PLK: Chapter 7

624 16 11
                                    

--

August's Point of View

Ano bang magagawa ko? She's with Jeremy now. Sila na.. Why would I push myself? Masasaktan lang ako. Ang kaya ko lang gawin ngayon ay iwasan siya, o di kaya.. iwasan siya. Yun lang naman yun eh, IWAS IWAS IWAS lang talaga.

I know I promised March na di ko na siya iiwasan. Kung alam niya lang gung gaano ko siya namimiss everytime she's not with me.

Actually, sa mga oras na 'to, dapat magkasama kami kumakain ng siomai sa canteen. Nililibre ko kasi kaya pumapayag. Kahit mayaman yun, sabik sa 'Libre' yun. Thats why I like her, she has no pretentious in life. What she likes, what she do. Ganyan siya eh.

But now, things have change. Hindi na namin magagawa ang daily routine namin like we used to. May iba ng kukulit sa kanya, may ibang ng manlilibre, may ibang ng nagmamay-ari. Nakakalungkot man, pero siguro kailangan ko talagang tanggapin na hindi siya akin.

"Ano inisiip mo?" Sofie asked. Nandito kasi kami ngayon sa bench kung saan palagi kaming umuupo ni March.

Sofie offered her time na makasama ko, I didnt refuse. Maybe I need her to forget for a while. Kahit ayaw ko sa kanya, I need to. Kasi kung hindi, alam kong hindi ko matitiis lapitan si March.

"Nothing." I responded. Sofie is nice naman. Hindi naman talaga siya bitch katulad ng sinasabi ng iba. You know naman, na nurture niya ata ang attitude niya sa school na pinagaralan niya dati. 

I know March hates her so much. Kulang nalang patayin ako sa takot ni March para wag daw ako lumapit kay Sofie. Minsan kinikilig din ako kapag ganun siya. Pero minsan din, naiisip ko na ganun siya lahat, she always warned her friends to keep away from Sofie. Unfortunately, Im one of her 'Friends'. Hanggang dun nalang talaga siguro ang bagsak ko

While internalizing, I felt Sofie's head on my shoulder. Humiga pala siya. Aalis na sana ako ng biglang..

"What is this?"

Si March..

She's standing infront of us. Nakahawak pa sa may bewang niya at nakataas ang kilay. She's scary but perfectly beautiful. Ang ganda niya parin kahit masungit.

"What the hell, March? Would you please, leave us alone? Dun ka nalang sa 'JEREMY' mo." Sofie said as she emphasize that name.

S-ht. Tama nga pala, sila na. Muntik ko nalang makalimutan nung nakita ko ngayon si March. I almost tempted to talk her, pero I need to control my feelings.

"Shut up Sofie! Ang landi mo talaga. Get the hell out of here!!!!" March shouted.

Bakit ganito? Immune naman ako sa mga sigaw at inis ni March ah, but why do I feel that her anger was very different like what she used to? Ibang yung galit niya ngayon.

"Ikaw naman August! Whats your problem? Diba we talked na about this...this biatch!? Bakit mo hinahayaan lumapit siya sayo?" she said. Focus August, refuse her. Please. I know she's very irresistable. Pero kaya ko to. I dont want to look pathetic in the end.

"Please March. Just go or else, we'll go.. Im not your boyfriend to hear those cermons. Wag mo nalang akong pakialaman. Di naman ako nakialam sayo." I said.

She looked very shock for what I've said. Im sorry March. I dont want to hurt you. Pero gusto ko munang kalimutan ka. You're too powerful, I cant resist your presence. Sarili ko ang kalaban ko dito at hindi Ikaw.

Di ko na siya hinintay magsalita kasi umalis na kami. I held Sofie's hand and walked away. Im sorry March, pero doble ang sa sakit na nararamdaman ko ngayon.

Pangarap Lang kita (Under Revision)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon