Seni sordum denize ve mehtaba,
Denizler kurudu, Mehtap gözyaşına boğuldu,
İstanbul çekildi ayaklarımın altından,
Kız kulesinin rengi soldu.
Gök gürlemeye, fırtına esmeye başladı,
Haydar paşa garı yıkıldı, tren seferleri durdu,
Sisler kapladı, canım İstanbul'u
Vapurlar karaya vurdu ve İstanbul ağladı.
Dize geldi Bizans surları,
Kurudu Marmara'nın serin suları,
Ayrıldı kökler topraktan,
Yıldızlar gökyüzünü terk etti,
Ne kadar ararsan bile, kaç tane,
Neşet bulabilirsin ki, şu hayatta,
Sevdalanmak istesen bile, nasıl unuta bilirsin,
Nasıl bir başkasına yanabilirsin ki,
Hayat bensiz dar gelmez mi sana,
Eskisi gibi, yakın bulur mu cana,
Bir başkası, ben gibi yanabilir mi sana,
Tutuna Bilirmisin bensiz hayata.
İstanbul ağlar benimle yana, yana,
Bağrımdan akar kanlar, canana,
Beyoğlu şahittir bu büyük sevdama,
Kadıköy dosttur ben gibi yanana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir kalemin İsyanı
PoetryYüreklere biraz Şiir serpelim. Mavileşeydin göklerde ve yıldızlara kavuşalım merhametimiz ile. Aşkı aşk tadında yaşamak varken ayrılık sokaklarından uzaklaşalım. Özlemek yüreğin en büyük düşmanı olsa da, onlar özlemin en derinlerinde Yaşıyorlar aşkl...
