Zijn Meisje (Een Iron Man/Tony Stark Fanfic)

Hoofdstuk 10

Whooo, nog een opvul-hoofdstuk. Sorry dat ik zolang weg ben geweest, ik had het heel heel heel druk met school en daarna een enorm writersblock. Gelukkig heeft het opnieuw kijken van alle Marvel films me weer nieuwe inspiratie gegeven :D Hope you like it

Alina's P.O.V.

'Tony, je bent wakker,' drong door mijn slaap heen. Meteen was ik ook wakker en kwam ik overeind.

Mam zat op de rand van het bed en had pap's hand vast. Ze keek bezorgd naar hem en hij glimlachte. 'Hoe lang ben ik al hier?' vroeg hij. 'Een paar uur. Hoe voel je je?' zei ze. Ze klonk erg ongerust, maar zoals altijd wist pap haar gerust te stellen. 'Ik voel me prima, het pak heeft me voor het grootste gedeelte beschermd. Hoe ben ik hier terecht gekomen?'

'Natasha heeft je hierheen gebracht toen ze je vond. Weet je zeker dat alles goed is?'

Tony legde zijn hand tegen haar wang en aaide hem met zijn duim. 'Alles is goed schat, maak je geen zorgen,' zei hij. Mam glimlachte en even kon ik zien waarom ze zo perfect bij elkaar pasten.

De laatste tijd waren ze alleen maar aan het vechten, dus het was fijn om ze weer eens zo te zien.

Ik wilde het moment niet verpesten, maar natuurlijk gleed precies toen mijn telefoon van mijn schoot en kletterde met veel lawaai op de grond.

Tony en Pepper keken om en ik glimlachte schuldbewust. 'Sorry, ik wilde het moment niet verpesten. Ga alsjeblieft verder, het is goed om jullie eindelijk weer gelukkig te zien. Ik wacht wel buiten,' zei ik terwijl ik opstond.

'Nee, Alina, niet weglopen,' zei pap terwijl hij mijn hand vastpakte. 'We zijn een gezin, jij hoort ook ons geluk te delen.'

Hij trok me ook op het bed en keek me met een serieuze blik aan. 'Ik weet dat ik nooit een goede vader ben geweest,' begon hij.

'Je hebt me gisteren opgesloten in de garage,' merkte ik op.

Hij trok een schuldbewust gezicht en ging snel verder. 'Ik probeer je alleen...'

'Te beschermen, ja ik weet het. Maar ik had het W1 pak aangehad, dat had me beschermd. Ik had kunnen helpen,' zei ik, maar nog voor ik uitgepraat was schudde hij zijn hoofd. 'Ik had een vol-functioneel pak aan en kijk waar ik nu ben. Het W1 pak is slechts een prototype, het had verschikkelijk slecht af kunnen lopen.'

Ik wendde mijn ogen af en hij gaf een kneepje in mijn hand. 'Je bent het beste van mij en je moeder, wat jou een geweldig persoon maakt. Ik weet dat je wilt helpen deze rotzooi op te ruimen en ik heb, om eerlijk te zijn, je hulp nu ook nodig. De kubus die de Avengers Tower heeft opgeblazen was niet jou kubus en ik heb je hulp nodig om hem te identificeren.'

Ik keek fronsend op. 'Heb je ergens iets zodat ik hem kan bekijken?' vroeg ik. 'Mijn pak heeft een scan gemaakt van de kubus. Als dat nog heel is...'

Ik liet hem niet eens uitpraten. Ik kwam overeind en liep naar het Iron Man pak, dat in de hoek van de kamer lag. Ik pakte de helm, verbond hem met mijn telefoon en haalde het ontwerp van de kubus naar mijn telefoon.

Ik liep terug naar het bed, legde mijn telefoon plat neer en haalde een 3D hologram van de kubus omhoog.

Ik kneep mijn ogen samen en draaide hem rond. Hij leek veel op de TA2.9, maar kleine details waren anders. De manier waarop hij in elkaar zat verschilden van de TA2.9. Ik haalde hem uit elkaar en bekeek waar hij van was gemaakt.

Ik zag al meteen dat hij minder geavanceerd en dus minder sterk was. Dit kon nooit de kubus zijn die de Avengers Tower zoveel schade toegebracht had.

'Deze kubus is er alleen neergezet om jou te verwonden. Zie je die compressor en de geleider, die hebben veel te weinig kracht om meer dan één kamer op te blazen. En er zit geen systeem in om hem te herladen.'

