LuLuေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံၾကားေပမဲ့စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ေတာ့ထဖို႔လည္းမေတြးမိဘူး အတန္းထဲမွာလဲလူကမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ
"Yaa..LuLuနင္ကဘာလဲ ေက်ာင္းမွာပဲညအိပ္ေတာ့မလို႔လား?"
"ဟင္ Chanyeol!"
"LuLuရယ္နင္ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးဘာျဖစ္ေနတာလဲ မနက္ကေတာင္အေကာင္းႀကီးပါ ဘာေတြညစ္ေနလဲ?ငါ့ကိုေျပာျပ ငါအတတ္နိုင္ဆံုးကူညီေပးမယ္"
"Chanyeolရယ္ ငါ့အေပၚေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲနင့္ကိုခ်စ္ေနရတာ"
"အံမယ္ ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါ ဘာေတြခံစားေနရလဲ?"
"ငါ..ငါ့ကိုေလ..ထမင္းစားခ်ိန္တံုးက"
"အင္း ထမင္းစားခ်ိန္တံုးကဘာျဖစ္လဲ?ေနပါဦးအဲ့အခ်ိန္တံုးကနင္ေပ်ာက္သြားတယ္ေလ ငါတို႔ေတာင္လိုက္ရွာေနေသးတယ္"
"အဲ့အခ်ိန္တံုးကအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကလာေျပာတယ္"
"ဘယ္ကအစ္ကိုႀကီးလဲဟ"
"ေဆးေက်ာင္းကအစ္ကိုႀကီး ငါဟိုတေလာတံုးကေဆးရံုတက္တံုးကခင္ခဲ့တဲ့အစ္ကိုၿကီး"
"သူကဘာလဲ နင့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့လား ခိခိ"
"Yeol..ငါစကားအေကာင္းေျပာေနတာေနာ္"
"ေအးပါဟာ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ငါကနင္ရယ္ေအာင္သက္သက္စတာ"
Chanyeolကသာ စ ေနေပမဲ့တဖက္ကရုတ္တရက္ေအာ္ငိုလိုက္တဲ့Luhanေၾကာင့္သူလန္႔သြားတယ္
"Mama Mamaမွာအဆုတ္ေရာဂါရွိတယ္တဲ့ အခ်ိန္မွီမကုသရင္ကင္ဆာအဆင့္ထိျဖစ္ၿပီးေသမယ္တဲ့..အဟင့္..အဟင့္"
"ဘာ!!အန္တီက??"
"အဲ့ဒါနိုင္ငံျခားမွာခ်က္ခ်င္းေဆးကုသမႈခံမွေပ်ာက္မယ္တဲ့"
"ဒါဆိုအန္တီ့ကိုသြားေျပာၾကမယ္ေလ ျမန္ျမန္ေဆးသြားကုဖို႔"
"ငါ ငါေၾကာက္တယ္ Mamaငါ့ကိုညႇာၿပီးေဆးသြားမကုမွာငါအရမ္းေၾကာက္တယ္"
