Rainel's POV
I never knew it was gonna rain huh? Tsk! Wala pa naman ako dalang payong or what. And here I am, papunta nang room 346 to visit my mokong Cousin, Jerome Yabang Bugbog Sarado ng Batangas, Philippines!
Oh, by the way. Ako nga pala ang cousin ni Jerome, just like I said a while ago, na si Rainel Padilla este Rainel Yuan Garcia a.k.a. Ryan. Yup! That's my name. Ako yung nasa Chapter Four nitong kwentong ito.
Daredaretso lang ako then nakita ko sa bintana na nag-uusap ang magsyota! Mukhang seryoso ang pinag-uusapan kaya mas mabuti sigurong wag ko muna sila istorbohin pero makikinig ako. Haha, syempre scoop ito. Chismis of the Day! Haha. Joke lang! But then...
Nagslam-open yung pinto and I saw Coline running away from the room. Hey! Seriously? What's with the commotion?
"I hate you so much Jerome!"
I Checked out Jerome to know what the f*ck was going on.
"Teka, insan! Anong meron dun?"
"Wala! Nalaman na nya ang totoo!"
"Shit! Paano?! Putek!"
Then I realized, hinahabol ko na si Coline sa gitna ng kawalan sa ilalim ng ulan. We're all wet. Tsk!
"Coline, wait!!!"
"..."
"Coline, tigil. Si Ryan toh!"
"..."
"Di ka ba titigil!!!"
I pulled her towards me at nadulas kami. Naalala ko, naulan nga pala kaya madulas ang daan. Buti na lang nahawaka nya agad yung ulo ko kaya di napauntog sa kalsada.
The moment na napamulat kami, narealize ko na nasa ibabaw ko na sya at yakap ko sya ng mahigpit.
Coline's POV
Ano ba tong lalaking ito, habol ng habol! Sino ba yun? Di ko naman makita ng ayos kasi medyo cloudy na yung paningin ko. Ikaw ba namang iyak ng iyak habang nasa ilalim ng ulan? Then suddenly...
"AH!!!"
Late ko na noong narealize na I'm laying on the street.
"Ryan?!?"
"Yow!"
"Ry...ryan, pwede mo nang alisin ang pagkakayakap mo."
"Ay! Sorry!"
We stood up, all wet at all red!!! Yup. All RED!!! Nakakahiya ako. Agad namang namula si fes (face) ko!
"Tayo sumilom!"
"Ayoko Ry"
"Bakit? Dahil makikita kitang naiyak?"
"Paano mo..."
"Magkakasakit ka nya. May maganda akong solusyon dyan."
He pulled me toward the waiting shed. Then he is getteing something out of his bag. Nakita kong naglabas sya ng shades.
"Haha. Hey dude! Where's the sun?"
"Oh eto!" Isinuot nya iyon sakin.
"Iyak na Coline!"
"Teka, nakakahiyang isuot ito!"
"Akala ko ba ayaw mo na makita kong naiyak ka."
"..."
"Isuot mo na."
"Salamat."
Umiiyak na pala ako ng panahong iyon. Sinabi ko ang lahat.
"Bakit ganun? Nagmahal ako ng sobra at tapat, pero di ako minahal ng dapat. Ano bang ginawa kong mali?"
"Iyon na nga iii, nagmahal ka ng sobra."
"Anong masama dun?"
" Tandaan mo, walang nagsusukli ng higit pa sa binayad."
"Huh?"
"Walang nagmamahal ng higit pa sa pagmamahal na ibinibigay sayo. Kaya hindi mo maiiwasang masaktan kung lagi kang ganyan."
"Tama ka..."
"No! Mali ako!"
"Huh?"
"Wag kang titigil magmahal ng sobra, kasi sa mga kabiguan na yan, matututo kang magmahal ng totoo. Mamumulat ka sa katotohanan ng pag-ibig."
"Di ko maintindihan."
"Hayaan mong masaktan ka sa pagmamahal ng sobra."
"Pero mahirap maging malungkot."
"Ayos lang na malungkot ka minsan. Kesa naman laging masaya tapos pag nasaktan sobra sobra. Diba? ;)"
"Yup. Pero..."
"Kasi sa mga oras na malungkot ka, dyan mo makikita yung liwanag na hinahanap ng puso mo. Kasi sa oras na iyon mo sya kailangan. Dig deep, at makikita mo."
"Sa oras na ito ko sya kailangan? Di ko gets."
"Hanapin mo, pakiramdaman mo, dyan sa puso mo. Sino ba talaga ang laman nyan. Sino ba yung lalaking nagpapatibok talaga nyan. Kasi alam kong nasa denial stage ka pa, pero now is the right and best time na mamulat ka na. You already know he's all you need but then, you just ignore him all this time. Coline, wake up. :)"
"Ano? Hindi ko alam. Sino ba? Sino ba talaga ang kailangan nitong puso ko?"
"Sya ang kukumpleto sa buong pagkatao mo. Sya yung hinahanap mo, matagal na panahon na."
Bigla may imahe na lumabas sa isip ko. Isang batang lalaki, na all this time hinahanap ko kung sino sya, but then I realized, all this time narito sya, sa piling ko. Lagi nya akong sinusundan, lagi nya akong binabantayan, kahit noong hindi ko pa sya kilala, lagi syang nakasunod sakin. Pero lagi ko syang iniignore. at kahit ngayon na kailangan ko syang pakinggan para magpaliwanag, I just ignored him. Mahal ko na sya pero di ko lang maamin sa sarili ko. Kaya pala masakit sa dibdib ko yung nakita ko, dahil hindi matanggap ng pang-unawa ko na ang lalaking mahal ko ay makakagawa ng ganun. Tama! Sya nga yun... Mahal ko nga sya...
"Terrence... :'("
