Kesit

324 32 8
                                    


Bölüm şarkısı: We The Kings- Sad Song
İyi Okumalar.

-Carl bi dinler misin artık beni yeter?! Yarım saattir Carl'ın peşinde beni dinlemesi için koşuyordum buraya döneli 2 hafta olmuştu ve Carl hâlâ benimle konuşmamakta kararlıydı.
Biz yokken buraya 2 çocuklu bir aileyi almışlar. Birisi benim yaşlarımda yavşak bir kız ve diğeri de 3 yaşında küçük bir erkek çocuk. Kız şimdiden sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Gözü sürekli Carldaydı ve artık dayanamaz hale gelmiştim. Carl sonunda durduğunda ona yetişip karşısına geçtim.

-Neden benden kaçıp duruyorsun? Ağlamaklı çıkan sesime küfür edip Carl'a bakmaya devam ettim. Herkesin karşısında ağlayamazdım ben. Bana acıyan gözlerle bakmalarından nefret ederdim.

-Gereksiz insanlarla konuşacak vaktim yok benim. Dedi ve gitmek için arkasını döndü. Bu sefer onu kolundan yakalayıp bağırmaya başladım. Bu sırada herkes dışarı çıkmış bizi izliyordu. Kendimi daha kimseye affettirememiştim.

-Annesi, babası, kardeşi parçalanmış kimsesi olmayan biri daha ne yapabilirdi söylesene! Olaylar başladığından beri yalnızım ben! Affetmezseniz anlarım! Tek başıma da yaşayabilirim. Hatta şuan istemezseniz beni yine giderim. Ama sen beni affedene kadar asla gitmem Carl. Sözlerimi bitirdiğimde Daryl hızla gelip beni kolları arasına çekti. Sarılmasına karşılık verirken kafamı boyun girintisine gömdüm ve sessiz bir şekilde ağlamaya başladım.

-Ağlama artık ikiz. Yeterince üzülen var zaten.

The Walking Dead:Madison (ARA VERİLDİ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin