapma ama böyle. Birazdan emin ol bu yaşları akıttığın için güleceksin."

Alkol kokan sıcak nefesini yüzümde hissettiğimde içimden bir öğürme isteği gelmişti.

Beni duvara yasladığından aynı zamanda hareket etmemi de kısıtlamıştı. Ama ayaklarım hala açıktaydı. Biraz önceki nefretimi ondan çıkaracak şekilde bütün gücümle ona tekme atacaktım ki, üzerimdeki ağırlık birden kalktı. 

Ne olduğuna bakmak için kapalı olan gözlerimi açtığımda karşımdaki manzara bende ufak bir şok etkisi yaratmıştı. Biraz önceki çocuğu Kuzey'in altında görünce ağzımdan ufak bir çığlık kaçmıştı. Çocuğun yüzü gözü kan içinde kalmıştı. Anladığım kadarıyla burnu kırılmıştı. Gerçi kırılan yerinin sadece burnu olduğundan emin değildim ya neyse.

Kuzey ne kadar ondan daha güçlü olsa da çocuk arka cebinden çakısını çıkarttı.Bunu fark etmemiş olacak ki çocuğa vurmaya devam ediyordu.

Çocuk çakıyı bir iki defa ıskaladıktan sonra en sonunda çakı yerini buldu. Kuzey'in bacağından fışkıran kanı görünce daha da artan kusma isteğimi geri çevirmek amaçlı birkaç defa yutkundum.

Kalbimin bir tarafı kaçmamı söylerken öbür tarafı orada kalıp Kuzey'e yardım etmem gerektiği konusunda beni azarlıyordu. Ama ben ikisini de yapamayacak haldeydim. Zaten yapacak zamanım da olmamıştı. Çocuk burnundan akan kanı durdurmak için bastırdığı kanlı eliyle kolumu kavradı ve beni yürütmeye başladı. (daha çok sürüklüyordu)

Beni daha kuytu bir yere götürdü. Ne yapacağını anladığımda elim ayağım boşalmıştı. İlk defa Kuzey'İn yanımda olmasını istiyordum.

Dudakları boynumdan yüzüme doğru çıkarken benim de gözümden iki damla yaş döküldü. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Olacaksa da ben bunu görmemeliydim. Bunu kaldıramazdım. Altında debeleniyordum ama pek bir işe yaradığı söylenemezdi doğrusu. En sonunda pes ettim.

"Hah şöyle... sürekli debelenmen beni başka düşüncelere kaydırmaktan başka bir işe yaramıyordu."

Kulağıma fısıldadığı sözcükleri duyunca gözlerimi sanki mümkünmüş gibi daha sıkı kapattım.

İkinci kez ağırlık üstümden kalkmıştı. Ama bu sefer içimde hiçbir sevinç kırıntısı yoktu. Ne de olsa geri dönecek diye düşünüyordum.

Bu sefer iki taraftan beni saran kolları fark edince en sonunda cesaretimi toplayıp gözlerimi açtım.

Ama zaten görmeme gerek yoktu. Kokusunu aldığım ilk anda onun kim olduğunu anlamıştım. Neye güvenerek yaptığımı bilmesem de ben de kollarımı onun kaslı vücuduna doladım.