Ծառերի միջից երկինք նայողը

Ես ատում եմ մարդ տեսակին

Մարդ:Աստծո կողմից արարված իդեալ և դարեր որոնք փչացրեցին այդ իդեալականը և դարձրին ինքնասիրահարված, եսակենտրոն ու եսամոլ, իր քթից այն կողմ ոչինչ չտեսնող, անհասկացող, անաստված,անզգա,կոպիտ,բռի առարածներ:
Ես էլ մեկն եմ այդ արարածներից:Ես ատում եմ ինձ:Ես չեմ կարողանում ապրել այս աշխարհում:Ես չեմ կարողանում գտնել մեկին ով կհասկանա իմ ոգու պորտկումները:Շատերն են ասում որ ինձ ճանաչում են,որ հասկանում են ինձ:Ինձ ոչ մեկ չի ճանաչում,մարդ արարածը երբեք ինձ չի հասկանա:Ես տարբերեմ մյուսներից իմ ապրելակերպով,իմ բնավորությամբ ու իմ ներաշխարհով:Ես պատրաստ եմ օգնության ձեռք մեկնել բոլորին բայց երբ ինձ է պետք այդ օգնությունը ես մենակ եմ ինձ ոչ ոք չի օգնում:Ոչ ոք չի կարող ինձ օգնել:Ես ուզում եմ մեռնել:Միայն այդ ժամանակ են սիրտն ու խիղճը սառում: Միայն այդ ժամանակ են բոլորը քեզ սիրում:Միայն այդ ժամաանկ են մարդիկ հասկանում որ դու թանկ ես եղել նրանց համար