Zijn Meisje (Een Iron Man/Tony Stark Fanfic)

Hoofdstuk 1

~Nu~

Alina's P.O.V.

Mijn leven is niet zo moeilijk als dat van de meesten van mijn leeftijd. Het bewijs daarvan kon je alleen al zien in een normale schooldag. Vandaag bijvoorbeeld.

Bij wiskunde kregen we een toets die we afgelopen week hadden gemaakt terug, en ik had zoals gewoonlijk een tien. Bij informatica hackte ik het schoolsysteem en verbeterde het, zodat ik er volgende keer moeilijker in zou komen. En bij techniek had ik, terwijl iedereen bezig was met het proberen te bouwen van een lopend robotje, een levensechte feniks gebouwd.

Kortom, school deed ik met twee vingers in mijn neus. En nee, ik was niet de stille nerd achterin de klas. Ik had genoeg vrienden, al waren de meesten alleen maar aardig tegen me vanwege mijn naam. Alleen Trend en Amy vertrouwde ik echt. Beide kende ik al vanaf mijn jeugd en ze wisten dus beter wie ik was dan wie ook.

Vandaag liepen we met zijn drieën na school de school uit. Het was druk op het schoolplein, en elke keer dat ik langs een groepje mensen kwam hoorde ik het woord "Stark".

'Zou er iets gebeurt zijn met je pa?' vroeg Trend, die het blijkbaar ook opgevallen was. Ik haalde mijn schouders op, maar op dat moment zag ik de witte Audi R8 e-tron staan en het werd me allemaal duidelijk. 'Wat doe jij nu weer hier,' mompelde ik. Ik zette mijn zonnebril op en liep naar de auto.

Zodra ik bij de auto stond ging het raam omlaag. 'Hey,' zei Tony Stark. 'Hey pap? Wat doe jij nou hier?' vroeg ik. 'Ach ik was in de buurt en dacht ik pik je even op. Hey, ik hoorde dat je een nieuw vriendje had?' zei hij terwijl hij rondkeek.

Ik trok langzaam een wenkbrauw op. 'Jij bent nooit in de buurt van school, je haat alles wat met kinderen of jongeren te maken heeft,' zei ik. 'Zeker waar. Maar welke jongen is het? Diegene die daar zo tegen die motor hangt, want hij staart naar je kont. Als dat hem is zeg ik je alvast, ik mag hem niet,' ging Tony verder.

Ik rolde met mijn ogen en sloeg mijn armen over elkaar. 'Van wie heb je het idee dat ik een vriendje heb?' vroeg ik, maar nog voor hij antwoord kon geven ging ik verder. 'Oh nee, ik weet het al! Je hebt mijn mobiel en computer gehackt om me in de gaten te houden.'

'Precies,' antwoordde hij. 'Lees dan ook hele gesprekken inplaats van halve,' zei ik zuchtend, en ik draaide me om naar Trend. 'Ik denk dat ik vandaag niet mee rij. Zie ik jullie na het weekend weer?' vroeg ik. 'Natuurlijk. Zelfde tijd, zelfde plaats, als altijd?' vroeg hij. Ik knikte en gaf hem een knuffel.

'Hey, eh, de vader van het meisje zit hier in de auto,' riep Tony. Ik negeerde hem en gaf ook Amy een knuffel. 'Tot maandag!' riep ik terwijl ik in de auto stapte. Ik gooide mijn tas naar achteren en keek naar mijn vader.

'Niet cool,' zei hij. 'Hij is mijn beste vriend,' wierp ik tegen. 'Nog steeds niet cool.' Ik zuchtte geërgerd en Tony gaf gas.

We reden in stilte naar huis.
Nadat Malibu Point in zee was gestort reisde we veel tussen de verschillende huizen die we hadden, maar het meest waren we in ons huis net buiten Miami. Volgens Friday leek het erg veel op hoe Malibu Point eruit had gezien, maar ik was te jong geweest om me dat te herinneren.

