Fall In Love With A Cold-Hearted PRINCE : Blind Chance.

Chapter 7: Joke Time!?

CHAPTER 7: JOKE TIME!?

“Ah so ako pa yung makapal ngayon? Eh ikaw nga may sabi saking pogi ako.”

“Naniwala ka naman? Bakit pogi ka ba ah?”

“YES.” Very confident, I like that. -____-

Talgang di nag-alingan, sa bagay pogi nga siya guys. Kaso isip bata naman, alala nyo yung tungkol sa book dun sa library? Talagang di niya ibinigay sakin kasi yun talga gusto niyang gamitin. Nakakainis lang, ang sabihin nya gusto niya lang talaga akong asarin nun! Aish! Saka yung paraan nya kung pano nya ko kausapin nun? Talagang di ako sinasagot ng maayos! Tss! Haaaay ewan ko sayo! -_-

“Ah, sir. Ano po ba talga ang kelangan nyo?” Sinubukan kong ibahin yung tono ng pananalita ko. Yung tipong mahinhin, yung kunwari mabait, yung kunwari di ako naiinis sa kanya.

“Just sit down.”

“Ilang taon ka nang nagtatrabaho dito?” Dagdag nya pa.

“Ah? Interview ba to? Sir, may trabaho pa po ko eh, pwede ba maya na lang tong ganito?” Pinipigilan ko talaga ang sarili kong magalit. Nakakainis, kung alam ko lang, prank nya lang tong ganito ba.

“So, andito ka nagtatrabaho?” Ay hindi hindi, dito ako nag-aaral. School po to sir, school! Shunga ka? Di ba halata?

“Di ho ba halata?” Fake smile.

“San ka nakatira?” Stalker ba kita?

“Ah...aa...” Wala akong maisagot.

“So, Erin ilan kayong magkakapatid?”

Hindi ko na siya sinagot at tumayo na ko tapos dahan dahan sanang lalayo kaso hinila nya ako at pinabalik sa pag-upo.

“Aray!”

“I said sit down kasi! Di mo pa ko sinasagot sa tanong ko!” Aw, sumisigaw? Bingi ako teh? Bingi?

“Seryoso ka? Yun talga tanong mo?” Kaloka, pumunta lang sya ng coffee shop na to para itanong sakin kung ilan kaming magkakapatid. Winner ka jan dong!

“Erin, FYI you will be sitting here with me for the entire hour. 1hour lang naman eh.” Aw, serious naman.

“Ano? Shunga ka? Bat....”

“Sssshhh, I already paid.”

Paid what? Binayaran nya ako, para saan? HECK! So yun pala yung pag-uusap nila ni Auntie ko kanina? Aisssh!

“Aaahh..aa..” Sinubukan kong basagin yung katahimikan.

“Fine, di na ko magpapaligoy-ligoy pa. I need your help.”

“Ah?”

“I said I need your help.”

“Ah I mean, okay kelangan mo ng tulong...  pero teka nga, sure ka ba na ako gusto mong tumulong sayo? Di nga?” Pang-aasar ko sa kanya, sus! The last time na nag-usap kami ayaw nya kong kausapin, at talagang naiirita pa sya, tapos sabi pa nito na annoying ako? Tss! Ngayon, humihingi sya ng tulong sa isang annoying? Kawawa naman!

“Yes, I am sure.”

“Ah okay...” Wow, infairness at di ako tumanggi. Pasalamat ka at pogi ka! Sus. Chos, landi lang.

“Uhm, may ibang damit ka ba bukod jan sa uniform nyo?” Tanong niya, ang seryoso nya naman ngayon. Ano ba nangyayari sa taong to, shoot di ko alam na ganito pala epekto nung American coffee na isiniserve ditto.

“Ahh... meron naman, bakit?” Tanong ko na may halong pagtataka.

“Can you change for awhile?”