Mesafeler nelere engeldir?
Ya da her şeyden önce bir anlam yükleyelim bu kelimeye, mesafe nedir?
Sonsuz gibi görünen kilometrelik yollar mı, yoksa kıtaları birbirinden ayıran ufuk çizgisiyle birleşmiş okyanuslar mı?
Bunlar somut anlamlar, bir de soyut olanlar var. Elinizi uzatsanız ulaşabileceğiniz kişilerle aranızda olan uçurumlar mesela...
Şimdi aşk nedir onu söyleyelim, kendi fikrimi vereceğim ve eleştirilmek istemiyorum bu konuda.
Bana göre aşk; hayatımızdaki sayısız duygudan yalnızca biri, diğerlerinden üstün olduğunu düşünmüyorum. Neden olsun ki hem? Acı, heyecan, öfke ya da minnettarlık ne ise, aşk da o.
Hepsi hissedilmiyor mu? Birine diğerlerinden daha fazla değer yüklemek haksızlık olur.
Ve rasist olmak bana göre değil, konu duygular olsa bile.
Neyse konu bu değil elbet... Mesafe aşkını ele almam istendi, onu işleyelim.
Herkesin cevap aradığı soru şu: ''Mesafeler aşka, sevgiye engel mi?''
Yine kendi fikrimi veriyorum; evet engel ve hayır engel değil.
Önce hangisinden başlasak? Mmm, optimist tarafımı konuşturasım geldi.
'Hayır, engel değil; çünkü' diyerek ilk adımı atalım.
Yakındığımız mesafeler ortadan kalktığında değişen tek şey sevdiğimizi canlı kanlı görebilmemiz, sarılmamız, öpebilmemiz...
Ben tüm bunların bütününü 'gerçek anlamda hissetmek' olarak adlandırıyorum.
Ama negasyonu hesaba katın bir de, 'dört peygamberli din' diyerek yere göğe sığdıramadığınız aşk kan pompalamakla yükümlü organ sayesinde olmuyor mu?
O halde 'gerçek anlamda hissetmek', dokunmaktan geçmiyor, ya da görmekten.
Öyle olsaydı körler asla sevemezlerdi.
Hem bildiğim kadarıyla kalbin elleri yok, göğüs kafesinizi yarıp sevdiğinizin üzerine atlayamaz.