Maar goed, we reden dus in stilte naar ons huis buiten Miami. Dat wil zeggen, wij waren stil. Net als thuis kwam ook hier AC/DC uit de speakers dreunen. Toen we eindelijk thuis waren pikte ik mijn tas van de achterbank en wilde uitstappen, maar Tony hield me tegen door mijn arm te pakken.

'Hey Alina, het spijt me oké. Ik maakte me gewoon zorgen,' zei hij. 'Ja pap, maar de enige keren dat jij je zorgen om mij maakt zijn de keren dat dingen je niet bevallen,' beet ik hem toe. Ik trok me los en stapte uit.

Boos liep ik naar de voordeur, die vanzelf open ging. 'Welkom terug miss Stark. Hoe was school?' vroeg Friday. 'Net zo saai als altijd,' zei ik, gemener dan ik bedoelde. Ik smeet mijn tas in een hoek en liep naar de keuken.

'Kom op Alina. Ik zei toch dat het me speet,' hoorde ik Tony achter me zeggen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg Pepper, die in de keuken bezig was. Ik liep naar de koelkast en haalde er een flesje cola uit. 'Pap heeft mijn telefoon gehackt en mijn privè-berichten gelezen,' zei ik.

'Dat is niet waar... Oké misschien een beetje. Hey schat,' zei hij, en hij gaf Pepper een kus. 'Je hebt wat?' vroeg Pepper. 'Hij denkt dat ik een vriendje heb en wilde hem wegjagen,' ging ik verder. 'Ik weet dat je een vriendje hebt, je berichten naar Amy waren duidelijk genoeg.'

'Tony!' zei Pepper verontwaardigd. Tony hief onschuldig zijn handen. 'Sinds wanneer is iedereen tegen mij. Oh nee laat maar, dit is niet nieuw. Ik heb toch sorry gezegd!'

'Ja, want dat maakt alles goed!' siste ik. Boos rende ik de keuken uit en naar boven.

Djin, mijn robothond, blafte verheugd toen ik de kamer binnenkwam. Hij kwispelde met zijn staart en stond binnen drie sprongen naast me. 'Ja jongen, we gaan zo een stukje rennen,' zei ik tegen hem.
Djin was een zilver metalen herder die ik al had sinds ik klein was en hij nog een pup. Ja, geloof het of niet, hij was als een echte hond gegroeid. Nu kwam hij bijna tot mijn middel.

Ik trok snel mijn sportkleding aan en pakte mijn muziek en oortjes. 'Kom Djin,' zei ik. Djin sprong vrolijk om me heen terwijl ik naar beneden liep. In de keuken hoorde ik pap en mam praten, maar ik kon niet verstaan waar ze het over hadden. Zonder iets te zeggen deed ik mijn oortjes in en ging ik naar buiten.

Djin stoof er vandoor en ik ging achter hem aan. We namen onze gebruikelijke route langs de kust waarbij we eindigden op een uitstekende rotspunt die uitkeek over de zee.

Onder de bomen die daar stonden stond een bankje waar ik normaal altijd even op uitrustte voor ik terugging. Maar nu zag ik dat het bankje al bezet was terwijl ik de laatste heuvel oprende.

Ik hijgde een beetje terwijl ik tot stilstand kwam en naar degene op het bankje keek. Djin kwam naast me staan en hield zijn kop een beetje schuin.

Kort blond haar dat met gel opzij was gekamd, leren jas en donkere broek. Ik deed langzaam mijn oortjes uit en liep naar hem toe. 'Wat doe jij nou hier?' vroeg ik zodra ik achter hem stond. Hij draaide zich half om en grijnsde.

'Ik snap wel waarom je hier zo vaak komt. Het is echt prachtig hier,' zei hij. 'Ik dacht dat je in New York zat?!' zei ik, en ik ging naast hem zitten. 'Niet meer. Mijn opdracht is voltooid dus ik ben zo snel mogelijk terug gekomen,' zei hij.

Ik glimlachte. 'Vertel. Ik wil alles weten.'