Bir kalemin İsyanı

BU GECE

Karanlık kaplı bir odada,

Ranzanın kenarına öylece,

Kurulu vermiştim usulca.

Seni düşünüyordum gözümdeki yaşla.

Kapı durmadan gıcırdıyordu,

Ayrılık tellalı gibi kulaklarımı tırmalıyordu.

Radyoda bir türkü çalıyordu,

Bilmem adı sanı neydi.

Gönlümdeki kırık kemandan,

Aşk şarkıları tütüyordu durmadan.

Kalbim bir sanatçı gibi,

Eşlik ediyordu kırık kemandan süzülen melodilere.

Deden kalma antika saatim,

Tıkırdıyordu duvarda öylece.

Sanki oda yüreğimden süzülen,

Masum notalara eşlik ediyordu.

Gece beni bağrına basıyordu.

Dışardan davul sesleri çınlıyordu.

Saat bilmem kaçtı,

Sahur vakti diye maniler sokaklarda inliyordu.

Bu gece hayat sanki sabrımı sınıyor,

Aklıma durmadan seni sokuyordu.

İçimdeki tatlı notaları,

Hüzün dolu şarkılara atmak istiyordu.

Bu gece farklıydı sanki.

Geçen bütün gecelerden.

Yıldızlar bir başka parlıyordu.

Hayat insanı bir başka sarıyordu.

Ay ışığıda bir başka parlıyor,

İnsanı huzursuz den karanlığa inat.

Sessizlik doluyordu,

Odanın her bir yanına.

Kırık kemandan süzülen,

Masum notalar içimden taşıyor,

Benliğim bedenime sığmıyor,

Gönlümün yıkık kentinden mısralar taşıyor

Bu gece