Zijn Meisje (Een Iron Man/Tony Stark Fanfic)

Hoofdstuk 2

Heyhey! Een heel kort hoofdstuk om alles aan elkaar te kletsen. Geniet, van Tony dit keer, en laat me weten wat jullie ervan vinden!!! Hou van jullie allemaal xx

Tony's P.O.V.

'Je moet haar een beetje vertrouwen Tony. Ze is een slimme meid, ze kan best op zichzelf passen,' zei Pepper.

'Hm-mm,' antwoordde ik. Ik probeerde een fout die in een van de armstukken van een pak dat laatst beschadigd was te repareren. Ik draaide voorzichtig een schroefje aan en uit het niets schoot er een straal energie uit.
'Nee, te strak,' mompelde ik.

'Luister je wel naar wat ik zeg?' vroeg Pepper. 'Natuurlijk. Slimme meid, meer vertrouwen tonen, bla bla. Ik snap het heus wel... Wow!' Er kraakte iets in het armstuk en het viel uit elkaar.

Ik vloekte en begon de stukken bij elkaar te rapen. 'Je snapt het en toch hack je haar telefoon. Leg me dat eens uit.' Ik keek naar haar over elkaar geslagen armen en boze blik.

'Wil je echt dat ik het je uitleg?' Een kort knikje. Ik legde de stukken van het armstuk weg en keek naar de mini-Iron Man die op het bureau stond.

'Als ik naar Alina kijk,' begon ik terwijl ik de mini-Iron Man oppakte. 'Zie ik mezelf. Precies zoals ik vroeger was. Slim, getalenteerd, knap en op mezelf.'
Een opgetrokken wenkbrauw van Pepper, maar ze liet me wel doorspreken.
'En ik heb fouten gemaakt. Groot, klein, maakt niet uit, het waren fouten en ik wil niet dat Alina ze ook maakt,' zei ik.

Ik keek met een serieuze blik naar Pepper en zag de hare iets verzachten. 'Ik wil voor één keer het goede doen.' Ze kwam naar me toe en sloeg haar armen om me heen. 'Je bent een goede vader Tony, echt waar. Maar je moet haar wel wat vrijheid geven,' zei ze.

'Ze zei dat ik me alleen met haar bemoeide als iets me niet zint. Doe ik dat?' vroeg ik haar. Ze keek naar me op en gaf me een kus. Boven ging de piep van de oven en ze maakte zich van me los.

'Dat doe je bij iedereen, niet alleen bij haar,' zei ze terwijl ze de trap opliep. 'En dat is slecht?' vroeg ik terwijl ik haar volgde.

Pepper lachte. 'Ach, je moet er aan wennen,' zei ze. Ik bleef boven aan de trap staan en keek hoe ze verder liep naar de keuken. 'En Alina is daar nog niet aan gewend? Niet na zestien jaar?' vroeg ik.

'Zeventien, maar toch lief dat je het probeerde,' hoorde ik kil achter me. Ik draaide me om en zag Alina de woonkamer inkomen, Djin op haar hielen. 'Maar ik zal het je maar niet kwalijk nemen, aangezien je mam haar verjaardag ook nog steeds niet weet,' ging ze verder.

Haar blik was een en al dodelijkheid en ze had haar lippen op elkaar geperst. Door de jaren heen had ik wel geleerd, eerst van Pepper en daarna ook van Alina, dat die blik geen goed teken was.

'Alina...,' begon ik, maar ze schudde haar hoofd. Haar blik gleed naar de mini-Iron Man die ik nog steeds in mijn handen had en ze fronste. Daarna liep ze zonder iets te zeggen naar boven. Ik keek haar hulpeloos na.

'Friday?' vroeg ik uiteindelijk. 'Ja sir?' 'Had ik niet gewaarschuwd kunnen worden hiervoor voordat ik eraan begon?' vroeg ik. 'Dat had gekund, ja,' antwoordde Friday. Ik zuchtte en keek naar de mini-Iron Man.

En terwijl ik er naar keek begon zich een idee in mijn hoofd te vormen.