Pumunta ako sa cr, kanina. Kung bakit ba kasi magkatabi ang cr ng boys at girls. Tuloy na sasagap ko ang mapanghi amoy ng cr nang mga boys. Sa 4th floor na ako next time magccr.
Sapagharap alam kong si Klarence yun nakasalubong papuntanh cr. Ngayon ko na lang ulit siya na tingnan ng matagal simula ng nangyari yun pagprapraktis namin sa Romeo at Juliet.
Hindi ko parin alam kung bakit niya ako iniiwasan o sadyang weirdo lang talaga ang lalaking ito, pagkatapos ng grade 7th hindi parin ako kinikibo hindi ko na tuloy natanong kung anong username sa isang messenger na ginamit niya hanggang na erase na lang bigla ang app na yon. Magka building na rin pala kami dati kasi nasa second floor sila habang kami nasa third floor. Wala man lang ako naramdaman kakaiba. Nang hihinayang lang ako dahil hindi niya naramdaman na umasa sakin at maramdaman ang masaktan at mapahiya sa harap ng maraming tao pagnabasted ko na siya.
Ang nakakagulat lang ay hinawakan niya yun kamay ko. At tumingin siya sakin sa mga mata ko ng ilang seconds yun. Hinila ko ang kamay ko pabalik sakin. At tumakbo ako ng napaka-bilis.
Ang awkward baliw na talaga siya no? Bat niya kaya hinawakan ang kamay ko?
BINABASA MO ANG
Dakilang Paasa
Short StoryThis is a story of beautiful bitterness of Dohee Aris, ang babaeng puno ng ka bitteran ang buhay. Handa na ba siyang matutong magpatawad?