Ik zette de kubus met een beweging van mijn hand weer in elkaar en zag ineens iets op de onderkant. Ik draaide hem om en zag een serienummer staan. Meteen haalde ik mijn andere telefoon uit mijn zak. Ik schoof het scherm open tot het ongeveer zo groot was als dat van een laptop en deed hetzelfde met het toetsenbord. Daarna begon ik te typen.

Binnen een paar klikken had ik Liam's Cloud gehackt en vrije toegang tot een groot deel van zijn data. Het was makkelijker dan ik had gedacht en gehoopt, ik hield namelijk wel van een uitdaging. Jammer genoeg stond er ook niet zoveel belangrijks op.

Maar, ik kende Liam langer dan vandaag. Na een beetje zoekwerk van wel een halve minuut had ik zijn Ghost-map gevonden. Ik opende hem en tikte het serienummer in.

Meteen sprong er een reeks serienummers in beeld, ieder met een versleutelde code erachter. Ik scrollde er doorheen en floot zachtjes. 'Hij heeft er een massaproduct van gemaakt,' mompelde ik.

Ik doorzocht de gehele Ghost-map, maar kon niks vinden over zijn plannen. Gefrustreerd schudde ik mijn hoofd. 'Zijn plannen staan vast op zijn vaste harde schijf. Ik moet naar zijn basis,' zei ik.

Ik zag uit mijn ooghoek dat Tony wilde protesteren, maar voor hij ook maar iets kon zeggen hief ik mijn hand. 'Nee, ik wil niks meer over veiligheid horen, oké? Je kunt me toch niet tegenhouden.' Hij opende opnieuw zijn mond, maar voor hij iets kon zeggen ging ik verder.

'Dus, je zei dat het W1 pak slechts een prototype is, toch? Kun je me uitleggen hoe ik haar kan verbeteren?'

'Ja natuurlijk. Ik kan het je ook laten zien, ik moet alleen even...'

Hij begon aan de draden die aan zijn lichaam zaten te trekken, maar Pepper hield hem tegen. 'Daar komt niks van in. Je bent gewond, Tony,' zei ze streng.

'Nee hoor, ik voel me helemaal top,' zei hij, waarna hij in elkaar kromp van de pijn omdat ze hem terug in de kussens duwde. Ze wierp hem een betekenisvolle blik toe en hij rolde met zijn ogen. 'Kom op Pep, onze dochter heeft me nodig. Je gaat haar toch niet alleen op die gek afsturen?' zei hij. 'Nee, jij en Alina hebben al genoeg gedaan. Ik bel Fury en zorg dat hij dit oplost,' zei ze.

'Nee, mam, alsjeblieft,' zei ik terwijl ik haar arm vastpakte. 'Ik heb dit veroorzaakt. Het is allemaal mijn schuld, dus laat mij het oplossen. Als het W1 pak verbeterd is kan ik Liam aan. Ik ken hem beter dan hij denkt en ik ken zijn zwakke plekken. Alsjeblieft mam, ik weet dat ik het kan,' zei ik. Ze haalde diep adem en ik zag haar harde blik verzachten.

'Je lijkt meer op je vader dan je denkt,' zei ze toen. Ik keek op en zag dat pap me met een kleine glimlach aankeek. Ik glimlachte lichtjes terug en kon er niks aan doen dat ik me toch een beetje trots voelde.

'Goed, dus we moeten het W1 pak verbeteren. Dan moet ik wel terug naar huis, want...'

'Nee,' zei Pepper resoluut. 'Je blijft hier tot het ziekenhuis je laat gaan. Je helpt haar maar vanuit hier.'

'Prima,' zei ik snel, voor hij weer kon protesteren. 'Ik kan best zelf sleutelen.' Ik wierp Tony een waarschuwende blik toe en hij zuchtte.

'Goed.'

Ik grijnsde en gaf hem een kus op zijn wang. 'Ik zal je niet teleur stellen. Voor je het weet kun je weer dat metalen pak van je in en rekenen we voor eens en voor altijd af met deze chaos.'

'Je doet dat expres, hè, dat van het metaal? Je weet dat het geen metaal is, maar titanium en nithinol, samen met...'

Ik schoot in de lach en sprong van het bed. 'Dag pap, ik spreek je zo als ik thuis ben. Hoe eerder het W1 pak werkzaam is, hoe beter,' zei ik, waarna ik de kamer verliet.