"ေမေမ LuLuခုထိလဲမထေသးဘူး နိႈးလိုက္ရင္ေကာင္းမလား?"
"ေမေမလည္းၾကည့္ေနတာ သားသြားၿပီးထဲက arnyi သားမသြားခင္ထဲကအိပ္ေနတာ နိႈးၿပီးထမင္းေတြဘာေတြစားခိုင္းရမယ္"
"ၿပီးေတာ့သူတို႔စာေမးပြဲလဲနီးေနၿပီ ဒီလထဲမွာ Pre-Test ေျဖရေတာ့မွာ ေနာက္နွစ္လဆို ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြပဲ"
"သားရယ္ LuLuေလးကိုေသခ်ာဂရုစိုက္လိုက္ပါ ေမေမက်ေတာ့စာကိစၥကဘာမွမသိဘူးေလ အလွမ္းလည္းေဝးေနတာၾကာၿပီဆိုေတာ့"
"စိတ္ခ်ေမေမ LuLuကိုေဆးေက်ာင္းမဝင္ဝင္ေအာင္သားအစြမ္းကုန္လုပ္ေပးမယ္"
"အင္း ဒါမွ Mrs.Xiaoျပန္လာတဲ့အခါေပ်ာ္ေနရွာမွာ ဒါဆိုသားနႈိးခဲ့လိုက္ေနာ္ ေမေမထမင္းစားဖို႔လုပ္ထားလိုက္မယ္"
"Nae"
.
.
.
Sehunသူ႔ျဖစ္ေနတာသူပဲသိတယ္ ဒီေန႔ Suhoကိုသင္တာေလ လူကသာအဲ့အိမ္မွာစိတ္ကLuLuဆီမွာ ဒီကေလးနိုးေနၿပီးငိုေနမွာကိုစိတ္ပူလိုက္ရတာ Suhoေမးတာေတြလဲ ဟမ္?ဟင္? လို႔ျပန္ေမးေနရတာအေခါက္ေပါင္းမနည္း။
LuLuအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ထင္တဲ့အတိုင္းဒီကေလးမကအိပ္ေမာက်ေနတယ္ နိႈးဖို႔လာခဲ့တာေပမဲ့မနိႈးရက္ဘူး
စုၿပီးခြၽန္ေနတဲ့နႈတ္ခမ္း ဒီလိုသမင္မ်က္လံုး အားးးOh Sehunမင္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အိပ္ေနတာကိုဒီလိုထိုင္ေငးေနရလား မသိေတာ့ဘူးကြာ စိတ္ထိန္းစမ္းပါ
"Luထေတာ့ေလ"
Sehun မတ္တပ္ရပ္္ရင္းပဲနိႈးလိုက္တာ
LuLuမ်က္လံုးေလးနည္းနည္းပြင့့္လာၿပီးသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္
"Luထမင္းစားၾကမယ္ ေအာက္မွာကိုယ့္ေမေမေစာင့္ေနတယ္..ၿပီးေတာ့!"
LuLuသူ႔ကိုလွမ္းဆြဲၿပီးဖက္လိုက္တာေၾကာင့့္သူ႔စကားေတြအကန္႔အသတ္မရွိရပ္တန္႔႔သြားတယ္
[A/N:LuLuကလွဲလ်က္နဲ႔ Sehunကခုတင္ေဘးမွာထိုင္မိလ်က္သားျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ Sehunခါးကိုဖက္ၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္]
