Ծառերի միջից երկինք նայողը

Իմ կյանքը իմ պատերազմն է

Մենք ենք նկարում մեր ապագան:Պենք է փորձենք նկարել այն վառ:Բայց ինչպես նակրել այն վառ երբ հասկանում ես միայն սև իրականությունը:
Մենք ծնվում ենք,հաճախում դպրոց,մենք ունենում ենք երազանքներ,որոնք փորձում ենք դարձնել իրականություն:Բայց այդ ճանապարհին շատերը կոտրվում են,շատերը հասնում են իրենց նպատակներին ու ապագան դարձնում ավելի լուսավոր:Իսկ ես...
Ես ուզում եմ պայթեցնել աշխարհը ես հասկանում եմ իրականությունը,ես շուջս տեսնում եմ միայն սուտ,ես վստահ եմ,որ հրաշքներ չեն լինում:Ես գիտեմ, որ մտերիմ ընկերներ չկան,որ դավաճանում են անգամ հարազատները,ես տեսնում եմ,որ սերն ատելություն է հրահրում,իսկ սկիզբն ու վերջը չեն հաջորդում իրար:Ես հասկանում եմ,որ իմ ողջ կյանք պայքար է,ես շատ լավ գիտակցում եմ որ ինձ շահագործում են:ԵՍ ԴԵՌ ԼՌՈՒՄ ԵՄ,երբ հասկանում եմ որ իմ հոգևորը վայելում է աշխարհը,որ մարդիկ էլ են կենդանու տեսակ, որ 4 կողմս միայն շահամոլներ են,իսկ կյանքը վայելում են մարդիկ ովքեր ապրելու իրավունք չունեն:
Ես շուրջս տեսնում եմ միայն եսասեր ու ինքնասիրահարված մարդկանց:
Ու դեռ այսքանի մեջ պիտի տեսնեմ նաև աշխարի ապագան?
Ես նկարել չգիտեմ,ես չեմ կարող նկարել իմ և կամ աշխարհի ապագան ես պարզապես փակում եմ աչքերս ու պատկերացնում,աշխարը լրիվ դատարկված մարդկացից,ամենուր ռաբոտներ,ամենուր սառնություն,ոչ մի զգացմունք երկրի երեսին:Իսկ երբ փորձում եմ պատկերացնել իմ ապագան հասկանում եմ,որ ես չեմ պատկերացնում իմ ապագան իմ աչքերի առաջ միայն ներկա է դատարկ ու չհասկացված ներկա,չկա էլ որ մի երազանք,չկա ապագաի ոչ մի հույս,կա միայն սառնություն ու օրեցոր քարացող սիրտ:

Եվ սա կարդալով դուք կարող եք տեսնել միայն հոռետեսություն,բայց սա է կյանքը,սա է իմ իրականությունը: Ես պատկերացում չունեմ աշխարհի ապագաի մասին:Իմ կյանքը իմ պատերազմն է,ես ապրում եմ իմ աշխարհում և ինձ չի հետաքրքրում այս դառը կյանքի դառը ապագան: